TAŞ VE ODUN KAFALILAR

32.BÖLÜM:ANILAR

CÜMLETEN ÇOK DEĞERLİ OKUYUCULARIMA SELAMÜN ALEYKÜM VE KOCAMAN SEVGİLER:) 😊😊

Hayat Esra ve Kerem için tekrar başlamıştı.İkisi içinde yeni umutlar doğmuştu.Esra halen Kereme karşı tedirgindi ama yinede bi tarafı ona güvenmek istiyordu.

Hastaneden çıkalı 3 gün olmuştu.Esra kendisine auit bir evi oldugunu soylemişlerdi bu yuzden kendi evinde kalmak istemişti ama hiçbiri Esranın tek kalmasına izin vermemişti.Esrada bu duruma karşı çıkmamıştı.Ayşen Esrayı alarak kendi evine götürmüştü.Ona kendi evinde 3 gün boyunca çok güzel ilgilenmişti.
Remzi desen Kerem o gün Remziyi köpeklere yem etmemişti.O kadar da cani değildi.Polise teslim etmişti ve en ağır cezayı alması için bu olayın peşini bırakmıyordu.

Esranin ailesi ise bu olaylardan, kızlarının yaşadıklarından haberleri yoktu.Ama bugün Ankaradan geliyorlardı.Hiçbir şeyden haberleri olmadan Ayşenin daveti üzerine geliyorlardı İstanbula.

Esra kapının sesiyle odadan koşarak çıktı.Ayşene baktığında

-"Geldiler canım hazır mısın ?"

-"Galiba hazırım."

-"Hadi ozaman."dedi ve Ayşen kapıyı açtı.Esranın Annesi Ayşene sarılıp içeri girdiğinde bi anda karşısında Esrayı görünce şok geçirmişti.

Arkasından giren abisi ve babası da Esrayı görünce şok geçirdiler.

-"Esra!"
-"Abi "

Esranın annesi bianda bayılınca abisi hemen onu tutmuştu.Hemen kucağına alıp koltuğun üzerine yatırmıştı.Esra yanına koşup

-"Anne uyan ben yaşıyorum hadi uyan." güzel annem abisi ve babası şaşkınlıkla Esra ya bakarken annesi uyanmaya başlamıştı.
-"Sen kızım güzel gözlüm yaşıyorsun."

-"Evet annem yaşıyorum hepsini anlatacağım sen bi kendine gel."

Esra, annesi kendine geldikten sonra olanları anlattı.Abisi sinirden yumruğunu sıkıp duruyordu Keremi bilmiyordu ama Remzi eğer abisinin eline geçseydi ne yapardı tahmin bile etmek istemiyordu.

-"O cezasını buldu mu peki?"
-"Buldu abi merak etme."Ve son bişey daha söylemem gerek sizlere dediğinde hepsi Esranın ağzından dökülecek kelimeleri bekliyordu.
-"Ben nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama bende şuan bi hafıza kaybı var son bir yılı doğru dürüst hatırlamıyorum."

-"Nasıl olur kızım ?"

-"Sırtımdan vuruldugumda.."dedi ve sırtındaki o acıyı sanki tekrar hissetmişti irkilip tekrar cümlesinine devam etmeye başladı.
-"Omur iligimden beyne giden damarlara kurşun zarar vermiş.

-"Yani istanbulda yaşamaya başladığından beri hiçbir şeyi hatırlamıyorum musun."

-"Hayır abi üzgünüm hatırlamıyorum.
Yengen meleğim hamile olduğunu bilmiyorsun ?"

-"Melek yengem hamile mi? Tebrik ederim abicim deyip boynuna sarılmıştı Esra

-"Napalım sizde bana son bir yılda olan şeyleri tekrar anlatırsınız."
Esra ailesini Üzgün görünce

-"Yaa ee hadi benim üzülmem gerekirken siz karalar bağladığınız.İyim ben ve çok daha iyi olucam inşAllah.."
O gün Esra ve ailesi beraber Ayşenin evinden ayrılıp Esranın evine geçmişlerdi.

Esra kapıyı ilk kendi açmıştı.Kim bilir bu evde ne anıları vardı.Ama hiçbirini hatırlamıyordu.
Düşüncelerinden ayrılıp annesine döndü gözleri