Kabanata 39

31.5K 620 55
                                    

Kabanata 39

Sadie

The girl named Divine refused to leave without seeing Konnar. Kung hindi lang ako naawa sa bata nang magsimulang bumuhos ang ulan ay talagang hindi ko sila papapasukin. 

I was so angry that I couldn't even bare to look at them, but the little boy was so innocent and constantly smiles at me that in the end, I still found myself offering them some snacks despite me shaking in anger and pain. 

"H--How?" sa wakas ay nagawa kong magtanong kay Divine. 

Tumikhim siya. "We dated when we were in college. Sadly, we fell apart when I started working. And then six years ago, we saw each other again, three years after he got reunited with his family. Nagtatrabaho na akong bank teller no'n. We had some catching up. We got drunk and that's it. Zak happened." Hinaplos niya ang buhok ng bata sa ako malamig na tinignan. "Someone in his family is constantly messing up with the DNA tests. Ang tagal ko nang ipinaglalabang sa kanya si Zak pero hindi siya naniwala."

"H--How did you get the samples for... the DNA test? We were in Japan this whole time."

"Alam ko." Sumimsim siya sa kanyang tsaa. "Pero palagi kayong umuuwi para kumain sa lugawan. Natyempuhan ko kayo nang minsan kayong umuwi. I took the glass he used. I spent my own savings to do the test without his family knowing, and now, there's the truth right there."

Kumuyom ang mga kamao ko nang muli kong matignan ang folder. I hate this. I hate that I'm being insecure. I hate that I feel like I'm about to go against a child who came into his life before magic happened between us... at alam kong mali na nakararamdam ako nang ganito. 

Siguro kung si Divine lang, baka nakipag-away na ko, pero hindi ko pala kayang ipaglaban ang karapatan ko kapag may bata nang involved.

 I see how much Konnar is grieving for our child. Parang hindi kaya ng kunsensya kong habang iniiyakan niya pa rin ang anak namin, heto naman ang isa pang batang posibleng kanya, pero hindi niya inaangkin.

Baka kung totoo talagang anak niya si Zak, magalit ako sa kanya oras na tanggihan niya ang bata. Galing na ako sa ganoong sitwasyon na hindi ko nakasama ang tatay ko nang matagal na panahon. 

I grew up thinking that my dad never wanted to have me. Alam ko ang posibleng maging epekto ng pakiramdam na iyon kay Zak pagdating ng panahon.

"Where's the powder room?" Divine asked.

Nawala na ako sa mood para magtaray. I told her where the powder room is, at nang umalis siya't naiwan kami ni Zak sa sala, tila nahihiyang ngumiti sa akin ang bata.

I tried my best not to cry as I stared at him. His innocence, it's really breaking my heart. At ang hirap-hirap no'ng labanan.

"H--How old are you, Zak?" I asked.

He showed me all of his fingers on his right hand. 

"You're five?" muli kong tanong.

The little boy nodded. "Big ang house mo? Nes time sama eng kuya Wishnan? Pede po?"

I sniffed and wiped the corners of my eyes. "Who's kuya Wishnan?"

"Uhm. Uhm... eng anak ng tita Mona po. Eng papatid ng Mama."

"Is he your cousin, Zak?"

Tumango-tango ang bata. "Opo."

Payak ko na lamang na nginitian ang bata. Mayamaya ay narinig ko ang pagparada ng kotse ni Konnar sa harap ng bahay. He probably cancelled his trip just to go home after getting my message. 

Kasama pala niya si Righael na magpapahiram dapat ng helicopter para mas madali silang makarating ng Nueva Ecija. Simula noong ipinagtapat ko sa kanya ang naging plano ng daddy niya, kahit papaano naman ay nakapag-build silang tatlo nina Eiji at Rig ng samahan. Their upcoming project drew them closer, and now Rig was only a phone call away whenever he needs something.

DUCANI LEGACY SERIES #2: KONNARWhere stories live. Discover now