GÖLGE KANI

S2- BÖLÜM 11: İÇİNLER

Hellooooooooovvv!

Nasılsınız bakalımmmmm?????????

Ummmarımm iyisinizdirr!

Ben de iyi diyelim iyi olsun havasındayım şu aralarrr!

Şu an aklıma düştü de çok merak ettim, rica etsem bana en sevdiğiniz kitabı söyler misinizzz? (Benim kitabım olmak zorunda değil, bu soruyu sorduğumda aklınıza ilk ne geliyorsa o olsun lütfennn)

Kim bilir belki de zevklerimiz çok uyuşuyordurrr!

Lütfenm oyları sınır ücreti olarak göreliiimmmm! Yorumlar da bahşiş tabiiiiii!!!!

İyi okumalar o hâlde beyler ve bayanlarrr!

(Sizlere bir süprizlere gelebilereemm)

🌜🌚🌛
       
"Zamanın akrebi daha yeni dönmeye başlamıştı. Tüm zehri tutsaklarının damarlarında yeniden can bulmuştu."

🌜🌚🌛

      Kafamdaki şarkı eşliğinde başımı sallayarak saçımı tarıyordum. "Delilik mesaiyle olsa sen en çok maaşı alan olurdun kesinlikle." Arkada konuşan Danny'i takmadım. "Şarkı da çalmıyor ki!" Aynadan başımı oynatırken ona baktım. "Geri zekâlı, Prenses."

"Aptal, Dandik!" dedim şarkı gibi kelimeleri uzatarak. Yüzünü buruşturdu.

"Tamam." Kollarını göğsünde buluşturdu. "Dün olanlarla ilgili ne söylemek istersin?"

"Ne gibi gibi?"

"Gibi gibi!" deyip beni tekrar etti. Göğsü aldığı nefesle şişti. "Bizi şu an dinleyemez, rahat ol."

"Burada değil mi?" dedim kaşlarımı çatarak.

"Evet."

"Yine bir şeyler karıştırıyor." Biz nasıl durmuyorsak o da durmuyordu.

"O hep bir şeyler karıştırıyor. Aradaki fark bu." Gözlerimi kısarken elimdeki tarağı yavaşça şifonyere bıraktım. Elimle elektiriklenen tutamları hizaya getirirken kaşlarım çatılmıştı. "Dün neler oldu sence? Liona'ya neden biri saldırı düzenledi?"

Kaşlarım havalandı. "Düzenlenmek mi?" dedim şaşkın bir sesle. "Düzenlemişler mi?"

"Evet. Zihnine okkalı darbeler almış olması lazım. O çığlıklar ancak öyle bir şeyin ifadesi olabilir." Başını iki yana salladı. "Eminim ki zihni onlarca kara büyü ile korunuyordur."

"Kara büyü yasak sanıyordum." Yanda duran lip balma elimi uzattım.

"Öyle. Ama onlardaki güç azımsanamaz. Rohtlar tam bir baş belasıdır." Gözleri bir yere odaklanmıştı.

Dudak büzdüm. "O baş belalarıyla hangi deli uğraşır ki?" dedim kaşlarımı havalandırarak. Dudağım sol tarafa doğru çekilmişti.

"Doğru. Hangi," Gözleri yukarı tırmandı ve aynadan göz göze geldik. "deli?" diye tamamladı kısık bir sesle. "Sen ciddi misin?"