Chapter 28

2.4K 78 15
                                    

"What do you think is better?"

Napalingon ako sa hawak ni Miss Alex na mamahaling relo, black at brown iyun. Napatingin naman ako sa mukha nito na nakangiti habang hinihintay ang sagot ko.

"Ma'am sa tingin mo po saan jan yung bagay kay Doc Kai?." sabi ko rito kaya naman ay maigi nitong tiningnan ulit yung relo na hawak niya.

This is the condition na sinasabi niya. In order to fulfill my request, i need to help her in designing the venue for their wedding anniversary.

"I think brown will suit him better, don't you think?" seryosong sambit nito sakin.

Di ko maiwasang mapangiti ng mapait dahil sa mukha nito na masaya. She looks happy. Napahawak ako sa dibdib ko nang sumikip iyon.

"Hey are you okay?" she said while gazing at me with her confused eyes.

"I-I'm fine." tipid na sabi ko at tumikhim sa harap niya. "mas maganda yan ma'am , kunin mo na, tiyak ko magugustuhan ni sir yan." nakangiting sabi ko rito.

Tinanguan naman ako nito bago binayaran yung napili niya. Napatingin naman ako sa necklace na may pendant na maliit na crescent. Maganda iyon.Napalingon ako kay Miss Alex nang kalabitin ako nito sa balikat.

"Let's head out. What are you looking for?."

"Wala po tara na." inakay ko naman ito paalis ng shop. Sa venue na kami na sinasabi niya pupunta. Actually didiretso na sana ako sa venue kung hindi niya lang ako tinawagan na sa jewelry shop nalang magkita.

"Ma'am akala ko ba ako magdedesign nito? Eh bakit naka prepare na lahat?" naguguluhan tanong ko nang mabungaran ang mga tao na busy sa pagaayos ng mga bagay sa loob. Actually maganda na yung pag ka design, ba't kailangan pa niya ng tulong ko para dito?

"I just want you to check it." nakangiting sambi nito. She's really cruel. She want me to check it? damn.

"Maganda na ho ito ma'am, mukhang wala namana pong babaguhin eh." tipid na sambit ko habang nilibot ang paningin sa loob.

Nahinto ang tingin ko sa may maliit na stage na may wedding anniversary na nakalagay. Parang sinampal nanaman ako ng mundo. Parang pinapahiwatig nito ang lugar ko buhay niya.

"I personally invite you later this evening Janea. You're already like a sister to me. I want you to be there." nakangiting sambit nito sakin habang inabutan ako ng maliit na invitation card.

A sister. A fucking sister. I slowly take a deep breathe before looking at her eyes.
"I'll be there ma'am." i said while smiling, hiding everything i truly feel.

How could i destroy that smile she's showing infront of me? Enough na yun sakin....na makita siyang masaya.

"Maayos na yung design ma'am so i guess i also need to go since wala namana akong gagawin dito." sabi ko at tiningnan ang seryoso nitong mga mata.

"Right...take care."

Tinanguan ko lang ito bago naglakad paalis. Mabilis na napahawak ako sa dibdib. Sobrang sikip ng nararamdaman ko. Di ko ipagkakailang nasasaktan ako pero anong magagawa ko? She didn't know what i truly feel for her and i refused to admit. She has a happy family, i can't afford to break it just because of this feelings.

"Ang lalim ata ng iniisip mo?"

Di'ko pinansin ang boses ni Zayah na nakahawak sa punching bag sa harap ko. I'm currently in DPO, i'm releasing my frustration.

"I'm good." tipid na sambit ko habang malakas na sinuntok yung punching bad. Naiinis ako na nalulungkot. I'm fucking frustrated.

"You will never know it's poisonous until you crawled yourself looking for an antidote."

I glanced at her when she said those words. I could feel her cold eyes striking my inner soul.

"Don't you think it's too ironic to grip a cactus that would rip your palm and still treasure it for being a sharp masterpiece."

Napahinto naman ako at seryosong tiningnan ito. " What the hell are you talking about." I said while glaring at her. I'm not dumb enough para di mapagtanto ang pinagsasabi niya.

"You knew what i'm talking about Cassidy." she seriously said while wiping her hands with a towel.

"I-I love her..." napaupo na sabi ko. Parang nawawalan ng lakas yung tuhod ko. Hindi ko alam pero ang sakit. Ang sakit kasi wala akong magawa. Hindi ko naman hawak yung puso niya eh.

"That love will lead you nowhere Cassidy. At the end of the day, she will never be with you. She belongs to someone else."

I closed my eyes feeling the tears that slowly escaping my eyes. Should i really stop this?

"Alam ko. Di mo naman kailangan ipamukha sakin eh kasi alam ko." sabi ko habang pinapahid ang mga luha sa mata ko.

"Then why? Why are you acting stupid? Why are you letting yourself be close to her knowing that she's married."

I was silently listening to her words. Tama naman siya eh. Siguro kung di'ko siya ginulo di to mangyayare sakin but...a part of me was thankful.

"You will never know until you feel something like this Zayah. You don't have a right to invalidate what I've been through."

I glared at her but she just smirk at me.
"Really? I had been through a lot Cass, i knew....it will just destroy you in the end."

Napatigil ako nang may mabakasan na lungkot ang tinig nito. She avoid my eyes before walking her way outside. May hindi ba kami alam kay Zayah? I know eversince before, she's not really an open person.

......

"I would like to take this opportunity to gradually express my gratitude for my wife Alex. Thank you hon, for everything, for our family."

Walang emosyon na nakatingin lang ako sa harap ng stage. There's a lot of people here mainly from her squad, workmates and her family.

I was just looking at her smiling face while Doc Kai was giving his speech infront. They look so inlove with eachother. I take a deep breathe before sipping in my wine.

"You're Cassidy right? I'm Killian by the way."

Napatingin naman ako sa lalaking lumapit sakin. I know him, he's a friend of Miss Alex. Nginitian ko naman ito bago nagbaba ng tingin.

"You look gloomy. Are you alright??" nagtatanong na sabi niya bago umopo sa tabi ko. Ang feeling close niya naman.

"Ayos lang po ako." tipid na sagot ko bago binalik ang tingin sa harap. Nakita kong may kinuha na box si Miss Alex at nakangiting binuksan niya ito.

Naghiyawan naman ang mga tao nang makita bagong relo iyon. That's the one she chose a while ago. I can't help but to smile sadly when she put the watch in his wrist.

The next thing she did was the most hurtful scene i had ever watched. She was there standing while.........kissing him.

Embracing my SerotoninWhere stories live. Discover now