ျမက္ခင္းက်ယ္ထဲက သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္မွာ
ေကာင္ေလး၂ ေယာက္။
တစ္ေယာက္က ေဒါသ ထြက္ေနတဲ့ပံုစံနဲ႔
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေခါင္းငံု႔ထားသည္။
" ဘာ! ေရွာင္းက်န္႔
မင္းေျပာေတာ့..japan မသြားခင္
ဦးေလးကို..ရေအာင္ခြင့္ေတာင္းၿပီး
ငါနဲ႔ လက္ထပ္သြားမွာဆို "
ေရွာင္းက်န္႔ မ်က္နွာအပ်က္ပ်က္နဲ႔...
" တိုးတိုးေျပာပါကြာ..
ငါက..မင္းကိုပဲခ်စ္တာပါ..ေရွာင္ထန္းရဲ႕
ခဏပဲဟန္ေဆာင္လက္ထပ္ၿပီးရင္
ျပန္ကြာရွင္းလို႔ရေအာင္
ဦးေလးက..ႀကိဳးစားေပးမွာတဲ့ "
" မင္းဦးေလးက..ဒီလိုပဲအေပ်ာ့ဆြဲဆြဲၿပီး
ဒီခ်ိန္ထိ ငါတို႔ကို ခြဲလာတာ..ဘယ္လိုယံုရမွာလဲ
ေျပာေတာ့ လြယ္တယ္ကြ."
" ဟိုလူႀကီးကလည္း..သူ႔ဂုဏ္သိကၡာကိုထိန္းခ်င္ရံုပဲငါ..သူနဲ႔လည္းညႇိၿပီးသြားၿပီ..
အဲ့လူႀကီးက..ရိုးရိုးေအးေအးႀကီး
ငါ လွည့္လိုက္ရင္..လည္ထြက္သြားမွာ
စိတ္ခ်ပါ...ငါက..မင္းအတြက္ပဲ "
" မသိဘူးကြာ..ကြၽတ္ "
" သူက အရမ္းခ်မ္းသာတာတဲ့
ကြာရွင္းတဲ့အခါ နစ္နာေၾကးအမ်ားႀကီးရေအာင္
ေတာင္းမယ္..ငါတို႔၂ ေယာက္..ျမန္ျမန္နီးရေအာင္
မင္းလည္း..အလုပ္ႀကိဳးစားထား "
ေရွာင္းက်န္႔..ခ်စ္သူကိုရွင္းျပေနရင္း
မေန႔က..ဝမ္ရိေပၚဆိုတဲ့လူနဲ႔
ေတြ႕လာခဲ့တာကို..ျပန္ေတြးမိသြားသည္။
----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
ဦးေလးရဲ႕..အာေပါက္မတတ္
နားပူေအာင္..ေျပာဆိုမႈေတြေၾကာင့္
ဝမ္ရိေပၚနဲ႔
ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ coffee ဆိုင္ေလးမွာ သြားေတြ႕ခဲ့သည္။
" ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့..မင္းကို တာဝန္ယူေပးဖို႔
ဆံုးျဖတ္ထားတယ္..မင္းဆႏၵကေရာ "
အၾကာႀကီးဘာမွမေျပာဘဲ
မ်က္ေတာင္ေလးေတြတဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လိုက္
နွာေခါင္းကို နီရဲလာေအာင္ပြတ္လိုက္
ၷႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္လာလိုက္
ျဖစ္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န္႔ကို
ဝမ္ရိေပၚ..ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ၾကည့္ကာ
ေစာင့္ေနေပးလိုက္သည္။
