Her Deceitful Adonis

Lesson 33

Author's Note: Help me get over this heartbreak from a story update! 💔

****

Avery Rain Santillan

We are back here in the Philippines and I can't deny that I missed the Philippines though everything feels so new since I have a family now that I can call my own. Kyron and I's family!

Sinama namin pauwi dito sa Manila sila Heinrich, Heindrix at Heinz. Mommy pushed the idea of bringing them back with us cause she knew that we could take care of the babies now. We didn't had the hard time taking care of them while were at the farmhouse but now, mukhang mapapasubo kaming dalawa ni Kyron. We are both clueless on how to raise a child!

Like, okey, we get it. We can carry a child but its totally a different story when they asked you to take good care of them! Like taking them for a bath, changing their diapers, making them burp, feeding them with milk and making them sleep. Those things are a lot different than carrying an infant!

Isa pa, hindi namin gamay ang ugali ng triplets. May kanya-kanyang saltik sa utak ang mga anak ko na sa tingin ko ay namana nila sa ama nila. Minsan, hindi ko maintindihan kung anong gusto nila sa buhay.

We spend the Christmas vacation on the farmhouse on Milstead then we headed back here at the Philippines. As per my parent's request, sa mansion muna kami mag-iistay ng isang linggo. Kapag nagsimula na ang taon, lilipat na kami sa bagong biling bahay ni Kyron.

Isa pa yan sa ikinakagulat ko. Ang bilis nakabili ng damuho ng bahay. If I'm not mistaken, sa Corinthian Gardens yung binili niyang bahay. Ang reason niya kaya dun daw siya bumili ay dahil malapit sa bahay nila mommy at daddy at dahil malapit din sa opisina. It was just a thirty minute drive from the house proper. Kaya after new year pa kami lilipat ay dahil may finishing touches pa daw regarding sa design ng mga kwarto at mga gamit doon. Minamadali na daw yun kaya by new year, pwede na kaming lumipat.

And right now, tumatambay kaming dalawa sa garden habang pinapaarawan ang mga babies.

"Hindi ka pa ba hinahanap sa kompanya sweetheart?" Tanong ko sa kanya dahil nandito pa rin kasi siya sa mansyon at buhat-buhat si Heinrich at pinapaarawan.

"After lunch pa ang meeting ko sweetheart. Isa pa, gusto kong makasama ang mga anak ko habang hindi pa ako masyadong busy."

After New Year pa kasi ako papasok ulit sa kompanya nila, samantalang siya, kailangan na niyang bumalik agad. Hindi pa naman siya masyadong abala dahil karamihan ay naka-holiday break pa daw.

Kinuha ko si Heinz mula sa stroller. Kagigising lang kasi niya at kinakawag-kawag niya ang mga kamay niya at nagpapabuhat sa amin ni Kyron. Since buhat na niya si Heinrich, ako na ang bumuhat sa kanya.

"Oh baby? Ang sabi ni doctor we shouldn't be baby-talking you. Dapat straight kaming makipag-usap sayo so you'll talk straight too." Pakikipag-usap ko kay Heinz na seryosong nakatitig naman sa akin.

Napabilang ako sa isip ko ng sampu dahil alam kong may isa nang totopakin maya-maya lang. Nasa lima pa lang ako nang marinig kong umiyak ng malakas si Heindrix.

"Ako na sweetheart." Kyron practiced to carry two babies at a time dahil sa saltik ng triplets. They have this habit of waking up next to each other. Kapag nagising ang isa, ilang segundo lang ang pagitan at susunod na ang isa at kapag gising na ang dalawa, magigising na rin ang isa. Kapag magising pa naman silang lahat, nagpapabuhat sila sa amin ni Kyron kaya minsan nahihirapan ako kapag mag-isa lang ako.

There was a time na naiwan akong mag-isa and they cried loudly. Nataranta ako dahil tatlo na silang umiiyak at hindi ko na alam kung sino ang una kong patatahanin. Ang ending? Nakisama ako sa pag-iyak nilang tatlo.