မျောလွင့်နေသောပြာမှုန်များ

Part-31

Chapter 31

အိပ်နေသူကလှုပ်မလာ၊ ကျိုးကျင်ဟမ့်က စိတ်အေးသွားပြီး အနှီသူကိုထိတွေ့နိုင်၍ ပိုမိုပျော်ရွှင်နေသည်။

သူနိုးနေချိန်မှချဉ်းကပ်လိုက်ခြင်းက မေးခွန်းထုတ်နေစရာပင်မလို။ သူတစ်စုံတစ်ခုပြောလာခဲ့လျှင် လျစ်လျုရှုထားလိုက်ရန်စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ သူ့ကိုယ်သူပြင်ဆင်ထားသည်။ အသံတိတ်ခုခံနည်းမှာ ပရမ်းပတာနိုင်သည့်တိုင် အဆိုပါအရူးလေးကသူ့အားမမေ့သေးသည်ကိုသွယ်ဝိုက်သက်သေပြနေသည်။

သင်သာတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုမမေ့နိုင်လျှင် သိက္ခာကင်းမဲ့သည့်ခံစားချက်ကိုရလာမည်၊ သိက္ခာကင်းမဲ့မှုကိုခံစားရလျှင် သင်ခုခံလာလိမ့်မည်။အမုန်းဟူသည်မှာအချစ်မှပေါက်ဖွားသည်။ ၎င်းသည်အမေ့ခံလိုက်သည်ထက်အမုန်းခံလိုက်ရသည်က သာ၍ကောင်းသည်။

ကျိုးကျင်ဟမ့်သည်တစ်နေ့တွင်သူမြင်ခဲ့ဖူးသည့် ဇာတ်ညွှန်းများအတွင်းမှအံ့ဩဖွယ်လော့ဂျစ်များနှင့် သူ့ကိုယ်သူဖြေသိမ့်နေရမည်ဟုမထင်ခဲ့ပေ။ ခါးသက်စွာပြုံးလျက် သူသည်အဆိုပါလက်လေးအားတင်းကျပ်နေအောင်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

ဘုရားသခင်ကသူ့အပေါ်ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးခဲ့သည်ပင်။

သူသည်သူ၏အမှားများအတွက် တစ်ခုချင်းပြန်လည်ပြင်ဆင်ရမည်။ ဤလက်လေးအားဆုပ်ကိုင်ရန် အခွင့်အရေးရထားခဲ့ပြီဖြစ်ရာ ဘယ်သောအခါမှလွှတ်ပေးတော့မည်မဟုတ်။

ညလယ်အထိ မိုးရွာနေခဲ့သည်။

ယီဟွေ့မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည့်အခါ ကျိုးကျင်ဟမ့်သည်ဖွင့်ထားသောရွက်ဖျင်တဲလိုက်ကာကို ချနေသည်။ သူနိုးလာသည်ကိုမြင်သည့်အခါ "မိုးကအခုလေးတင်တိတ်သွားတာ၊ ခဏလောက်အိပ်လိုက်ဦး"

ယီဟွေ့ကပြန်မဖြေ။ ရွက်ဖျင်တဲအစကိုဖိကာအပြင်ဘက်ကိုစစ်ကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမရွာတော့၍သူထိုင်ပြီးသူ၏ပစ္စည်းများကိုထုတ်ပိုးတော့၏။

ကျိုးကျင်ဟမ့်ကထိုင်မကြည့်နေနိုင်၍ ရှင်းလင်းရာတွင်ကူညီပေးသည်။

စောင်သည်ကြိုးဖြင့်ထပ်မံချည်မထားတော့သောကြောင့် လွယ်အိတ်အတွင်းထည့်ရန်မှာ ကြီးလွန်းနေသည်။ ကျိုးကျင်ဟမ့်ကသူ၏လက်မောင်းကြားတွင်ညှပ်ထားလိုက်သည်။ သူရွက်ဖျင်တဲကိုပါခေါက်သိမ်းပြီး နောက်ကျောတွင်လွယ်လိုက်သည်။ ယီဟွေ့သည်ဆွဲသွားသည့်တိုင် ရှေ့သို့လျှောက်ရာတွင်ရိုက်မိနေပြီးယီဟွေ့အတွက် မဖောက်ရသေးသောဘီစကစ်အိတ်သာကျန်ခဲ့သည်။