မျောလွင့်နေသောပြာမှုန်များ

Part-12.2

Chapter 12.2

ထွက်ခွာမည့်နေ့တွင် ကျိုးကျင်ဟမ့် ရှောင်လင်းကိုခေါ်ကာ သူ၏အိတ်ကိုထုတ်ပိုးစေပြီး ကုမ္မဏီမှ ခွင့်နှစ်ရက်မျှထပ်ယူပေးရန်ပြောလိုက်သည်။

သူ၏အိုင်ဒီတစ်ခုတည်းနှင့် လဲလှယ်ရန် အဝတ်အစားအနည်းငယ်ကိုသာ သယ်ဆောင်လာသဖြင့် အိတ်မှာ နေရာအတော်လစ်ဟာနေသည်။ ကျိုးကျင်ဟမ့် ကုတင်ခေါင်းရင်းမှ ဒိုရာအေမွန်အရုပ်ကိုယူကာ ခဏမျှကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အဆုံးတွင် အိတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်လေသည်။

သူသွားရောက်ခဲ့သောနေရာမှာ ကမ္ဘာ့တောင်ဘက်ခြမ်းရှိ ဟန်းနီးမွန်းအတွက်ကျော်ကြားသော ကျွန်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး သူနှင့်အတူ အခြားစုံတွဲနှစ်တွဲလည်းရှိနေခဲ့ကာ ကျိုးကျင်ဟမ့်မှာ တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်နေသဖြင့် သူတို့အားလုံး သူ့ကို အံ့ဩတကြီးကြည့်နေခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ထိုအရာမှာ အရေးမပါလှချေ။ လေယာဉ်အတူစီးချိန်မှလွဲ၍ ခရီးအဆုံးအထိ သူတို့အတူရှိမည်မဟုတ်ပေရာ ကျိုးကျင်ဟမ့်၏စိတ်မှာ ကြည်လင်နေခဲ့သည်။ လေယာဉ်ဆိုက်ချိန်၌ မသိစိတ်မှ သူ၏ဘေးရှိလူကို လှမ်းဆွဲလိုက်သော်လည်း မည်သူမျှမရှိသည်ဖြစ်ရာ သူ့၏ခေါင်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ဘေးတွင်ရှိသည့် ခုံအလွတ်မှာ ကျိုးကျင်ဟမ့်အဖို့ အမှန်တကယ်အထီးကျန်ခြင်းကို ခံစားရပေသည်။

လွန်ခဲ့သည့်သုံးနှစ် သူတို့လက်ထပ်ပြီးချိန်တွင် Sမြို့မှာ မြို့တော်သို့လေယာဉ်စီး၍ လာခဲ့ဖူးသည်။ ယီဟွေ့မှာ သူ၏ဘေးတွင်ထိုင်နေကာ လေယာဉ်ဆင်းချိန် အသံကျယ်ကြီးကြောင့် ထိတ်လန့်နေခဲ့ဖူးသည်။ သူ၏မျက်နှာမှာ ဖြူဖျော့နေကာ မျက်လုံးများကို တင်းကြပ်စွာပိတ်ထားပြီး ကျိုးကျင်ဟမ့်၏လက်ကို စကားတစ်ခွန်းမျှ မဆိုပါဘဲ ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့သည်။

ထိုအချိန်၌ ကျိုးကျင်ဟမ့် ၎င်းမှာ ရယ်စရာကောင်းသည်ဟု ထင်မိခဲ့ဖူးသည်။ သူအချိန်ကြာသည်အထိ ရုန်းကန်ပြီးချိန်မှာပင် သူ၏လက်ကို ပြန်မရုတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ ကျိုးကျင်ဟမ့် အခြားလက်တစ်ဖက်ကိုဆန့်ကာ ယီဟွေ့၏ခေါင်းကိုတွန်းလိုက်ပြီး " ဟေးး ဒါကအရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းလို့လား.."