Song of the Winter Solstice (Gauntlet Series 1)

Chapter 19 -Stingers

Wings flap as fast as a rocket. The pointy edges of the feet lead towards my direction. Foliage slaps every part of me as I ran past them. The stingers are going to slice my limbs with just one tripping. I must be careful.

I need to!

As I ran, I can feel the zeal starting to cover my entire body. The warmth begins in my palm and crawls allthroughout my body. Pakiramdam ko'y binabalot ako ng isang enerhiya at ginagawa itong baluti ang enerhiyang iyon. Mas gumagaan ang hila ng lupa sa katawan ko. Dahil sa misteryosong enerhiya na bumabalot sa aking katawan, paarang mas magaan pa sa balahibo ang aking sistema at walang kahirap-hirap na binubuhat ng lakas ko ang bawat kalamnan ko.

My motion is at a clip!

Kung kanina'y halos abutin na ako ng mga higanteng bubuyog, ngayo'y parang na-triple ang bilis ko. I am as fast as the stinger. Even faster.

Just let the gauntlet be one with your body and mind, Idrish. Naroon na naman ang mahiwagang boses sa utak ko habang tumatakbo ako ng mabilis patungo sa lugar kung saan naghihintay sina sir Borracho at Bonbon. Sa tingin ko'y may kinalaman ang invisible gauntlet sa pagbilis ng galaw ko. And the voice in my head, why do I feel like she's the dead Queen of House Calore?

Now I have a clue why everyone back in the seventh region is after this gauntlet. What I unconsciously inherited from the queen is a power. At first, the gauntlet would let me wield any weapon I want. Then now, it enhances my speed as I could dash as fast as a bolt of lightning anytime my body works with the massive power in my hands.

Pero bakit ako? I am a lowly elf. I cannot yield powers this massive. I am a commoner.

The bees buzzing brings me back to the adrenaline. I leap from roots to branches; bagay na hindi ko pa nagagawa noon. Sa tuwing sasagupain ako ng matutulis na paa ng mga higanteng bubuyog ay nagagawa ko namang lumundag palayo. Naroon pa rin ang kaba sa dibdib ko habang iniiwasan ang mala-espadang paa ng mga halimaw. But my body is doing what it's supposed to do. The instinct to survive hightens my senses and triples my speed.

Ilang metro pa ay namataan ko na sa likuran ng punongkahoy sina sir Borracho at Bonbon. Fear lingers in their eyes. Sumenyas ang dalawa na nakahanda na sila habang ako'y tumatakbo palapit sa kanila. I grasp my palms as I aim towards their direction. Sa sobrang lakas ng pandama ko ay tila tantiyado na ng katawan ko ang gagawin.

I will run past the two allies and let them ambush the three giant bees. Limang segundo bago ako makarating sa tapat ng malaking puno kung nasaan ang dalawa.

Apat.

Tatlo.

Dalawa.

"Ngayon na!" sigaw ko bago napatukod sa lupa at iniikot ang katawan pabalik sa direksyon ng stingers. Mulch shatter from the ground as my feet hinges back. Inilipat ko ang bigat ng aking katawan sa nakatukod kong kaliwang kamay sa lupa para makabwelo sa pag-atake. Kailangang mabilis ang gagawin kong pag-abante para hindi ako maunahan ng stingers.

Naunang gumalaw si sir Borracho. Mula sa dalawang palad nito ay naglabas ito ng dalawang malalaking lagayan ng alak-bariles. The barrels just appear in his arms like they're controlled by his will. Walang kagatul-gatol na inihagis ng matabang warrior ang mga barrels sa papasugod na stingers.

The barrels knock the bees out and the clash causes the containers to burst liquid. Pero hindi pangkaraniwang likido lamang. Bigla ay tila nasunog ang balat ng mga higanteng bubuyog dahilan para mawala ang balanse ng mga ito. Animo'y nagpupumiglas sa kirot ang tatlong stingers na bumagsak sa lupa.

"Bonbon! It's time!" Malakas na sigaw ni Borracho.

"Bonbon!" sigaw ng Pranaiah. His whole body sparkles like a bulb. Nang mag-ilaw ang buong katawan ni Bonbon ay saka naman kumawala ang mga sutla sa katawan nito na parang may mga sariling buhay. Naglakbay ang mga hiwa-hiwalay na tela patungo sa makamandag na mga bubuyog. Pumulupot ang mga tela sa stingers.

"Seize!" Dinig kong untag ni sir Borracho. Lumundag ito patungo sa isang higanteng bubuyog na halos kasing-laki lang niya saka muli itong naglabas ng isa pang bariles. Hindi pa man ako nakakakilos ay nagawa na niyang hampasin ang ulo ng isang stinger dahilan para mawalan na ito ng buhay.

"Grab! Bonbon grab! Bonbon!" Nakatayo lang si Bonbon pero ang mga tela mula sa katawan nito'y tila humigpit sa pagkakabalot sa dalawa pang bubuyog. He is choking one to death with the command oming from his inner sense. Piniga ng mga piraso ng tela ang isang stinger. Bonbon is going for a kill.

"Idrish, get your kill!" Hinihingal na wika ng matabang warrior. Pansin ko ang paglipat ng dilaw na enerhiya mula sa stinger patungo sa katawan nito na tila hinihigop ang kung ano mang kapangyarihang meron ang halimaw na iyon. Ganoon din ang nangyari kay Bonbon.

Bumwelo na ako para lundagan ang isa pang stinger nang bigla na lang napunit ng mga matutulis na paa nito ang telang kapangyarihan ng Pranaiah. Mabilis itong nakawala at himalang nakalipad pa kahit na butas-butas na ang mga pakpak nito dulot ng asidong kapangyarihan ng mga bariles.

"Idrish! kailangan mo ang isang 'yan!" Ani sir Borracho na ang tinutukoy ay ang kumawalang stinger.

Nataranta ako. Ilang talampakan na ang layo ng bubuyog.

Marahil ay dahil sa tindi ng tensyon, muling nabuhay ang enerhiya sa kamay ko. The sparkles of the energy trace the shape of the gauntlet. I have to think very quickly. I have to make this my own, so we become one.

Kailangan ko ng sandata!

I need one weapon that I am adept to. Just like the hunting days.

Just like a bow and an arrow.

Hinulma ko ang pana sa aking mga palad gamit ang malakas na pwersa mula sa gauntlet. Isang panang gawa sa kumikinang na liwanag ang unti-unting nabuo sa harapan ko. The grip is on my left hand. The quiver with golden arrows emerges on my right waist.

Mabilis. Hindi ako nangsayang ng oras. Binunot ko ang isang pana mula sa lalagyan nito at mahigpit kong hinawakan ang grip ng bow. I quickly place the body of the arrow to the knocking point of the bow, the pointy head on the arrow rest. My middle, ring and pinkie finger hold the string.

I line my body up perpendicular to the target, my body upright, feet shoulder-width apart before I point my arrow to the escaping target. Kumikinang ang bawat bahagi ng bow and arrow habang hinihila ko ang lubid na siyang magtutulak sa arrow patungo sa stinger. I breathe to calm my rhythm.

Then. I release the arrow to hit the target. A trail of light follows the arrow as it travels straight to the stinger. Tinitigan ko pa ang paglalakbay ng pana patungo sa target bago kumawala ang hangin mula sa aking bibig.

The arrow hits the stinger's head. The strong thud of the sharp end breaking the membrane of the bee gives me shiver. The monstrous bee immediately shreds into ashes before it could reach the ground.

Isang bola ng liwanag mula sa naglahong hulma ng stinger ang dahan-dahang lumapit sa kinaroroonan ko. I get petrified as I watch it moves closer.

Naramdaman ko ang malamig na bola nang dumikit ito sa noo ko. It penetrates my head and I have nerve felt relaxed since I arrived here in Mors. Mula sa ulo ko ay naramdaman ko ang malamig na sensasyong kumalat sa iba't ibang bahagi ng aking katawan. As if the chilling energy fills all my nerves.

I got my stinger! The three of us.

"Bonbon fast! Bonbon Strong! Bonbon power!" Tila nagdiriwang na usal ni Bonbon habang kami'y sabay-sabay na nag-iipon ng hangin sa baga pagkatapos ng matinding bakbakan.

"Let's keep moving," tumakda na si sir Borracho. Napahimas ito sa mahabang balbas saka muling nagsalita. "The halt hour is over, now we have to start breaking their defenses. The pax towers."

"Pax tower. Break tower..."

"The coming days can be very intense. Posibleng makaharap na natin ang limnag kalaban. There could be a possible clash of both camps," he adds.

###