DUCANI LEGACY SERIES #2: KONNAR

Kabanata 20

Kabanata 20

Konnar

"Where is he?" 

Arkin, one of Keios' friends who knows about me, showed me the way. "Sinabihan na kasi naming huwag nang umuwi dahil naparami ng inom, pero wala ka raw kasama sa bahay."

I sighed. "Did he crash on someone else?"

"No. Nagkamali siya ng liko kaya sumadsad sa gilid ng daan at tumilapon." Arkin looked at me worriedly. "I think he broke his power leg."

"Shit." 

Pumasok ako sa ICU. The entire place was already guarded to prevent the press from butting in. Pero nagsuot pa rin ako ng sumbrero, mask at salamin sa mata para lang hindi ako makilala.

The moment I saw my unconscious brother, my heart almost dropped to the floor. God, I'm fucking soft when it comes to my siblings. Hindi baleng ako na lang ang masaktan huwag lang sila.

Puro benda ang ulo niya at ilang bahagi ng katawan. Halos mamaga rin ang nagasgasang mukha, at ang ibabang labi ay pumutok. 

Damn, I hate seeing my brothers this way. Noong nabugbog si Keeno, halos makapatay ako. Noong tarantaduhin si Kreige sa gitna ng laban, muntik na akong magwala. At noong napalo ng tubo si Klinn kaya nabulag, hindi ako napigilan nina Daddy noong muntik ko nang ilagay ang batas sa mga palad ko. 

I am their eldest brother. My siblings had already gone through a lot while we were apart. At noong nagkasama-sama na kami ulit, ipinangako ko sa sarili kong gagawin ko ang lahat para maprotektahan ko sila, kaso bakit naman ganito? 

Para akong nanghina. Halos bumagsak ako sa sahig nang manlambot ang mga tuhod ko, at kung hindi ako nahawakan ni Arkin sa braso, baka talagang tumumba ako. 

Tangina, huwag talaga mga kapatid ko. Parang sa mga mata ko, sila pa rin 'yong mga batang kasama ko sa farmhouse noong maliliit pa kami. They will always be kids in my eyes, and seeing Keios this way right now tears my heart apart.

Nilunok ko ang namuong bara sa lalamunan ko saka ako yumuko para bumulong sa tainga ni Keios. 

"Nandito si kuya. Tatagan mo ang loob mo. We cannot lose you, Keios. Ang lakas-lakas mo kaya gumising ka at magpagaling, bro. Hindi kaya ni kuyang makita kang ganito." Suminghot ako at muling bumaling kay Arkin. "Ano ang sabi ng doktor?"

"Hindi pa alam kung kailan ba siya magigising. He suffered from multiple injuries in his head, his back, and leg. Ang sabi nadaganan daw ng big bike niya ang kaliwa niyang binti. They even told me that his condition is too critical. Na baka ilang araw lang, hindi na kayanin ng katawan niya."

Umigting ang panga ko. "Hindi pwede. My brother is one of the toughest man I know." Namumula ang mga mata akong tumingin kay Keios. "He's gonna live or I'm gonna fucking kill him again. You heard me, punk? Magtatalo pa kayo araw-araw ni Krei. Maglalambing ka pa palagi kay Mama. Think about Lila. Who's gonna scare her suitors away, hmm? Sayo mas takot ang mga manliligaw niya. Paano kung mag-asawa 'yon bigla oras na bumigay ka ngayon?"

I wiped the corners of my eyes. Fuck, this is something I will never be ready for. Tuwing nasa loob ako ng ospital, binabalik ako sa mga panahong nasa ospital si Mama at hirap na hirap sa sakit niya. Kahit alam kong gusto nang bumigay ng katawan niya, pilit niya pa ring tinatagaan ang loob niya dahil sa amin ni Lila, ng mga kapatid namin, at dahil kay Daddy.

I know Keios is depressed up until now because of his break up with Denyse. Ilang taon na rin 'yon, pero para sa kanya, kahapon lang nangyari. He never really moved on, and up until now, tuwing nag-iinom siya ay si Denyse pa rin ang iniiyakan.

"Alam na ba ng parents ninyo, kuya Kon?" Arkin asked.

I sniffed. "They already know. Pero sinabihan kong ako na ang bahalang mag-asikaso. Operasyon din ni Klinn bukas. Si Kreige gustong mag-cancel ng laban pero sabi ko malakas naman si Keios." Tumingin ako ulit sa kapatid ko habang pigil na pigil ko ang sarili. "Malakas 'to. Hindi 'to basta lang bibigay."

Arkin let out a heavy breath. "Sinubukan kong tawagan si Denyse. I was hoping that she could come over to at least give Keios some motivation to survive. Sabi ng doktor, dinig naman ng na-coma ang mga sinasabi ng mga nasa paligid nila. Tutal Denyse na naman ang bukambibig kanina, nagbaka-sakali ako."

"And were you able to contact her?"

Umiling siya at malungkot na tumingin kay Keios. "Asawa niya nakasagot. Ngayon nag-aalala ako na baka magtalo pa 'yong mag-asawa dahil sa tawag ko. Kahit si Cath pinagalitan ako."

I feel more sorry for Keios. Alam ko namang kaya siya nag-iinom dahil sa katotohanang may ibang lalake na sa buhay ng ex niya. He strived so hard to reach his own goals, thinking that Denyse would do the same. At kapag natupad na nila ang mga pangarap nila, uuwi pa rin sila sa isa't isa.

But that didn't happen, and now my brother is stuck in the past, regretting that he let their problems break them apart.

"Makakauwi kaya kahit si kuya Keeno man lang?" tanong ni Arkin matapos ang ilang sandaling katahimikan.

"I don't think so. May importante ring nilakad si Keeno kaya siya sumama sa US. Isa sa pinakamitikuloso naming investor ang kikitain niya. Iyon pa naman ang tipo ng tao na hindi basta tumatanggap ng excuses, kahit ano pa ang ilatag mong ebidensya." I sniffed. "Bakit?

Arkin jerked his head as if pointing my brother. "His coach already called me. The sponsors are demanding for a press conference... and they want one family member to tell the press what happened."

I shut my eyes and held my brother's hand. Wala ang mga kapatid ako. Importante rin ang operasyon ni Klinn. Kung magpupumilit silang umuwi, baka lalo lang maging magulo ang sitwasyon. Tago na ang kundisyon ni Klinn ngayon tapos dadagdag pa ito. 

I sighed. "I guess I have no other choice but to face the press for Keios."

Gumuhit ang pag-aalala sa mukha ni Arkin. "But what about your identity?"

Tinignan ko ang kapatid ko. "Mas importante ngayon ang kapatid ko. If he's going to lose his career, baka hindi niya kayanin. He only loved three things. Our family, his ex, and football. I can't let him lose another important thing in his life."

Lumamlam ang mga mata niya. "So what's it gonna be?"

I shut my eyes and filled my lungs with enough air as I stroked Keios' hand with my thumb. Kapatid ko muna ngayon. Si Keios muna ngayon.

Pinakawalan ko ang hangin sa dibdib ko saka ako tumingin muli kay Arkin.

"Tell his coach I'm gonna meet them tomorrow night." My jaw clenched. "Ako mismo bilang si Konnar Ducani ang haharap sa press at magsasabi ng tungkol sa nangyari sa kapatid ko..."