FLIKKEN MAASTRICHT ✰ ONGESCHREVEN

-22-

Angela

Twee weken geleden was Thijs weg gegaan voor zijn zakenreis. Ik zou het erg moeten vinden dat hij weg was, maar diep van binnen vond ik het eigenlijk jammer dat hij nu weer terug kwam. Ik moest hem onder ogen komen en hem vertellen dat ik zojuist de beste twee weken van mijn leven had gehad zonder hem maar met mijn beste vriend. Ik voelde me schuldig. Zo ontzettend schuldig. Je kunt je gevoelens niet veranderen. Het overvalt je. Wat mij vooral overviel was hoe goed het voelde om verliefd te zijn, maar hoeveel beter het is als de ander datzelfde voor jou voelt. Niet dat Thijs niet van me hield. Ik wist wel dat hij dat deed, maar in dit sprookje was ik het grootste probleem. Hij hield teveel van me, maar ik hield niet genoeg van hem. 

Vandaag was de eerste dag zonder Victor sinds onze 'sneeuw date'. Het voelde leeg zonder hem. Een gevoel waar ik niet aan gewend was. Ik vond het altijd heerlijk om alleen en in mijn eigen wereldje te zijn, maar dit was anders. Het trillen van mijn telefoon bracht me weer terug bij de werkelijkheid.

'Ik mis je'

Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Deze lieve, kleine dingen... het was typisch Victor en het zorgde ervoor dat ik hem alleen maar leuker vond. Het zijn dit soort kleine dingen die ik het meeste kon waarderen. Ik heb meerdere mannen gehad in mijn leven en ze waren echt niet allemaal slecht, maar ze deden nooit dit soort lieve dingen. Een kus of een 'ik hou van je' voor het slapen gaan was wat ik altijd al had gewild en dankzij Victor wist ik hoe dat was.

'Ik mis jou ook' stuurde ik terug met en nog grotere glimlach op mijn gezicht. Nog geen seconde later ontving ik zijn volgende berichtje al.

'Ik wou dat ik je kon helpen vandaag'

Ik voelde de tranen opwellen in mijn ogen. Ik stond op het punt om vandaag iemands hart te breken en dat was wel het laatste wat ik wilde doen. 'Ik moet dit echt zelf doen'

'Dat weet ik. Wees voorzichtig en vergeet niet dat ik er altijd voor je ben. X'

Ik grinnikte. 'Wees voorzichtig?' herhaalde ik hardop. Ik stond op het punt om iemand te kwetsen en meneer was bezorgd om mij. Ik vergrendelde mijn telefoon en besloot dat het tijd was om alle sporen van Victor's aanwezigheid van de afgelopen dagen uit te wissen. Een aantal kledingstukken lagen nog in de slaapkamer en de haren van Max waren duidelijk te herkennen. 

Na ongeveer een uur stopte een auto voor mijn huis. Thijs stapte uit en mijn hart sloeg een slag over. Daar was hij weer. Ik wist dat het de beste keuze was voor mezelf, maar het weerzien van hem deed iets met me. Ik had hem gemist.

'Angela?' riep hij in de gang. Ik rende naar hem toe. 'Je bent terug!'  ik omhelsde hem stevig alsof ik hem nooit meer wilde laten gaan.

Hij lachte. 'Heb je me gemist?'

Ik knikte bevestigend.

'Ik heb jou ook gemist, lieverd' zei hij terwijl hij me in zijn armen nam. Even schoot Victor door mijn hoofd. Waarom was dit zo moeilijk? Jarenlang had ik verlangd naar zijn stevige armen om me heen, zijn perfecte gezicht en prachtige blauwe ogen. Nu was het eindelijk binnen handbereik en twijfelde ik weer...

Thijs streelde over mijn gezicht en drukte zachtjes zijn lippen tegen de mijne. Thijs was een goede 'kusser', maar niet zo adembenemend als Victor. Alles aan hem was adembenemend en dat was beangstigend. Hij is als een soort engel die elk moment uit je leven verdwijnt omdat het simpelweg allemaal een droom is. Thijs was gewoon een mooi en lief persoon.

Hij liep met me naar de woonkamer en vertelde me alles over zijn zakenreis. Hij was naar Parijs geweest en vertelde me hoe graag hij daar samen heen wilde. Ik hield van Parijs en ik was altijd degene die zei dat we er samen heen moesten gaan. Dat is overigens wat ik in elke relatie zei, maar het gebeurde nooit. Hij vertelde vol passie over alles wat hij had gedaan de afgelopen weken. Een schuldgevoel nam steeds meer de overhand en ik kon het juiste moment maar niet vinden om het hem te vertellen.

'Gaat het wel?' vroeg hij toen hij door had dat ik niet oplette.

Ik knikte. 'Jawel, ik heb gewoon wat drukke dagen gehad.'

'Met Victor?' 

Ik voelde mijn wangen rood worden. 'Waarom vraag je dat?'

'Je werkt veel met hem, toch?'

Een last viel van mijn schouders. Even dacht ik dat hij het wist, maar deze arme man had niks door. Ik knikte. 'Ja, bijna alle scènes doen we samen.' 

'Ben je hem nog niet zat?'

Nu, Angela. Nu is het moment. 'Nee, we gaan juist heel goed met elkaar om. Het is altijd fijn om met hem te werken.' 

'Je hebt geluk met zo'n goede vriend'

Ik knikte. Verdomme.

Hij streelde mijn gezicht. 'Vind je het erg als ik even langs mijn moeder ga? We kunnen vanavond wel gezellig samen iets eten als je wil?'

Ik knikte nogmaals. Zo gaf ik mezelf wat tijd om na te denken over hoe ik het zou brengen. Hij stond op, pakte zijn spullen en ging weg. Ik pakte snel mijn telefoon en zag een aantal berichten van Victor.

'Hoe ging het?' 'Ben je oke?' 'Laat het me weten als je meer weet' 

Ik voelde de tranen weer branden in mijn ogen. Ik voelde me zo'n emotioneel wrak vandaag

'Ik kon het niet...' stuurde ik terug.

Het duurde deze keer langer voordat ik een antwoord kreeg. 'Neem je tijd. Ik wacht op je met koffie, alcohol, of wat je dan ook nodig hebt' 

Ik had hem nodig. Mijn beste vriend die altijd wist wat te doen in dit soort situaties, maar wie ik niet om hulp kon vragen omdat het om hem ging. Een traan rolde over mijn wang. Ik had deze chaos zelf veroorzaakt, maar ik zou vandaag iemand gaan verliezen waar ik van hield en dat deed pijn.

'Bedankt voor alles, Vic. Je hebt echt een hart van goud' 

En dat meende ik. Hij is de meest pure en eerlijke persoon die ik ken en dat is wat hem zo mooi maakt. Natuurlijk zag hij er ook goed uit, maar zijn innerlijk was wat hem een mooi persoon maakte.

Net toen ik het eten klaar had kwam Thijs binnen. Hij leek nerveus, maar ik dacht eigenlijk dat het gewoon aan de situatie lag. We hadden elkaar tenslotte al een tijdje niet gezien. Net toen ik ging zitten stond hij op.

'Wat ga je doen?' vroeg ik verbaasd.

Hij ging naast me staan en pakte mijn hand. Wat hij toen deed had ik nooit verwacht. Hij ging op zijn knieën. De naïeve Angela dacht dat hij een hartaanval kreeg en in elkaar zakte. De logisch nadenkende Angela wist maar al te goed wat er ging komen.

'Angela, de afgelopen weken heb ik me gerealiseerd dat ik niets liever wil dan met jou zijn. Ik heb je heel erg gemist en realiseerde me dat ik jou voor altijd bij me wil hebben' hij pauzeerde even.

'Angela, wil je met me trouwen?'