The Boy I Love to Hate

Chapter 19 Sweet Blueberry Cheesecake

Tahimik akong nagmumukmok sa labas ng gate namin. Nakaupo sa gutter habang nakatitig sa kalangitan. They were my witnesses, they were there watching when Caden kissed me that night. I wished they could talk and tell me what kind of kiss he gave me. Was is a friendly kiss? A lustful one? Or was it just... nothing?

Pasado alas-nuebe na ng gabi pero ayoko pang pumasok sa loob. Mas gusto ko dito sa labas ng gate, malamlam ang liwanag, masarap ang simoy ng hangin at magaganda ang kislap ng mga bituin. Kumabog ang dibdib ko nang namataan ko sa di kalayuan ang isang bulto ng matangkad na lalaking paparating. Gusto kong tumakbo papasok ng bahay pero alam kong nakita na niya ako. Ayokong magmukhang tanga sa harapan niya. Ayokong ipaalam sa kanya kung ano-anong mga pantasyang pumasok sa utak ko dahil lang hinalikan niya ako noong isang gabi.

He was not wearing his usual black shirt and black jeans. Nakasuot siya ng puting polo na nakatiklop hanggang siko ang sleeves. And instead of jeans he's wearing a black slacks. His frame made the shaggy outfit look more than decent and dazzling even. May hawak siyang isang supot na kulay pula, base sa itsura mukhang pagkain ang laman. His face looks tired.

"Thea. Anong ginagawa mo dito?" nilampasan niya ang gate ng bahay nila para puntahan ako. Hindi ako nag-abalang tumayo sa kinauupuan ko.

"I'm watching the stars." may ngiti kong sabi. Tiningala niya din ang langit na kagaya ng ginagawa ko. Hindi ko inaasahan ang pagtabi niya sa akin. Magkadikit ang balikat namin, pinigilan ko ang sarili kong pumiksi sa simpleng contact na iyon.

"Hindi mo ba alam na delikado 'tong ginagawa mo? Maraming masasamang tao sa paligid na nag-aabang lang ng mabibiktima."

"I didn't know. Hindi ako marunong magbasa ng tao. Masamang tao na pala nasa harapan ko di ko pa alam. Matututo din ako. Someday, I'll know better."

"You should." maiksing komento niya sa sinabi ko. "Let's go to the convenience store. I'll buy you something to eat. Kumain ka na ba?"

Tumango ako.

"Kumain ka ulit. Tara!"

Gusto kong magprotesta, pero nang hawakan niya ang kamay ko at hilahin hindi ko na ginawa. I have to learn this. I have to learn to tame my emotions around him. Kailangang masanay ako sa kanya, sa presensiya niya hanggang sa dumating sa puntong hindi na ganoon kagwapo at kaperpekto ang pagtingin ko sa kanya. Hanggang sa mapatunayan ko sa sarili ko kung gaano siya kawalang-kwentang lalaki at ako na mismo ang umayaw sa kanya.

Isinuot niya ang hood ng jacket ko sa ulo ko. Tapos ay muling hinawakan ang kamay ko habang naglalakad sa gitna ng kulay dilaw na liwanag na galing sa malalaking poste sa loob ng subdivision. His hand is warm and comforting. A a relief after a day's strenuous work.

"What did you do the whole day, Thea? Kwentuhan mo naman ako ng araw mo."

"Nothing much. Just finish an essay and submitted artwork today."

"What kind of artwork?"

"Basic painting." maiksi kong sagot habang pinapakiramdaman ang higpit ng hawak niya sa kamay ko.

"Marunong kang mag-paint?"

Natatawa akong umiling. "I submitted the worst art ever."

"Bakit hindi mo pinakita sa akin?"

"Hindi nga kita makita buong weekend eh. Paano ko ipapakita sayo?" kusang lumabas ang tampo sa boses ko.

"Did you miss me?"

"No!" kaagad kong bawi. "Bakit naman kita mamimiss?"

"Well you sounded like you miss me for a while there. Besides, I missed you."