MORTA OF IMPERIAL HOUSE

Kabanata 21

I am really curious. Naalala ko ang nakasulat sa Imperial Book. I will die if my blood turns black. Pakiramdam ko, ako lang ang nakakaalam ng bagay na iyon.

"Mother, it's time for me to choose my fiance" biglang usal ni Hesiya habang kami ay abala sa pagkain.

Isa pang curious ako ay ang plano ni Lukio. Hindi pa rin ako umaalis sa Imperial House dahil gusto kong malaman ang mga kaganapan dito. Alam kong may malalaman at malalaman ako kapag nagstay ako dito.

One more thing, hindi mag-isang kumikilos si Lukio. Kung sino man ang kakampi niya ay kailangan kong malaman.

"Do you have anyone in mind?" Usal naman ni Helena dito.

"Yes, Mother" masiglang sagot nito.

Nagpatuloy lamang ako sa pagkain. Napansin ko naman na nakatingin sa akin si Hesiya. Para bang nang-iinggit ang mukha niya. Napailing naman ako.

"Who is it? Is it a son of one of the Imperial Councilors?" Usal naman ni Fernando.

Umiling naman si Hesiya.

"I don't think so. I will ask him again if I see him. He didn't tell me his name" sagot ni Hesiya.

Hindi ko mapigilan na hindi mapatawa. Really? I knew it.

In this Empire. If you are a lady, you can choose who you want to marry but if you are a man, you can't say no to arrange marriage. However, A man can marry who they want if their parents did not agree on the arrangement. It's a law.

I can't blame her if she falls in love at first sight. Damian is not your typical guy. He is gorgeous in every aspects. When I think about it, he is a dominant type of guy.

I am a princess but when Damian is talking to me. I feel like I am talking to someone higher than me. Not in height but in terms of position. Something like that. He has a strong sense of dominance. He can intimidate you without even doing anything. He's that kind of guy.

Too bad for Hesiya. Damian is already mine.

Nang matapos na akong kumain ay tumayo na ako at umalis. Ayoko rin naman magtagal na kasama sila. Hindi ako makapaniwala na natagalan ko sila nitong mga nakaraang taong.

Nang makarating ako sa aking silid ay napatigil agad ako sa tapat ng aking pinto.

What the hell is he doing here?

"Good day my niece. How are you?" Nakangising usal sa akin ni Lukio.

Napakurap na ako bago napabuntong hininga. It's fine. He can't do anything to me. I am in Imperial House. Walang mangyayaring masama.

"Don't be scared. I just came here because I miss my one and only niece" pahayag nito sa akin.

"What do you want?" Mariin kong tanong dito. Ngumisi naman ito sa akin.

"Nothing. Like what I've said. I came here because I miss you" saad niya habang umaarteng nalulungkot.

Tumayo ito sa pagkakaupo sa upuan. Hindi naman ako nakagalaw. Ayokong lumapit siya sa akin pero sa hindi ko alam na dahilan ay natatakot ako. His presence is enough to make me tremble. Para bang dumidilim ang paligid kapag malapit siya.

Nang makalapit si Lukio ay hinawakan nito ang aking buhok at mariin na pinagmasdan iyon.

"You really look like your mother" mahinang usal nito habang pinagmamasdan ang bawat detalye ng aking mukha.

"I really don't want to kill her" saad pa nito.

Napayukom ko ang aking kamao.

Lumayo lang ito sa akin matapos ang ilang minuto. Parang may gusto siyang sabihin na hindi niya masabi-sabi.