Forget Me Not

🖤13🖤

Unicode

Jeonထွက်သွားလိုက်ပြီလား၊ ရပ်​ကျန်နေတုန်းပဲလား သူမသိ။ Jeonကို ​ကျောခိုင်းကာ လှည့်ထွက်ခဲ့ပြီး​နောက် သူ​နေရာ အခန်း​လေးဆီ​ရောက်​အောင်ထိ အားတင်း တက်လာခဲ့ရတာ သူကိုယ်တိုင်သာ သိသည်။

အခန်းထဲ​ရောက်တာနဲ့ အရုပ်ကြိုးပြတ် ထိုင်ချလိုက်မိတယ်။ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ဖြစ်​ပေါ်​နေတဲ့ ဘယ်ဘက် ရင်ဘက်​လေး​ကို ဖိကာ
Jiminလည်း မဖိတ်​ခေါ်ပါဘဲနဲ့ မျက်ရည်ကြည်တို့က ​ရောက်ရှိလာခဲ့တယ်။

Jeon မင်းဘာဖြစ်ချင်​နေတာလဲ။ ငါ့ကို လွတ်​မြောက်ခွင့်​ ​ပေးလိုက်ပါ​တော့။ မင်းကိုလည်း ချုပ်​နှောင်မထား​တော့သလို ငါ့ကိုလည်း လွတ်လပ်စွာ ​နေခွင့်​ပေးပါ​တော့...

Jeonဘယ်လိုမျိုး ကျန်​နေခဲ့ရလဲ သူမ​တွေးချင်။ နာကျင်​နေရတာပဲ သိသည်။ Jeonရဲ့ စကား​တွေ ဘယ်ကို ဦးတည်ချင်တာလဲ သူ​ကောင်း​ကောင်း သိပါတယ်။ ဒါ​ပေမယ့် ငါ​ကြောက်တယ် Jeon။ ငါ​ကြောက်တယ်...

မင်းဆီက ထပ်ပြီး အထားခံခဲ့ရမှာ ငါ​ကြောက်တယ်။ အရင်တစ်ချိန်က မိုးသည်းတဲ့​နေ့တစ်​နေ့မှာ မင်းရဲ့ ချန်ထားခြင်းကို ခံခဲ့ရတဲ့ငါက ခုချိန်ထိ မိုးရွာတိုင်း နာကျင်​နေရတုန်းပဲ။

အရင်တုန်း မိုးရွာတာကို အရမ်းကြိုက်ခဲ့တဲ့ ငါက ခုဆို မိုးကို ​သေ​လောက်​အောင် မုန်း​နေမိပြီ...။ မိုးက ငါ့အတွက် နာကျင်မှု​တွေ ယူ​ဆောင်လာလို့...

ကျန်ခဲ့တဲ့ အတိတ်​တွေက မလှမပဖြစ်ခဲ့တာမို့ ​ရှေ့ဆက်ရမယ့် လမ်းကို လှလှပပမဖြစ်ရင်​တောင် အဆင်​ပြေ​ပြေ​လေးပဲ ဖြစ်ချင်​တော့တယ် Jeon ။ ငါ့ကို နားလည်​ပေးပါ။
ငါ့အနားကို ပြန်မလာပါနဲ့​တော့။

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

အ​ပေါ်ထပ်ကို တက်သွားစဥ် တစ်ချက်​လေး​တောင် ပြန်လှည့်မကြည့်​တော့သည်ထိ သူ့အ​ပေါ်မှာ Jiရဲ့ စိတ်​တွေ ပြတ်သားနိုင်​နေပြီလား။
အရင်က သူ့အနားမှာရှိရင် ရှက်သည်းပို​နေတတ်တဲ့ Jiက ခု​တော့ နာကျည်းရိပ်တို့ပြည့်​နေသည့် မျက်လုံးစူးစူးဖြင့် သူ့ကို ကြည့်နိုင်​နေပြီ​ပေါ့။