DUCANI LEGACY SERIES #2: KONNAR

Kabanata 1

Kabanata 1

Sadie

I slapped my leg and cursed when another God-forsaken mosquito had the audacity to suck my blood. Nang marinig ng best friend kong si Jelyne ang pagmumura ko ay kaagad niya akong siniko.

"Nasa simbahan tayo, ano ka ba!" pabulong niyang sita.

I rolled my eyes and crossed my legs. "Then it's better to curse here. He's right there to forgive me."

Napabuntong hininga siya. "You know that's not how it works." Tumayo siya at nagpaalam nang magtitirik na muna ng kandila.

Umirap akong muli nang makaalis siya saka ko pinakatitigan ang poon sa harap. Mayamaya ay umayos ako ng upo at sinubukang mag-sign of the cross, pero dahil hindi naman talaga ako lumaking aktibong katoliko, hindi ko alam kung pakanan ba muna o pakaliwa ang dapat maging gawi ng kamay ko.

I just sighed and entwined my fingers. "Lord, anue na? Matagal pa ba? Nakailang sessions na ako sa derma. Ubos na ubos na ang sahod ko sa pagpapaganda. When ba 'yang dating ng asukal de Ducani ko?"

Yes, I specifically asked for a Ducani. I wanted to be rich, but I want to marry someone, too who is pretty relevant in the society.

Who else would be a better family to belong to other than the powerful clan of Ducanis? They literally dominated almost every line of business... at may pambato pa sila sa sports!

I sighed. "Pa-bente singko na ako, Lord. Ilang taon mo nang ipinatitikim sa akin ang pagiging dukha. Hindi naman pwedeng binigyan mo ko ng ganitong ganda tapos hanggang dito lang din ako? Aba, that's not fair. Hindi pwedeng ganito lang, Lord, okay? Kasi kung hindi mo man lang ako bibigyan ng chance mag-level up sa buhay, makikipag-deal talaga ako kay Satanas. Magre-recruit pa ako. Huh. Mamaniin ko lang 'yon, akala mo, ha? Member kaya ako ng networking!" I prayed, or at least that's how I view it.

Napatingin sa akin ang nagnonovena. Mayamaya ay tila dismayado siyang umiling at nagpatuloy. "Patawarin mo, Ama, ang mga naliligaw mong anak gaya ng babaeng iyon. Iligtas mo siya sa apoy ng impyerno sapagkat hindi niya alam ang kanyang ginagawa.

"Pakielamera. Impyerno, impyerno ka diyan? Ako pa? Si Sadie? Magpapatusta sa impyerno? Anong akala mo sa'kin? Lumaklak ng Myra E at gluta para lang maging barbeque?" Umirap akong muli. "Lord, oh—punyeta naman talaga, oo."

Inis na inis kong sinipat ang binti kong napapak na naman ng lamok. Mayamaya ay bumaling ako uli sa poon nang dismayado.

"Lord, sige na kasi. Ducani lang naman. Huwag ka namang madamot. Deserve na deserve ko naman 'yon." Pinagsalikop ko ulit ang mga palad ko. "Kapag naging Mrs. Ducani ako, promise ko Lord, pabobombahan ko talaga lahat ng simbahan mo ng pantaboy ng lamok. Magdo-donate pa ako ng katol. Gusto mo 'yon? Kasi I swear, kung hindi mo talaga ako babagsakan ng Ducani sa harap ko, baka magwelga talaga ako sa harap ng mga simbahan mo. Maglalagay pa ako ng lumang gulong sa labas nang dumami ang lamok dito. Ewan ko lang kung hindi ka ulanin ng prayers ng mga na-dengue. Na-stress ka na sa rami ng ligtas prayers, overtime ka pa sa pagbabantay sa mga anak mo."

"Huy! Ano ba 'yang pinagsasabi mo diyan?" sita ni Jelyne nang makabalik.

"Huwag kabg magulo, I'm praying," pagmamalaki ko pa.

Halos masapo niya ang kanyang noo. "Ano ka ba naman, Sadie hindi ganyan magdasal! Para mo namang bina-blackmail si Lord!"

"Sabi ng adik sa Bible kong katrabaho, dapat personal prayer kapag nagdarasal. Well, this is my personal prayer kaya walang basagan ng prayer—"

Napapitlag kaming pareho nang biglang dumagundong ang langit. Napalunok tuloy ako at alanganing tumingin sa poon saka nag-peace sign.

"Si Lord talaga hindi na mabiro. Oo na, aaralin ko na 'yong favorite mong Ama Namin—"