မျောလွင့်နေသောပြာမှုန်များ

Part-21.1

Chapter 21.1

ယီဟွေ့၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားရသည်။ ရင်းနှီးနေသော်လည်း မရင်းနှီးဟုထင်ရသည့် ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက်ခံထားရ၍ အလွန်အမင်းကြောက်ရွံ့သွားပြီး ရေနက်နက်ထဲပြုတ်ကျသွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ ပိုရုန်းကန်လေ ပိုနစ်လေဖြစ်သည်။ ဆားငန်ရေက သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ ပါးစပ်နှင့် နှာခေါင်းထဲမှတစ်ဆင့် ဝင်ရောက်လာသကဲ့သို့ အသက်မရှုနိုင်လုနီးပါးပင် ဖြစ်သွားရသည်။

သို့ရာတွင် သူဖက်ထားသောအရာက အသက်ကယ်ပေးမည့် သစ်သားတုံးမဟုတ်ပဲ သူ့ကို ငရဲသို့ဆွဲခေါ်သွားမည့်နတ်ဆိုးဖြစ်နေသည်။

ရုတ်တရက် ရုန်းကန်လိုက်ခြင်းကြောင့် ယီဟွေ့က ကျိုးကျင်ဟမ့်၏ရင်ခွင်ထဲမှ လွတ်ထွက်သွားပြီး နောက်သို့နှစ်လှမ်းဆုတ်ကာ သူ့လက်ကို အမြန်မြှောက်ပြီး အနောက်ဘက်မှ သံတံခါးကိုပိတ်ရန် ပြင်လိုက်သည်။

သို့ရာတွင် သူက လက်ကိုတံခါးဖြင့်ဖိထားသော ကျိုးကျင်ဟမ့်လောက် မမြန်ဆန်သည့်အတွက် ပိတ်ခါနီးဖြစ်နေသောတံခါးက ပြန်ပွင့်လာသည်။

ယီဟွေ့က ဘာမှမပြောပဲ တံခါးကိုသာ တွန်းနေသည်။ တံခါးပွင့်နေသည်မှတစ်ဆင့် ကျိုးကျင်ဟမ့်က သူခေါင်းငုံ့ထားပြီး တံခါးဘောင်ပေါ်မှလက်ကို မြင်‌လိုက်ရသည်။ သူ နာကျင်အောင်တွန်းမိမည်စိုး၍ ကျိုးကျင်ဟမ့်က တံခါးမပိတ်သွားနိုင်အောင် တားရုံသာတားလိုက်သည်။

ယီဟွေ့မှာ သူ့အမေသက်ရှိထင်ရှားရှိစဉ်က သင်ကြားပေးထားခဲ့သောအရာတစ်ခုကြောင့် ထိုသို့ပြုမူနေခြင်း ‌ဖြစ်ကောင်းဖြစ်လိမ့်မည်။ ယီဟွေ့က အလွန်နိုးနိုးကြားကြားရှိပြီး အိမ်တွင်တစ်ယောက်တည်းရှိနေချိန်တွင်လည်း တံခါးလွယ်လွယ်မဖွင့်ပေးတတ်သည်ကို သူသိသည်။ တစ်ခါက သူ့အလုပ်မှ စောစောပြန်လာချိန်တွင် တံခါးကို အချိန်အတန်ကြာ ခေါက်လိုက်ရပြီးမှ ယီဟွေ့က တံခါးလာဖွင့်ခဲ့သည်။ သူ အဘယ့်ကြောင့် နှေးတိနှေးတုံ့ပြုမူနေရသည်ကို ကျိုးကျင်ဟမ့်မေးလိုက်သောအခါ ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

" တံခါးကို လွယ်လွယ်ဖွင့်ပေးတတ်တဲ့ကလေးတွေဆိုရင် ‌ဝံပုလွေကြီးက လာကိုက်စားတတ်တယ်လို့ မေမေက ပြောပြဖူးတယ်... ဟွေ့ဟွေ့ ပြတင်းပေါက်က လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မင်းဖြစ်နေတာနဲ့ ချက်ချင်းပြေးလာပြီး ဖွင့်ပေးတာလေ..."