The Boy I Love to Hate

52 Set me free

Thea

Caden looked devilishly handsome in his after-work suit. He sounds like an angel. I can't believe I'm hearing his singing voice for the first time too. He's singing for me.

"I didn't know you have such a beautiful voice." puna ko nang matapos ang kanta. I had to divert the strange feeling I'm feeling in my heart while he's telling me he's gonna love me for the rest of his life like the song said.

"I just know how to sing. I'm not as good as you." aniya. "It's a bit late, but I want to tell you how proud I am of what you have achieved on your own, without using your father's influence.."

"Wala 'yun kumpara sa narating mo Mr. Caden Arguelles of Arguelles Conglomerate. Hindi mo lang pinalawak ang Empire niyo, pinatatag mo pa at ginawang pinakamalakas sa buong Asia. Malaki ang utang ko sayo sa pagsasalba mo sa negosyo ni Papa."

"I did what I had to do. And it's not as if I'm getting nothing out of this business arrangement. I still have so much to gain, you don't need to thank me."

I pressed my lips on a thin line. I took some air straight to my lungs before I mumbled the words. "Okay. If you say so.."

"I need to ask you something..." biglang naging mas seryoso ang mukha at tono niya.

"Ano yun?"

"Bakit.. bakit hindi ikaw ang papakasalan ni Bernard? Kung gusto mo siya at gusto ka niya bakit mo hahayaang magpakasal siya sa ibang babae at itago ka niya sa publiko?"

Tiningnan ko siya ng diretso at sinabi ang totoong nasa sa loob ng puso ko. "Wala akong pagtingin kay Bernard. Simula't sapul, magkaibigan lang ang turingan namin sa isa't-isa, wala nang iba. Lahat ng litratong kumalat sa school website noon, lahat ng tsismis tungkol sa amin, hindi totoo lahat ng iyon. May mahal akong iba, malalim pa sa pinakamalalim na balon ang pagmamahal ko sa taong iyon kaya imposibleng mabaling nalang ng basta-basta ang pagtingin ko sa iba. Ang tanging kasalanan ko lang noon, na inaamin kong talagang napakatindi, ay ang hindi ako nagtiwalang kaya akong mahalin ng taong iyon na kagaya ng pagmamahal ko sa kanya."

"It's not your fault to be traumatized that way. You trusted his love and you were betrayed. You were bullied."

"Wala kang kasalanan sa nangyari Caden, ni wala kang kaalam-alam. I was unfair to you. All the hatred, all the pain I gave you, you don't deserve..." hindi sinasadyang gumaralgal ang boses ko. "Hindi kita dapat iniwanan noon, pinagsisisihan ko 'yun."

"Hindi ako ganoon kadaling sumuko. I stayed. Yung alam mong umalis na ako at pumunta ng ibang bansa, hindi totoo yun. I secretly went to school several times to see you. Nandoon ako sa Battle of the Bands, I wanted to see you perform so badly. Nung gabing iyon, gusto kong magmakaawa sayo na balikan mo ako, na piliin mo akong muli. Pero iba naman ang naabutan ko." his eyes became lonely.

"I was not able to sing. Pinaghandaan ko ang contest na iyon nang husto pero hindi ko nagawang kumanta sa stage."

"I saw you and Bernard hugging at the backstage. And then there's this video of you two kissing..."

"The kiss? It was nothing. Gusto ko lang magrebelde sa sarili ko noon. Gusto kong patunayan sa sarili ko na walang pinagkaiba ang halik mo sa halik ng ibang lalaki."

Kumunot ang noo ni Caden sa akin kaya napatawa ako ng mapait. "Nagbackfire sa akin ang halik na iyon. Mas lalo kong napatuyan kung gaano katotoo ang nararamdaman ko sayo... noon."

Nagiwas ng tingin sa akin si Caden nang tumitig ako sa kanya para basahin kung ano ang magiging reaksyon niya sa pagtatapat kong iyon. Nanlumo ako dahil nanatili siyang walang ibang emosyon kundi curiosity lang.