မျောလွင့်နေသောပြာမှုန်များ

Part-13.1

Chapter 13.1

" မေ့ပျောက်ခြင်း " ဟူသောစကားလုံးက ပြောထွက်ရန် လွယ်သော်လည်း ပြုလုပ်ရန် မလွယ်ကူလှပေ။

ဤစကားလုံးကို ပြောလိုက်ချိန်တိုင်း ယီဟွေ့မှာ စွန့်ပစ်ခံရမည့် အတိတ်က သူ့ကိုယ်သူ တွေးမိသည်။ သူ့အမေဆုံးသွားခဲ့သည်နှင့် အဖေဖြစ်သူကလည်း လျစ်လျူရှု့ထားခဲ့ပြီး သူ သေဆုံးရတော့မည်ကို သိချိန်တွင်လည်း အလွန်ကြောက်လန့်နေခဲ့ရသည်။ သို့ရာတွင် ယခုအချိန်၌ ပြန်တွေးတောမိသောအခါ သူက စွန့်ပစ်ခံရမည်ထက် မေ့လျော့ခံရမည်ကို ပိုကြောက်နေခဲ့ခြင်းပင်။

သို့ရာတွင် မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ သူ့အတွက် ဝမ်းနည်းနေမည်ကို သူ မဖြစ်စေချင်ခဲ့ပေ။

ထိုအချိန်က သူ့အစ်ကိုကို စာပို့ခဲ့စဉ်တွင် တစ်ယောက်တည်းသာ တိတ်တဆိတ်ထွက်သွားရန်အတွေး ရှိခဲ့သည်။ ယခု ပြန်တွေးကြည့်သောအခါမှသာ ထိုစာက အချည်းနှီးဖြစ်သော ရုန်းကန်မှုဖြစ်ကြောင်း သိလာခဲ့ရသည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူတို့သိသွားကြမည်သာ။ သို့ရာတွင် သူက ယခုချိန်၌ ဘဝသစ်တစ်ခု စတင်နေပြီဖြစ်ရာ သူတို့၏ဘဝက သူ့ကို လာရောက်မဟန့်တားနိုင်ရန် မျှော်လင့်နေမိသည်။

သူက သူတို့၏ဘဝထဲ ခဏတာ ဖြတ်သန်းသွားရုံသာဖြစ်စေချင်ခဲ့သည်။ သူ ထွက်ခွာသွားခြင်းက သူတို့ကို ခဏတာ ဝမ်းနည်းပက်လက်ဖြစ်စေသော်လည်း လှပသောဘဝများကိုမူ မသက်ရောက်စေသင့်ပေ။

ဒေါက်တာလျှိုက ကျိုးကြောင်းသင့်လျော်စွာဖြင့် ဆွေးနွေးပေးပြီးနောက် စဉ်းစားချင့်ချိန်ပြီး ဆန်းစစ်ခြင်းက ကူညီနိုင်မည်ဟုပြောသော်လည်း အဓိကအချက်က သူ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ပြတ်သားမှုဖြစ်သည်။ သို့ဖြစ်၍ ယီဟွေ့က စိတ်အားတက်ကြွစွာဖြင့် အကောင်အထည်ဖော်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ နေ့စဉ်ဘဝမှစ၍ သူ၏ဘဝအသစ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း ဝင်ရောက်လာနိုင်အောင်ကြိုးစားပြီး ယခင်က ရှောင်ရှားခဲ့သည့် အခက်အခဲများကို ကျော်လွှားရန် ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။

ဥပမာအားဖြင့် လူတစ်ယောက်၏ပုံကိုဆွဲရန် စုတ်တံကိုပင် မမြှောက်နိုင်သည့်စိတ်ကို ဖြစ်သည်။