Part-25.2

268 43 0
                                    

Chapter 25.2

ကျိုးကျင်ဟမ့်က အလိုက်အထိုက်ပြန်ဖြေနေပြီး သူ့ဒဏ်ရာအကြောင်း မပြောပြလိုက်ပေ။

ဖန်ယွီချင်းက သူ၏အေးစက်မှုကို သတိမပြုမိပေ။

" မင်း တစ်ယောက်တည်း ဘယ်သွားတာလဲ..."

ကျိုးကျင်ဟမ့်က ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

" အင်း တစ်ယောက်တည်း လေညှင်းခံထွက်တာပါ..."

" တစ်ယောက်တည်းက ပျင်းဖို့ကောင်းတာပေါ့... နောက်တစ်ခါ ယန်ချန့်ရွှမ်ကိုဖြစ်ဖြစ် ငါ့ကိုဖြစ်ဖြစ် ခေါ်လေ... ငါ ဒီတစ်ခေါက် ကိစ္စတွေပြတ်ရင် အားသွားပြီ..."

" မလိုပါဘူး ငါတစ်ယောက်တည်း နေချင်လို့ပါ..."

တစ်ဖက်က ခဏတာ တိတ်ဆိတ်သွားပြီးမှ လေသံအေးအေးလေးဖြင့် ပြန်ဖြေသည်။

" ငါဒီနေ့ မင်းနဲ့တွေ့မယ်ထင်လို့ မုန့်တွေတောင်ဝယ်လာသေးတယ် သိပ်မချိုတဲ့ မုန့်တွေ..."

သူ့စကားမဆုံးမီတွင် ကျိုးကျင်ဟမ့်က ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

" ငါအခု ချိုတဲ့မုန့်တွေပဲ ကြိုက်တော့တယ်..."

ဤတစ်ကြိမ် တိတ်ဆိတ်သွားသည်က ပိုမိုကြာမြင့်သည်။ တစ်ဖက်လူက သူသွယ်ဝိုက်ပြောနေသည်ကို နားမလည်ဟု ထင်လိုက်၍ ရှင်းပြတော့မည့်အချိန်တွင် ဖန်ယွီချင်းက ပြောလာသည်။

" ကျိုးကျင်ဟမ့်... ငါဆိုလိုချင်တာကို နားမလည်တာလား... နားမလည်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား..."

ဖန်ယွီချင်းက ဤသို့ ဗြောင်ကျကျပြောဆိုခဲပေသည်။ သူက လျှို့ဝှက်စွာဖြင့် တစ်ဖက်လူက သူဆိုလိုချင်သည်ကို သဘောပေါက်အောင် စိတ်ထဲတွင်ရှိသော စကားတစ်ဝက်ကိုသာ ပြောတတ်ခြင်းဖြစ်သည်။

သို့ရာတွင် ကျိုးကျင်ဟမ့်က သူ၏ "တစ်ဖက်လူ" မဖြစ်ချင်တော့ပေ။

" ငါအခု ချိုတဲ့မုန့်တွေပဲ သဘောကျတော့တယ် အထူးသဖြင့် ခရင်မ်ပါတဲ့ ကိတ်မုန့်တွေပေါ့..."

ထိုစကားကို ပြောလိုက်စဉ်တွင် လှပသော အတိတ်နေ့ရက်အချို့ကို ပြန်တမ်းတမိသွားပြီး အေးစက်နေသည့်အသံက အနည်းငယ် နွေးထွေးလာသည်။

မျောလွင့်နေသောပြာမှုန်များ Where stories live. Discover now