အခန်း(၂၉)

5K 180 1
                                    

ညစောင်းကာနေဝင်ချိန်ရောက်နေသဖြင့်
ကောင်းကင်ရှိနေမင်းမှာလိမ္မော်ရောင်သန်းလုနီးပါးဖြစ်နေကာမကြာမီမှာမှောင်မိုက်တော့မည့်အရိပ်အရောင်ပြနေသရောင်
တဖြည်းဖြည်းမှောင်မိုက်လာသည့်အချိန်ကိုပင်ဂရုပင်မစိုက်ဘဲသူ့ထက်သာတစ်ယောက်အိမ်ပြန်ရန်ပင်မေ့သလား

"သူ့ထက်သာအိမ်ပြန်မယ်..မမတို့လာတာအတော်လေးကြာနေပြီသူကြီးတော့ငါတို့ကိုထိပ်တုံးခတ်တော့မှာပဲ"

ငိုမဲ့မဲ့မျက်နှာနှင့်ပြောလာသည့်ဝင်းဝါရဲ့စကားကိုဒီတစ်ခါတော့ခိုင်လေးမလှောင်ရီနိုင်ပါသူကြီးကမိုးမချုပ်မီပို့ခိုင်းတာမဟုတ်လား
အခုဖြင့်မှောင်တောင်မှောင်နေပြီလေ

"မမကလည်းဒီမှာပျော်ဖို့ကောင်းတာကိုအိမ်မှာချက်စရာမရှိဘူးဆိုဒီမှာရှိတဲ့ပုစွန်လုံးတွေအားလုံးကျွန်တော်လိုက်ကောက်ပေးမယ်"

တစ်ကိုယ်လုံးရွှံ့တွေပေကျန်လျှက်မျက်နှာတစ်ဝိုက်မပေသည့်နေရာဆိုလို့မျက်လုံးပါးစပ်နှာခေါင်းတွေပင်အဖြစ်အပျက်ကတော့ဝင်းဝါကအိမ်မှာဟင်းမချက်တာကြောင့်လယ်ထဲမှာပုစွန်လုံးကောက်ရန်ပြောလာသည်မို့ခိုင်လေးလည်းဝိုင်းဝန်းကောက်ပေးမည်ဟုပြောစဥ်သူ့ထက်သာကတော့မပါပါရွှံတွေကိုမစင်တွေကဲ့သို့ခါးခါးသီးသီးဖြစ်နေသောကြောင့်ထိုအကျင့်အားဖျောက်ပေးရမည်ဟုတွေးမိလိုက်သည်။သူ့တို့နှစ်ယောက်၏ဆွဲခေါ်မှုကြောင့်သူ့ထက်သာလည်းဒီလိုပုံစံနှင့်ဖြစ်နေရခြင်းဝင်းဝါသူ့အမေနဲ့နှစ်ယောက်စာပဲကောက်တာပြီးတော့လည်းအရှိန်တက်နေသည့်သူ့ထက်သာမှာနောက်တစ်ကောင်လောက်ဖမ်းဦးမည်နှင့်မပြီးဆုံးနိုင်တော့ဖမ်းထားသည့်ပုံးထဲတွင်လည်းပုစွန်လုံးတွေမပြည့်ယုံတမယ်ပင်

"သူ့ထက်သာ မမတို့ကိုလည်းသနားပါဦး
သူကြီးကမိုးမချုပ်စေနဲ့လို့ပြောလိုက်တယ်
အခုတော်တော်တောင်အချိန်လင့်နေပြီ
မမအမေလည်းစိတ်ပူနေတော့မှာဒီလိုမျိုးမိုးချုပ်တာကမရှိဖူးဘူး"

ထိုသို့ပြောမှသူ့ထက်သာကအနားသို့အလျင်စလိုရောက်လာကာ

"ဟီး..ကျွန်တော်အဲ့လိုမစဥ်းစားမိဘူး
ဒါနဲ့ကျွန်တော့်မျက်နှာတွေတော်တော်ပေနေတယ်မလား"

သူကြီးကတော် မြို့ကြီးသားWhere stories live. Discover now