Unlucky Cupid (Cupid Series #1) Published under Pop Fiction

Chapter 34: Meeting

Chapter 34: Meeting  

***

"Hi Katherine."  

Lumingon ako. Nakita kong nagiisa lang si Andrea. I smiled.  

"Hello." we shook hands. Nahihiya ako sa totoo lang.  

"So, let's eat?"  

Hala. Pano ba to, eh tapus na ako? Gah. Di na 'to kaya ng sikmura ko.

"Ah, eh ano kasi eh—"  

"YUN!" biglang sigaw ni Andrea habang nakatingin sa likod ko. Napatingin din naman ako.  

"Nadito ka na pala eh! Ang tagal mo naman. Upo ka na bilis!" mapilit na sabi ni Andrea run sa lalaking nasa likod ko.  

He's like a geek. Loljk. Wala lang, may ear piercing lang sya tapus nakablack. Like a goth. Pero di naman yung may lipstick na black. Lol. That's like insane. Di ko naman masyadong makita mukha niya or marecognize kasi gawa nung buhok na nakaharang. But he's like familiar.

Papaupo na sana yung guy sa lapit ni Andrea, pero biglaan niyang nilagay ang bag niya sa upuan na kalapit niya.  

"Sorry, lalagay ko lang dito yung bag ko ha. Di kasi ako sanay nang hawak 'to habang kumakain. Hihi." sabi niya run sa kasama niya.  

"Tsk." he glared at Andrea. Magkasama ba talaga sila or napulot lang ni Andrea yung lalaki? Weirdo!  

"You were saying Kath?" pagbabalik-tanong ni Andrea sakin. Tapus umupo naman yung lalaki sa tabi ko. Okay, awkward.  

"Kasi ano, nakakain na kami ng kuya ko eh. Pasensya ha." straight kong sagot.  

"Ah ganun ba?" her face slightly fell, but she tried to smile. "Sige okay lang, late na naman kasi kami eh. Hehe."  

"Kain na tayo." biglang salita nung guy. Bigla ko naman siyang natitigan.  

For at least a minute ay nakatitig ako sa kanya. I felt like I'm in need to study his face or something. I think I—

"Are you ready for your order, sir, ma'am?" biglang dating ng waitress.  

I was over thinking that I got startled by her. Usual lang din naman ang nangyari, kwentuhan naman about school and me. Syempre tinanong ko rin naman yung life status niya. Okay naman daw. Pero sa tagal naming naguusap, tahimik lang yung kasama niya. Tumitingin naman kaso sobrang sandali lang. May problema kaya siya?  

"May dumi po ba sa mukha ko?" natatakot kong tanong dito sa kalapit ko. Kanina kasi aayaw nga dibang tumingin sakin, tapus ngayon nakatitig na? Psh.  

Natawa naman siya nang mahina. I felt relief.  

"Wala naman." Tapos ngumiti na rin siya nang matipid. Oh gah! He's cute.  

Pero cute lang naman eh. Then yung voice niya ay medyo familiar din. Oh ako lang talaga 'to?  

"So Kath, may outing kami. Di pa nga lang sure yung date. Pero gusto sana kitang iinvite. Okay lang?" Andrea asked.  

"Ahh, ehh—"

"Ah, eh?" paguulit ni Andrea. "I think that's a yes. And I won't take a no for an answer. Kay?"  

Medyo may pagkaposessive rin pala ito. Okay lang naman siya. Ang cute nga niya eh. Bagay sila ni guy.  

Matanong na nga.  

"Ahm." tumingin na ako rito sa kalapit ko. Nakakahiya pa rin. "I'm Kath nga po pala. And you are?"  

"Do you think I don't know you?" his voice is calm. Pero medyo na-tense ako. He snob at somewhere. "Pssh. Nevermind." tumayo na siya at tumalikod sa amin. Parang lalabas na ata siya?