Kabanata 32

35.2K 709 90
                                    

Kabanata 32

Konnar

"Sir, dumating na mga kailangan mong pirmahan," bungad ni Tobias nang magkita kami sa ramen house malapit sa Takishima Building.

I grabbed the files and started going through it, but his and Secretary Beun's slurping are really distracting.

"Don't you guys have manners? Hindi ninyo ba makain 'yan nang hindi maingay?" naiinis kong tanong.

Sabay na umiling ang dalawa bago nagsalita si Tobias.

"Ano ka ba, Sir. Kapag hindi mo pinarinig ang paghigop mo, ibig sabihin hindi ka nasasarapan."

My brows furrowed. "Saan mo na naman napulot 'yan?"

"Mag-research ka kasi, Sir. Nanunuyo ka ng haponesa tapos kakarampot ang alam mo sa kultura nila? Umuwi ka na lang kung ganyan—" Alanganing ngumisi ang tarantado. "Ibig kong sabihin, Sir umuwi ka na muna kung ganyang wala ka pang masyadong alam para naman ano, mapag-aralan mo muna ang kultura nila."

"I'm pretty sure I didn't here the word muna earlier." I sighed and flicked the pen. "But is that true?"

Secretary Beun nodded. "Oo, Kon. Mas maingay, mas nasasarapan."

Napasandal ako sa silya at sandaling pinasadahan ng dila ang ibaba kong labi. "Mas maingay, huh?"

I unconsciously smirked when I remembered how loud Sadie becomes whenever we're doing the deed. I've been sneaking inside her room every night for the last seven days, kaya lang ay hanggang ngayon, pinalalayas pa rin ako tuwing natatapos kami.

A heavy sigh escaped my lips before I murmured to myself. "Dibale. Nasarapan naman."

"Ano, Sir?" usyoso ni Tobias.

"Wala. Kumain ka na lang diyan."

"Ikaw talaga, Sir, sa sobrang pagkahumaling mo diyan kay Ma'am Sadie, pati ugali niya nakukuha mo na." Umiling-iling siya. "Naalala ko na naman tuloy 'yong suntok niya. Kaya ayaw ko nang magpakita ro'n."

Umismid ako. "Remind me to summon you in her office tomorrow morning."

Umalma ang reklamador kong assistant. Hindi ko na lamang inintindi at pinirmahan ko na ang mga dokumentong iuuwi ni Secretary Beun mamaya ng Pilipinas.

Nang matapos ay bumalik ako ng opisina ni Sadie, pero nang hindi ko siya naabutan doon ay dumiretso ako sa opisina ni Eiji.

"Eiji, where's my baby?"

He lifted his head and met my gaze. "She went out for an early lunch."

Kumunot ang noo ko. "Without me?"

"Obviously, yes?"

I folded my arms in front of my chest. "Why'd you let her go alone?"

He sighed and gave Nikida the document he just signed. "She didn't go alone. Mr. Samaniego came by and invited her."

Lalo yatang nagsalubong ang mga kilay ko. "Who?"

"Righael Samaniego of Samaniego corporation." He motioned his hand as if making a ladder in the air. "You, me, Samaniego. You haven't heard of him? He's from the Philippines, too."

Oh, no no. I'm pretty confident that my tigress wouldn't throw a glance at Japs, pero ibang usapan na kapag kalahi ko.

"How did they even know each other?"

"I introduced him to her. He saw her during the auction and found her interesting —"

"Listen to me, Eiji. If you don't wanna get buried next to the fallen soldiers of world war two, you're gonna stop introducing my baby to another guy. You heard me?"

DUCANI LEGACY SERIES #2: KONNARWhere stories live. Discover now