Embracing my Serotonin

Chapter 12

Enjoying the peaceful waves of wind embracing my skin, i didn't know there's still a place like this, so peaceful and just the sounds of birds chirping.

I'm currently in the rooftop of Architecture Department. Wondering how i got here? I just sneaked my ass, well just a lil bit pulling some rocks of one of the staffs.

Nakatingin lang ako sa mga tao sa baba, busy with their duties and works, minding their business. In the middle of my piled up thoughts i can't help but to remember the scene few days ago with Prof Alex. I don't even know why she's acting like that.

"I'll pick you up later after my meeting."

Hinatid ako ni Caellum sa skwelahan dahil may pupuntahan daw siya, may meeting daw clients. Ewan ko ba kung anong clients sinasabi niya, mukhang pinagawa ata ni Dad sakanya.

"Okay take care." ngiting sabi ko rito at hinalikan ito sa pisnge na ikinatigil niya. It's just a friendly peck tho. Seryosong tumingin ito sakin bago ako tinanguan at pinasibad ang kotse paalis.

"disgusting insects"

Napalingon naman ako sa boses na nagsalita sa likod ko. Sa phone ang tingin nito pero kalaunan ay sinalubong nito ang tingin ko. Walang emosyon lang itong nakatingin sakin.

"Prof good afternoon po" nakangiting sabi ko sakanya.

"Walang good sa afternoon."

Napamaang naman ako dahil sa sinabi nito. Bakit may accent ang tagalog niya? She pursed her lips habang nakatingin sakin. Tangina bat ang cute niya naman ata.

"Stop with your smiles, you look stupid."

I bit my lips to suppress my laugh. Nakasalubong ang kilay nitong nakatingin sakin bago ako tinalikuran at naglakad paalis.

"Where are you going?? May klase ka??"

Nagtuloy tuloy lang ito sa paglalakad sa hallway, wala na masyadong tao dahil ang iba may klase. Grabe naman maglakad to anlalaki ng hakbang.

"None of  your business."

Mabilis na hinawakan ko ito sa braso nang maabutan ko ito. Sinamaan naman ako nito ng tingin bago binalingan ang kamay ko na nakakapit sakanya.

"May problema po ba?" i softly said to her.

"Nothing." tumikhim ito at nagiwas ng tingin sakin.

"Bakit ka po nag--"

"It was nothing okay?!"

Nagulantang naman ako dahil biglaang pagsigaw nito sakin. Nagaalab ang tingin nito kaya napaatras ako ng kunti.

"Why are you shouting?."

Mukhang natauhan ata siya sa ginawa kaya napatigil ito. She composed herself and was about to go when i held her nape at nilapit sa mukha ko. Napababa ang tingin nito sakin dahil mas matangkad pa siya.

"move your face." she whispered habang nakatingin parin sa mata ko. Anlapit niya sakin.

"Why are you mad?."

Umayos naman ito ng tayo at seryosong tiningnan ako.

"Stop asking. Why don't you just focus to your boyfriend instead of questioning me here."

The corner of my lips rosed up upon seeing her frowning face. Boyfriend? The fuck? Goodness why is she so adorable right now.

"I don't have a boyfriend Miss." i smiled at her. Napakurap kurap naman ito at napakagat sa labi nya.

"I don't car--" naputol ang pagsasalita nito nang tumunog ang phone niya. Napasulyap pa ako sa cp niya na may Kai ang pangalan sa caller.

"I need to go." She said at tinalikuran ako. Napangiti nalang ako ng mapait. You're being delusional again Cassidy. Kasal siya at may anak, i need to maintain my lines.

Napalingon naman ako nang tapikin ni Rajim ang balikat ko. Nakatingin ito sa papalayong pigura ni Prof Alex. She was trying to remind me about Prof Alex. My friends constantly reminding me that she's a married woman and this growing feelings is a total nonsense.

Di naman ako tanga para di malaman itong emosyong patuloy na umuusbong sakin. I like her, at kung magpatuloy pa to baka di na ako makaahon.

I've been making up my mind for 3days now, discovering and investigating the emotions and reactions whenever she's near me,touching me or even hearing her voice.

"Anong naglalaro sa isip mo?"

Napalingon ako sa nagsalita, it's Jazer. Teka bakit siya napunta rito??

"Parati man akong tumatawa pero nararamdaman kita, namin. Kung ano man ang desisyon mo susoportahan namin."

Napabuntong hininga na lang ako. Ang gulo ko talaga potangina. Kung agawin ko nalang kaya siya? Kaya ko naman gawin yun pero hindi ako ganun kababaw.

After namin magusap ni Jazer ay nagpunta ako sa parking lot. Sa DPO nalang ako magpapalipas.

I caressed my nape and heave a sigh after i sat on my swivel chair inside my office. Ang sama ng pakiramdam ko, feeling ko lalagnatin ata ako.

---
"Do you still need anything??"

Tiningnan ko lang ang nagaalalang mukha ni Caellum na hindi mapalagay sa harap ko.  Ewan ko ba sa lalaking to ang oa parang simpleng lagnat lang naman ata to.

"Cae ayos nga lang ako , mukha kanang sira jan"

Nagmamadaling umopo naman ito sa tabi ko at kalaunay seryosong sinusuri ang temperatura sa leeg ko. Sa totoo lang, I don't know the reason kung bakit ako nilalagnat eh hindi naman ako naulanan.

"Saan ang maayos jan?? You look pale Cassidy." supladong sambit nito sakin kaya diko maiwasang matawa ng bahagya.

"Not funny." dugtong nito nang makita ang reaction ko.

" ayos nga lang kasi ako , parang sira to umalis kanga naabalidbaran ako sa pagmumukha mo." sabi ko rito at winaksi yung pagmumukha nyang kanina pa nakatingin sakin.

Agad agad na nagtalukbong naman ako ng kumot. Naramdaman ko na tumayo siya kaya naman ay nakahinga ako ng maluwag.

"Call me when you need anything okay?"

Ang pagsarado ng pinto ang huli kong narinig bago ako nilamon ng antok. Sobrang pagod ata ang katawan ko dahil narin siguro sa dami kong iniisip nitong mga nakaraang araw.

Mga alas 8 na ng gabi nang magising ako dahil naiihi na ako. Kahit matamlay ang pakiramdam ko ay pinilit ko paring bumangon. Ilang minuto akong nanatili sa cr para maglinis at kalaunay lumabas narin.

Palabas ako ng kwarto nang marinig ang mga boses na mukhang nagsisigawan ata sa baba. Natawa nalang ako ng pagak. Here it comes. It's been a while huh.I composed myself at naglakad pababa na parang walang iniinda.

"Stop questioning me because it was your fault! Kung hinayaan mo nalang sana siyang puntahan si--"

Walang ganang tiningnan ko ang mga magulang ko na natigil sa pagsisigawan nang makita ako. I noticed Caellum's presence na nagaalalang nakatingin na pala sakin.

I don't know what to feel. Bumabalik nanaman sa isip ko ang mga nangyaring pilit kong kinalimutan.

"Where are you going Cass? May lagnat ka , mas mabuting manatili ka sa bahay."

Hindi ko pinansin ang sinabi ni Cae nang sundan niya ako sa parking lot. Mabilis ko namang pinasibad ang kotse ko kahit sigaw nang sigaw si Caellum para di ako umalis.

I was driving when i felt a hot droplet of tears coming from my eyes. Fuck please not now. Nagsimula nanamang bumalik sakin ang alaala noon. Nanginginig na hininto ko ang kotse sa may gilid ng dagat at mabilis na lumabas sa kotse kahit nanghihina ang katawan ko. I feel suffocated.

Napaupo ako at humarap sa dagat habang nakatanaw sa ulap. I feel so empty. Matagal ko ng kinalimutan yun pero bumabalik parin sa isip ko. It was exactly that scenario. I don't want to hate my parents, i already forgive them years ago.

Pero ang sakit parin pala. Kahit anong takbo ko hinihila parin ako nito.

I'm so sorry Liyan.