မျောလွင့်နေသောပြာမှုန်များ

Part-16

Chapter-16

သူတို့ ကစားကွင်းမှ ထွက်လာသောအချိန်တွင် မှောင်စပျိုးနေပြီ ဖြစ်သည်။

ယီဟွေ့က မနက်ဖြန် ပြန်ရတော့မည် ဖြစ်၍ ထန်းဝမ်ရှီက သူ၏ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ဆွဲကာ သူနှင့်အတူ လျှပ်စစ်မြို့တော်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။

ယီဟွေ့ကလည်း ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေ၏။ အပြန်လမ်းတွင် ရထားပေါ်၌ သူက လမ်းတလျှောက် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ သူတို့ ဘူတာရုံသို့ ရောက်သောအခါ ထန်းဝမ်ရှီက သူ့ကို လူအုပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လာရပြီး သူ့နောက်မှ လိုက်ပါလာသည့်တိုင်အောင် ထွက်ပေါက် မှားလုနီးပါး ဖြစ်သွားသေးသည်။

“နှလုံးသားမရှိတဲ့ အရူးလေး…” ထန်းဝမ်ရှီက သူ့ကို လက်မောင်းမှ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး လမ်းကြောင်းမှန်ပေါ်သို့ ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။ “ပြောင်းသွားတာ သုံးနှစ်လောက် ကြာပြီဆိုတော့ မင်းရဲ့ မွေးရပ်မြေက လမ်းတွေကိုတောင် မေ့နေပြီလား…”

ယီဟွေ့က ရုတ်တရက် အားအင် ပြည့်ဝလာပြီး မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ရှေ့သို့ လျှောက်သွားသည်။ “ဒီကနေ ထွက်လာပြီး ဟိုဘက် သွားရတာ မှတ်မိတယ်…”

သူပြောသည်မှာ အမှန်ပင်။ မြေအောက် ဘူတာရုံနှင့် မီတာတစ်ရာ မပြည့်တပြည့် အကွာအဝေးတွင် ဘယ်ဘက်၌ လျှပ်စစ်ပစ္စည်း အရောင်းဆိုင် အကြီးကြီးတစ်ခု တည်ရှိပြီး တတိယထပ် ဓာတ်ပုံပစ္စည်းများ ထားသည့်အပိုင်းတွင် ကင်မရာ အမြောက်အမြားကို မြင်တွေ့ခဲ့ရသဖြင့် နှစ်ယောက်သား အံ့အားသင့်ခဲ့ဖူးသည်။

ဆိုင်ရှိ အရောင်းဝန်ထမ်းအား သူ အလိုရှိသည်များကို ပြောပြပြီး အနုပညာရှင်များ၏ နောက်မှ လိုက်ရန် သင့်တော်သည့် ကင်မရာတစ်လုံး လိုချင်ကြောင်း ပြောသောအခါ အရောင်းဝန်ထမ်းက သူ့ကို သင့်တော်သည့် မော်ဒယ်တစ်ခုနှင့် အဝေးမှ အနီးကပ်ဆွဲပြီး ရိုက်ကူးနိုင်သည့် မှန်ဘီလူးတို့ကို အကြံပြုပေးခဲ့သည်။

ယီဟွေ့မှာ ယခင်က ကင်မရာကို တစ်ခါမှ အသုံးမပြုခဲ့ဖူးသောကြောင့် အတွေ့အကြုံမှာ ဆန်းသစ်နေ၏။ သူက ထန်းဝမ်ရှီအား နောက်သို့ ခြေနှစ်လှမ်း ဆုတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး အလင်းရောင်အောက်တွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ သူ့ကို ဓာတ်ပုံအနည်းငယ် ရိုက်ပေးလိုက်သည်။