FLIKKEN MAASTRICHT ✰ ONGESCHREVEN

-1-

Angela

'Ik hou van je.' We staarden elkaar een minuut lang aan. De schattigste glimlach die ik ooit had gezien verscheen op zijn gezicht. Ik leunde naar voren en kuste hem teder terwijl hij mij zacht tegen de muur achter mij duwde. Hij duwde zijn tong voorzichtig tegen mijn lippen. Ik opende gewillig mijn mond en voelde hoe zijn tong de mijne zocht. 

'Cut!' riep de regisseur. 'Geweldig gedaan, de chemie is echt top!'

Ik glimlachte en trok Victor met me mee. 'Wat deed je in godsnaam?' vroeg ik gespeeld boos. Victor lachte en ik kon mijn gezicht ook niet meer in de plooi houden. 'Dat stond niet in het script' siste ik, maar het maakte hem alleen maar harder aan het lachen.

'Alles in het leven is ongeschreven, Ans. Er bestaat niet zoiets als een script. Het gebeurt gewoon.' 

'Ja... daarom werd ik ook actrice. Dan heb je wel een script.'

Hij zette een stap in mijn richting en ik voelde zijn adem in mijn nek. 'Wilde je dan dat het in het script stond?' fluisterde hij verleidelijk in mijn oor.

'Je bent echt ongelooflijk, Vic' zei ik lachend terwijl ik van hem weg liep. Hij was écht niet te geloven. We waren net weer begonnen aan het nieuwe seizoen en hij speelde nu al weer spelletjes met me. Typisch Victor.

Ik liep richting mijn kleedkamer met een glimlach op mijn gezicht. Ik had nog twee uur de tijd tot mijn volgende scene en nog één uur voordat de gezamenlijke lunch zou beginnen. Ik plofte neer op mijn bank en besloot een stuk uit het boek te gaan lezen wat ik onlangs had gekocht. Ik keek nog even rond in mijn kleedkamer. Deze plek maakte me zo gelukkig. Toen ze me vroegen voor een nieuw seizoen had ik het afgewezen. Ik wilde me focussen op nieuwe dingen, maar ik mistte deze familie zo erg dat ik me toch had bedacht. Ze ontvingen me weer met open armen in het team en hier zit ik dan...

Een glimlach verscheen op mijn gezicht bij de gedachten aan alle mooie herinneringen. Ik heb altijd van acteren gehouden, maar Flikken Maastricht was echt een onderdeel van mijn leven en de cast en crew waren mijn tweede familie. Mijn gedachten werden verstoord door een klop op mijn deur. 

'Hey, jij!' zei ik toen ik zag dat Victor in de deuropening stond.

'Hey.... jij' antwoordde hij droog. Hij liep mijn kleedkamer binnen en sloot de deur achter hem. Een minuut lang hing er een ongemakkelijke stilte.

'Over daarnet...' begon hij. 'Dat ding wat niet in het script stond, weet je wel... Die tongzoen... Het spijt me. Ik werd meegesleept in het moment en ik ben te ver gegaan.'

'Vic, alsjeblieft. Je hoeft geen sorry te zeggen. Je bent een geweldige acteur en ik ken je nu al zo lang. Het is oké. Echt.' 

Hij glimlachte onzeker. 'Weet je het zeker?' 

Ik gaf hem een tik op zijn arm. 'Natuurlijk, gekkie!' 

We keken elkaar een tijdje aan. Ik staarde in zijn prachtige blauwe ogen en het voelde alsof mijn hart een slag oversloeg.

'Koffie?' vroegen we tegelijkertijd.

Hij sloeg lachend een arm om me heen terwijl we mijn kleedkamer uit liepen. 'Ik betaal' fluisterde hij.