Diving in Love (Tale of Love Series #2)

Chapter 25

Rhui was driving safely. Hindi mabilis, hindi rin mabagal ang takbo ng sasakyan. Sakto lang ang bilis no'n. Madilim na sa labas ngunit marami pa ring sasakyan ang nasa kalsada.

I could feel my heart beating so fast than its normal. Hindi ko mawari pero sobrang kabado ako. I want to see my sister para mawala ang kung ano mang dahilan ng kaba ko. That's the only way for me to calm down.

Tumigil ang sasakyan at lumabas si Rhui, bibili lang daw siya ng makakain.

"Eat. I'm worried," agad niyang binigay sa akin ang binili niya na pagkain.

"Ayoko," umiling ako. "Gusto kong makita si Annikah. Tara na," wala akong ganang kumain. I just want to see my sister. That's all I want.

"Please. Kahit itong isa lang." He was begging me to eat. I could see it in his eyes.

He smiled at me softly, as if telling me to do what he was saying because it's for my own good.

Kahit hindi nakakaramdam ng gutom ay kumain ako. I also asked him to join me. Hindi siya kumain dahil kakakain lang daw niya at binili niya raw talaga 'yon para sa akin. I appreciate him so much to the point na naaawa ako sa sarili ko. Kasi I need someone to tell me what I need to do. Ganoon 'yung nararamdaman ko pero I don't care because I know he was just doing it for me. Sa mga ganitong pangyayari, hindi kasi ako kakain kung walang pipilit sa akin.

"Thank you," sabi ko sa kanya nang matapos kumain.

"Hmm?" He softly asked, looking at the road.

"Thank you for making me feel this way. You know how much nervous I am right now pero nagagawa mo pa ring pasayahin ako sa simpleng paggawa mo ng mga bagay-bagay..." Makahulugang sabi ko sa kaniya.

When I looked at him, he was slightly beaming. That's the last thing I saw before I fell asleep. Nagising ako, paumaga na pero wala pang araw na lumalabas. Nakatigil na rin ang sasakyan.

"We're here," pinunasan ko ang mata ko at tumingin sa paligid.

Rhui opened the window beside me. Naramdaman ko agad ang malamig na hangin na dumapo sa aking balat. Imbis na masiyahan ay muling nanumbalik sa akin ang kabang nararamdaman ko kanina. I hate it! I was feeling nervous again.

"I tried calling Annikah again..." Umiling siya. "She wasn't answering her phone," mahinang sabi niya.

"Hanapin natin sila."

'Yun agad ang naisip ko. Gustong-gusto ko nang makita ang kapatid ko. Gusto ko na ring mawala ang kabang nararamdaman ko.

Lumabas si Rhui ng sasakyan at pinagbuksan ako ng pintuan. Bumaba ako at mas lalo kong naramdaman ang malamig na simoy ng hangin.

"We can ask the front desk about your..." Hindi niya naituloy ang sasabihin.

"Yes, please..." Agad ko namang nakuha ang kanyang sasabihin.

He went inside the car. Kinuha niya ang mga importanteng gamit at ni-lock 'yon.

"Let's go. We're going to see your sister," he told me using his sweet voice, as if he was assuring me that everything will be fine and he will do everything for me.

He held my hand while walking. Sumusunod lang ako sa kaniya dahil ang tanging nasa isip ko lang ay kung nasaan ang kapatid ko at bakit hindi siya sumasagot sa tawag namin.

Kinapa ko ang phone ko sa bulsa at kinuha iyon. Tatawagan ko sana ang kapatid ko pero nakita ko na walang signal. Shit. Bakit walang signal dito?!

Nagkaroon ako ng pag-asa nang maisip 'yon. Tama! Baka walang signal kaya hindi sumasagot ang kapatid ko. I kept telling that to myself.