XXXI: Vividness

22 4 0
                                    


Maingay at mahaba ang aming nilakad makalayo lamang sa mga pulis at bago namin narating ang madilim na parking lot ng ospital. Elleanor and I were both quiet. Tanging ingay ang pagdampi ng gulong ng medical cart ang nagdadala ng ingay sa tahimik na parking lot area. Ang parteng ito ay hindi rin nasisinagan ng papasikat na araw kaya't halos walang liwanag sa buong lugar. I crawled out from the cart and stand on my feet.

And then, I gradually leaned above the cart to reach the bagpack. But it was held tightly by Elleanor. I gripped it tightly but she wasn't letting it go. Para kaming aso't pusa na naghihilahan sa gitna ng madilim na parking lot.

"Give me the bag." Mahinahon kong wika.

Her brows knotted and her eyes was taunting mine. "I'm sorry I can't."

Mukhang nauubos na rin ang pasensya niya sa akin mula kanina pa kaya't naglabas ito ng isang maliit na punyal mula sa kung saang bahagi ng kanyang medical robe.

Her cold eyes looked straight at me, "Release the bag and then explain what the fuck is going on.."

She stashed the knife on my shoulder, Hindi iyon gaanong malalim kaya't nag-resulta lamang ito ng pagkakapunit ng aking hospital gown at kaunting gasgas mula sa tumagos na punyal.

"Argh fuck. Can you just let me go?" Impit kong tanong sa kabila ng nararamdamang kirot sa iba't ibang bahagi ng aking katawan.

I rolled my eyes at her as I flinched. I scanned the medical cart, Mabilis kong kinuha ang band-aid na nakatiwangwang at inilapat ito sa gasgas sa aking braso. Unti-unti nang naghahalo ang pagod at gutom sa aking sistema.

"You know what? I am on a bit of hurry, I can't play games with you." I snorted.

But she just ignored me as she slowly walking towards my direction.

I nearly want to whack her head so that I can freely get away. Ngunit sa tingin ko'y mahihirapan ako dahil na rin sa paulit-ulit na paghapdi ng sugat sa aking tiyan at balikat. Idagdag pa na mukhang hindi pangkaraniwang tao lamang si Elleanor base sa mga kilos at mabilis na galaw nito.

"Then you can explain faster." Kalmado niyang wika at saka tinago ang punyal sa loob ng kanyang medicine coat.

I breathed deeply as I explained myself, "I was an Executioner from The Regime Corporation and I was on the run." I said carefully. Her eyes turned dark. "That's all you need to know." I added.

I couldn't keep up her pace. She was quick enough to get close into me. I was left stunned but I quickly shoved her my hand to punch her jaw. Pinigilan iyon ng kanyang kaliwang kamay. She smirked as she tightly ripped my hospital gown, the unfortunate fabric torn into two causing it to dropped on the cold ground.

I frowned at her as her fingers began to traced the perfect white inked-orchid insignia on my upper back.

"You're not just an ordinary Executioner. Aren't you?" She confusedly asked. "What is your name? And you're a Carnaige?"

Muli siyang tumitig ng mariin sa aking mga mata, Ang mga itim na pares nito ay naghahatid ng mabining pag-hanga. It was as if I was someone respectable. Sa pagkakataong iyon ay tila ba mayroon nang munting pagkakaintindihan sa gitna naming dalawa.

"Cataleya Carnaige that is my name." I shoved her hands as I hugged myself. "Can you please hand me a cloth? I'm getting cold." Malamig kong wika.. Her eyes was mixed with confusion, But that was immediately vanished when she realized that I was naked in the middle of the parking lot.

Tumango lamang siya at inabot sa akin ang pares ng T-shirt.

"Well then, You are the daughter of the infamous Lucy of the Carnaige Lineage. It's a pleasure to met you." She said and offering her left hand on me. I was contemplating for a seconds but gave it up and I shaked it.

"I am, And you are Elleanor?" tanong ko, I still don't trust her guts. However, I think it was wasn't really because of her. I think It's just me having trust issues on most people.

"Elleanor Roosevelt." She shaked my hands, and then lift the bag towards my direction. Mabilis naman ang aking naging galaw kaya't nasalo ko ito. Ngunit mas lumala ang kirot na aking nararamdaman mula sa sikmura at sa magkabilang braso.

"Find the black Ferrari in this parking lot, I'll handle the cops inside." Yun lamang ang tangi nitong binilin bago ito umalis at ang pagsarado ng metal na pinto ng emergency exit ang aking tanging narinig.

Mabilis ang aking naging kilos mula ng mawala si Elleanor Roosevelt. Bukod sa itim na tshirt, at tanging underwear na suot. Binalikan ko ang hospital gown upang idispatsya sa basurahan na malapit. Saka ko hinahanap sa loob ng bagpack ang susi ng Ferrari na sinasabi ni Elleanor. Madali ko itong nakapa sa bulsa sa loob ng backpack, I immediately push the red button to know where is the position of the Ferrari

Hindi ako binigo ng susi sapagkat mabilis na tumunog ang itim at makinis na Ferrari sa dulo ng parking lot. Naging mabilis ang aking galaw upang puntahan ito, Pumasok ako sa sasakyan at sinuot ang nakitang itim na bonnet sa dashboard ng sasakyan. Mayroon ding pulang lipstick kasama ng bonnet na nakahilera sa dashboard at naglagay ako sa labi upang patungan ang kaputlaan sa aking mukha.

Tanging ngiti lamang ang isinagot sakin ng matandang guard na nagbabantay sa parking lot area ng hospital. Tahimik akong nakalampas sa tatlong police mobiles. There's no cops on the perimeter so I must say, I'm a bit lucky today. Dumeretsyo ako sa pinakamalapit na motel upang magplano at magisip ng tamang gagawin.

I had a faster transaction on the receptionist amidst my weird appearance. Well, I think the black t-shirt  probably length just under my buttocks, A bonnet just above my forehead and a pair of white shoes that should work only for nurses and doctors wasn't really weird I guess..

Nang makapasok ako sa suite ay mabilis akong nagbabad sa tub. A good warm bath would help me to acquire my mind peacefully..

After the long minutes inside the bathroom I had to checked the content of the bag. There are two transparent resealable bags.

I'd checked first the bag, at wala iyong ibang laman iyon kundi ang maliit na botelya na naglalaman nang kulay-bahagharing likido. The Ecstasy. Mayroong sulat na kalakip ito sa loob. Medyo basa pa ang papel kaya't nagpasyahan akong isampay saglit ito sa balkonahe ng hotel room upang matuyo at mapakinabangan.

I walked back on the bed where the bag's content was scattered.. Naroon ang isa pang walang pangalan na transparent resealable bag. Binuklat ko ito at tumambad ang isang branded na kulay-kayumanggi na wallet, At isang pistol na mayroong pamilyar na Insignia kasama nito ay isang lumang telepono.

Sinubukan kong muling buhayin ang telepono ngunit hanggang sa brand logo nito lamang ito umaabot at tuluyan nang namamatay ulit. My eyes also landed into the khaki wallet beside the silver pistol. Nang buksan ko ito ay tumambad sa aking ang litrato ng pamilyar na mukha ng babae.. Ang babaeng matagal na matagal ng nawala ngunit hanggang ngayon ay sariwa pa rin sa alaala ng lahat.. Lucy Carnaige.. Gaano ka nga ba talaga kahalaga?

Sunod na dumako ang aking mata sa pamilyar na bulto sa litrato kasunod lamang ni Lucy Carnaige. Ozwal Echavarri was frowning in his graduation picture. His eyes were mesmerizing by the familiar hues of blues and darker shades of coldness. I was wondering, He was graduating at that time.. Why wasn't he is happy?

After those two pictures inside there's nothing but pail of wet cash and some unfamiliar credit cards. Muli kong binalik ang mga gamit sa loob ng bag at nahiga sa puting kama. Nilingon ko ang nakabukas na balkonahe sa aking gilid lamang. The flickering sunlight began to illuminate the room, It felt relaxing and comforting.. I think it wasn't bad to take a little nap to rest my head on this seclusion madness... I close my eyes as I felt the darkness takeover my drifting mind..

AURORA Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ