Unlucky Cupid (Cupid Series #1) Published under Pop Fiction

Chapter 69: Unlucky Cupid

Chapter 69: Unlucky Cupid

***

"B-break up?" I asked, my voice cracked. Tumulo na luha ko nang tuluyan. I... thought he... I thought... Ugh.

It hurts!

"Kathy, please lis—"

"No, it's okay Kenneth." ngumiti ako. Pati sarili ko niloloko ko na eh! "I understand, you want to teach me lesson? Fine! I'll take it."

And with that I ran outside. Pagkasara ko ng door suite, napasandal nalang ako. Ang sakit! Akala ko pa naman maaayos na. Pero hindi pala!

Buti nalang at may pilay yun at hindi makakasunod sakin. As if pang gusto niya akong sundan? Tch.

Inantay ko lang sina Andrea na makabalik. It's around eleven thirty.

"Kath? Ba't ka nasa labas?" tanong ni Jap.

"Oo nga. Matulog ka na." si Andrea naman.

"Pwedi palapit muna sayo?" I pleaded Andrea.

"May nangyari ba?" Jap

Sabihin ko na ba agad? Ayoko sana pero kailangan ko rin itong ilabas.

"We broke up."

Tahimik lang kaming tatlo. Hanggang si Jap na yung bumasag sa silence.

"Eh walangya pala siya eh!!!" galit na sabi ni Jap. Nakakatakot.

"J-jap o-okay lang—"

"Anong okay dun?!! Tsk!" napasuntok siya sa pader. Parang hindi manlang siya nasaktan. "Andrea pumasok na muna kayo." seryoso niyang sabi.

Kita ko namang parang natakot din si Andrea kaya pumasok na kami kaagad.

"Anung nangyayari Kath? Bakit ganun?"

"Hindi ko rin alam. Ayaw na niya." natawa ako nang mapait. "Okay lang. Tanggap ko."

Hindi. Di ko tanggap. Mahirap yun tsong! Nakakatanga na, kaya tigilan.

"Kath..."

"Andrea, pwedi bang humingi ng favor?"

"Sige lang. Ano yun?"

/JAP'S PERSPECTIVE

Eh loko pala yung lalaking yun eh! Hindi ako nagsakripisyo para ganyanin niya lang si Kath! Isa pa, kaibigan ko rin yun!

Pumasok ako ng suite nila nang hindi kumakatok. Dirediretso akong pumunta sa terrace Kung nasan 'tong lokong 'to!

"Hoy!" sigaw ko sabay hawak sa collar ng damit niya. "Bakit mo gina—"

Natigilan ako.

Si Kenneth Verge, matapang na lalaki. Mabait, gentleman to the point na dream guy siya ng lahat, talented malamang at artista nga, matalino...

Ngayon ay,

umiiyak?

Dali-dali ko naman siyang binitawan.

"Kenneth, pare, loko loko ka talaga, alam mo yun?" kalmado ko nang sabi.

"I'm aware of that." lumuluha pa rin siya.

"Sabihin mo nga sakin, bakit mo nagawa yun? Tanga ka ba?!"

"I'm a person enough to commit stupidity."

"Aish!" gusto ko nang manuntok! Pinipigilan ko lang sarili ko. "For a person, you're in the lowest form!"

And of course I didn't mean that. Di ko masuntok 'tong lalaking 'to eh, at least manlang matauhan siya sa mga salita ko. Tsk.