Benim Bir Parçam / A Part of Me (2.Cilt)

29. Bölüm - Sonuçlar

29. Bölüm - Sonuçlar

"Ne?"

Harry sersemlemiş bir şaşkınlık içerisinde Damien'a bakakaldı. Bunu beklememişti. Damien Harry'e ne olduğunu anlatmaya yetecek kadar sakinleşmeyi becerdi.

"Malfoy benimle konuşmak istedi. Onunla Gölün orada buluştum, sonra da tartışmaya başladık. Parmağındaki yüzüğü tanıdım, onu senden çaldığını düşündüm. Ondan geri almaya çalıştım ve, nasıl oldu bilmiyorum ama bir şekilde, ikimiz de senin düşünselinin içine atıldık."

Harry'nin yüzündeki kızgınlık ifadesi derinleşti ama Damien devam etti.

"Bir kazaydı, Harry. Düşünseline girmeyi hiç istemedik. Malfoy çıkmaya çalıştı ama bizi her ne büyü içeri attıysa çıkışımızı bloke etti. Etkisi geçene kadar çıkamadık. Biz sadece bekliyorduk, ben ve Malfoy, ve nasıl olduğunu bilmiyorum, ama birdenbire biz senin...senin hatıralarına girdik." Damien sustu, Harry'nin geçmişinde ne gördüğünü hatırlarken yüzünden bir acı ifadesi geçti hızla.

"Hangilerini gördünüz?" Harry sordu, sesi alçaktı ve öfkeyle doluydu.

"İlk gördüğümüz birkaç tanesi sen ve...ve Voldemort'undu." Damien cevapladı sessizce. "Ama sonra hatıralar de-değişti...senin ve...ve..." Damien bitiremedi. Taze yaşlar gözlerine doldu ve onları silmek için Harry'den başka tarafa baktı.

Gözü yaşlı tepkisinden hangi hatıraları gördüğü açıktı. Damien'ı böylesi kederli görmek Harry'nin neredeyse anında sakinleşmesini sağladı.

"Tamam." dedi Harry zoraki bir sesle. "Bana anlatmak zorunda değilsin. Ne görmüş olman gerektiğini anlıyorum."

Damien başını kaldırıp Harry'e baktı, ela gözleri bütün o ağlamadan kan çanağına dönmüştü. Ne söyleyeceğini bilmiyordu. Damien konuşmak için cesaretini toplayana dek garip bir sessizlik içerisinde oturdular.

"Nasıl olduğunu bilmiyorum. Malfoy senin bütün hatıralarının kilitli olduğunu söyledi. Onları görmeyi nasıl becerdiğimizi bilmiyorum. Yemin ederim, Harry, onları görmeyi istemedik, onlar sadece, öylece, beliriverdiler."

Harry sonunda başını kaldırdı ve bakışıyla buluştu. Damien'ın doğruyu söylediğini biliyordu. Yüzüğü Draco'ya vermeden önce bütün hatıralarını kilit altına almıştı. Kilidi açmış olamazlardı, isteseler bile. Harry'nin zümrüt gözleri Damien'ın boynunun etrafındaki gümüş kolyeye kaydı. Damien bakışı fark etti ve Layhoo Jisteen'ine uzanarak cübbesinin altından çıkardı. Yoğun yeşil sis, siyah taşın içerisinde dönerken izledi. Harry'e soru soran bir ifadeyle baktı. İç geçirerek, Harry açıklamaya başladı.

"Sana Layhoo Jisteen'i verdiğimde, kimsenin üzerine yerleştirdiğim koruma büyülerini ve bağlayıcı büyüleri geri çeviremeyeceğinden emin olmak zorundaydım. Bunu yapmak için de, kanımdan birazını kullanmam gerekti." Damien'dan gelen şok ifadesinin üzerine, çabucak ekledi, "yalnızca bir damla, öyle büyük bir şey yok. Tahmin ediyorum ki düşünseli benim kanımı tanıdı ve içinde bulunanın ben olduğumu düşündü. Hatıraların kendilerini ortaya çıkarmalarına sebep olacak bir şey düşünmüş ya da belirli tetikleyici kelimeler kullanmış olmalısın."

Damien bunun hakkında düşündü. Mantıklıydı. İlk hatıradan hemen önce, güvenli ve rahat bir yerde olmayı düşündüyordu, evi gibi. Harry'nin Riddle Malikânesi'ndeki hatırasını tetikleyen buydu. Damien fark etti ki Harry için, Riddle Malikanesi hala onun eviydi. Bu kavrayış, Damien'ın gözlerinin tekrar yanmasına sebep oldu ama kendisini ağlamamak için zorladı. Onun yerine diğer hatıralar hakkında düşündü. Harry'nin hangi kötü hatıraları depoladığını merak etmiş ve korkunç istismarının bütün hatıraları ortaya serilmişti.