TAŞ VE ODUN KAFALILAR

33.BÖLÜM:DAVETSİZ KOMŞU

OKUYUNUZ!
Öncelikle Selamün Aleyküm benim tatlı okuyucularım.✋😊
Hikâyemle ilgili düşüncelerinizi merak ediyorum ve ben Çok rica ediyorum yorum yapmayan okuyucularımın yorum yapmalarını çok istiyorum.

Hikâyenin yeni bölümü yayınlama zamanı geldiğinde ve vs. bilgileri profilimden yayınlayacağım.
BENİ TAKİPTE KALIN

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum sevgilerr:)) seviliyorsunuz
Allaha emanet olun.

Kerem, Esra bayılınca çok korkmuştu ve eli ayağına karışmıştı.Tüm hızıyla onu arabaya bindirdigi gibi hastaneye getirmişti.Korkuyordu aynı yerde onu kaybetmek istemiyordu.Acilin önünde sağ sol yapıp duruyordu.Anıl ile Ayşen de koşarak geldigini gören Kerem onların desteğiyle biraz olsun rahatlamıştı.
Odadan doktorun çıkmasıyla Kerem hemen

-"Esranın durumu nasıl ?

-"Merak etmeyin gayet iyi."
Herkes bianda derin bir nefes vermişti.

-"Çok şükür Allahım çok şükür."

-"Birazdan odaya alacaklar bu gece burada kalacak yarın taburcu edeceğiz."doktorun söylediklerine herkes sevinmişti ve heyecanla Esranın odaya alınmasını bekliyorlardı.

Esrayı normal odaya aldıklarında Ayşen hemen yanına gitmişti.Kapıdan hızla girerek

-"Canım iyi misin ?"
-"İyim"
-"Neler oldu sana böyle çok korktum."

-"Kokma iyim ben.Ayşen senden bir şey isteyeceğim."

-"Nedir canım?"dedi Ayşen merakla
Esra ,Ayşene söylemek istediklerini söylemişti.Ayşen odadan çıkınca
-"Anıl hadi gidelim."

-"Yanında kalmayacak mısın?

-"Kimsenin kalmasını istemiyor.Yalnız kalmak istiyor.Kerem sende yanına gitmesen iyi olur."dedi Ayşen daha sonra Anılla beraber hastane çıkışına doğru yürümeye başlamışlardı.

Kerem anlamamıştı.Esraya ne olmuştu neden durduk yere cephe almıştı.Onu yalnız bırakmak istemiyordu.Odanın kapısını vurup içeri girdi başı kapalıydı zaten Esra kapıya doğru kafasını çevirdiginde

-"Senin burada ne işin var?"

-"Seni merak ettim.Nasılsın?

-"Çok şükür iyim."
Kerem Esranın yatağının başına gelerek
-"Neden öyle oldun ben çok korktum sana bir şey olacak diye."

-"İyim korkma."dedi Esra parmaklarıyla oynarken

-"Esra bir şeyler mi hatırladın sen oyüzden mi bayıldın."

-"Ben uyumak istiyorum izin verir misin?"
Kerem, Esranın bu sert çıkışına anlam veremese de olumluca kafasını sallayıp odadan çıkmıştı.

Saatler birbirini kovlamıştı.Kerem hastane koridorunda beklemekten sıkılmıştı.Esranın uyuduğudan emin olduktan sonra odaya gizlice girip karşısındaki duvara yaslanıp ona baktı uzunca.

-"Hep benim yüzümden
Benim yüzümden eski haline dönemiyorsun.Napacagız biz seninle nereye kadar böyle yaşayacağız.Esra kıpırdamaya başlayınca Kerem binada napacagını şaşırdı ve hemen Esranın görmeyecegi şekilde yere egildi.

Esra gözlerini açmıştı.Gecenin karanlığında iç geçirdi. Kerem'in kollarına bayıldığı aklına gelince
-"Kerem."dedi kendi kendine
Kerem ismini duyunca gülümsemişti.Esra odanın içine göz gezdirdiginde yatağın ön tarafında saç görünüyordu kıpırdayan kesin Kerem'in diye düşündü.