TAŞ VE ODUN KAFALILAR

25.BÖLÜM:NEFES KADAR MUHTACIM

SELAMÜN ALEYKÜM :)

Keyifli okumalar...

Esra içinde bulunduğu durumla çoktan sinirleri tavan yapmıştı.
Ayşene dönerek
-"Sana inanmıyorum ."dedi ve hayal kırıklığıyla baktı.Olumsuzca kafasını sallayıp hızla çıkışa doğru yürümeye başladı.Ayşen arkasından koşarak.

-"Esra lütfen dur." dedi ve onu kolundan tutup durdurdu.Kerem bi adım atıp arkasından gideceği sıra Anıl kolunu tutarak beklemesi gerektiğini söyleyerek durdurmuştu.

Esra Ayşene dönerek
-"Bırak kolumu." dedi ve kolunu geriye doğru çekerek Aysenin elinden kurtardı.

-"Sen..ya sen nasıl arkadaşsın bunu bana nasıl yaparsın resmen piyon olarak kullandınız beni."

-"Ben senin iyiliğin için ikinizinde birbirinizle konuşmaya ihtiyacınız vardı."

-"Sus Ayşen sus." dedi Esra işaret parmagını Ayşene göstererek

-"Hani bana okulun önünde arkadaşlığımız biter demiştin ya işte şimdi bitti.Yazıklar olsun."dedi ve elindeki çantasını sımsıkı tutarak hızla yürümeye başladı.
Ayşen duyduğu sözlerle ağlamaya başlamıştı.Kerem hızla Esranın peşinden koşarken Anıl ise Ayşenin yanına gitmişti.

Esra, Ayşenin bu yaptıklarını hazmedemiyordu en yakın arkadaşı kardeş bildigi arkadaşının bu yaptıklarını diyecek söz bulamıyordu. Böyle seylere sinir olduğunu sevmedigini bile bile yapmıştı.

Bahçenin dışında taksinin olma umuduyla çıkmıştı ama taksi gitmişti. Dağ başında tek başına kala kalmıştı.
Sinirden gözlerini açıp kapadı ve ayağını sinirle yere vurdu.
Arkasından Keremin sesini duyunca

-"Esra dur."
-"Ne dur ya ne dur nasıl insanlarsız siz ya uzak dur benden uzak." dedi sinirle

-"Esra konuşmamız gerek."

-"Konuşmayacagım duydun mu?Seninle asla ama asla konuşmayacağım" dedi ve yürümeye başladı.

-"Nereye gideceksin dağ başında?"

-"Senden olabildiğince uzak bir yere." dedi sinirle ve yürümeye devam etti.

Esra sinirle yürürken Keremde arkasındaydı peşini bırakmıyordu.
Evden çok uzaklaşmaya başlamışlardı.Kerem daha fazla kendisini tutamayarak son hız Esranın arkasından koşarak yetişmişti ve hızla Esra sinir olsada sevmediği hareketi yapmıştı, kolunu tutmuştu.

-"Üzgünüm hiçbir yere gitmiyorsun gel buraya." dedi ve kolundan tutarak zorla yürütmeye başladı.

-"Kafayı yemişsin bırak beni." dedi kolunu çekmeye çalışırken Esra bianlık boşlukta kolunu çekmişti.

-"Ne istiyorsun sen ya ."

-"Beni dinlemeni istiyorum aramızda bir şeyler olduğunun farkındasın değil mi ? Niye bize bunu yapıyorsun." dedi Kerem bağırarak
Esranın gözlerinden sinirden alev çıkacakmış gibi olmuştu.Gözlerini sımsıkı kapattı.Açtıgında ise

-"Bak rahat bırak beni bizim aramızda hiçbir şey olamaz Kerem YÜCESOY anlıyor musun ? o-la-maz dedi teker teker kelimelere bastırarak

-"Yeter Esra yeter." diye bağırdı Kerem eliyle alınını ovalayarak
"Bize bunu yapma."dedi yumuşak sesiyle

-"Ben hiçbir şey yapmıyorum sadece senden Haramdan uzak duruyorum...Asıl sen bana yapma."dedi sona doğru sesi kısılmıştı.

"Esra bak diye..." söze girmiştiki Kerem gelen gürültülü sesle ikiside kafasını o yöne doğru çevirmişti.
Esra kendi kendine şaşkınlıkla ve korkuyla kaşlarını çatmıştı.