FLIKKEN MAASTRICHT ✰ ONGESCHREVEN

-16-

Angela

Victor was die ochtend heel vroeg weg gegaan. Ik wist dat ik hem later die dag weer onder ogen zou moeten komen op de set. Ik keek er naar uit om hem weer te zien, maar ik schaamde me ook diep. Ik wist dat ik hem had moeten vertellen over Thijs, maar ik kon het gewoon niet over mijn hart verkrijgen. Samen zijn met Victor was fijn. Zo ontzettend fijn, dat ik het niet onder woorden kon brengen. Het voelt alsof je thuis komt van een lange reis. Misschien zelfs wel beter dan dat. De avond en nacht die we samen hadden doorgebracht was geweldig geweest en in minder dan 10 minuten had ik alles verpest.

Ik begroef mijn gezicht in mijn kussen. Ik zag Thijs dan misschien niet zo vaak, maar ik hield wel van hem. Het was niet vergelijkbaar met wat ik voor Victor voelde, verre van, maar ik hield wel van hem. 'Verdomme!' schreeuwde ik in mijn kussen. Tranen rolden over mijn wangen. Ik kon Victor niet verliezen. Dat mocht gewoon niet gebeuren.

Niet veel later stapte ik uit bed. Ik bekeek mezelf in de spiegel en wat ik aantrof was een ravage. Rode ogen met wallen eronder. Iets wat elke man vast woest aantrekkelijk vindt, not. Ik lachte om hoe zielig dat eigenlijk klonk in mijn hoofd. 'Je bent een 35 jarige vrouw, Angela. Get your shit together' zei ik tegen mijn spiegelbeeld. Ik prikte in de wallen onder mijn ogen en grinnikte. 'Daar gaat de visagiste nog veel werk aan hebben vanmiddag'

De ochtend kroop langzaam voorbij. Victor zou om 11 uur beginnen, maar dat was een scène zonder mij dus ik begon later. Toen ik mijn spullen voor de dag bij elkaar aan het rapen was viel mijn oog op zijn t-shirt. Mijn hart sloeg een paar slagen over. Zijn t-shirt lag op de bank. Als in een film begon de vorige avond zich af te spelen in mijn hoofd. Toen realiseerde ik me ineens dat we onze t-shirts op de bank al uit hadden gedaan. Ik plofte op de bank met Victor's t-shirt in mijn handen. Ik bracht het naar mijn gezicht en rook zijn overheerlijke, welbekende geur. Hij draagt altijd t-shirts onder zijn truien. Hij moest het zijn vergeten vanmorgen. Het duurde even voordat ik me nog iets realiseerde. Misschien nog wel het ergste van alles. Thijs.... Thijs moest onze t-shirts gezien hebben toen hij binnen kwam. Ik begroef mijn gezicht in zijn t-shirt. Waar was ik in hemelsnaam mee bezig?

Toen ik in de middag op de set aan kwam waren ze al een tijdje klaar met de scène die daarvoor gedaan zou worden. Het was kennelijk zo goed gegaan dat ze heel snel klaar waren. Ik ging op zoek naar Victor. Iets wat ik de afgelopen jaren eigenlijk iedere dag al deed. Deze keer was het alleen anders. Deze keer wilde hij mij waarschijnlijk niet zien.

Ik voelde zijn shirt branden in mijn tas. Ik twijfelde of ik het hem terug moest geven of niet. Ik liep richting zijn kleedkamer en klopte op de deur. Geen reactie. Ik duwde de deurkruk naar beneden maar merkte dat de deur op slot zat. Ik hoorde geen geluid of enige vorm van beweging. Hij was er niet.

Ik draaide me om en hoorde een zacht geluid. Ik herkende het geluid van zijn stem en liep snel naar waar het vandaan kwam. Victor zat in een lege lunchruimte met een gitaar en leek zacht te zingen. Hij zat met zijn rug naar de deuropening toe dus ik besloot dichterbij te gaan staan zodat ik hem beter kon horen. 

'Touch my mouth and hold my tongue. I'll never be your chosen one. I'll be home, safe and tucked away. Well, you can't tempt me if I don't see the day'

Ik keek en luisterde ademloos naar hem. Hij realiseerde zich niet dat ik achter hem stond. Zijn stem was prachtig, maar vaak genoeg schaamde hij zich er voor. Ik kon er echter uren naar luisteren.

'The pull on my flesh was just too strong. It stifled the choice and the air in my lungs. Better not to breathe than to breathe a lie. Because when I open my body, I breathe a lie'  zong hij zacht verder.

Ik voelde de tranen in mijn ogen springen. Het voelde alsof dit lied ging over wat ik had gedaan en ik was er vrijwel zeker van dat dat ook het geval was.

'I will not speak of your sin. There was a way out for him. The mirror shows not. Your values are all shot.'

Een traan rolde over mijn wangen. Hij zong prachtig, maar de woorden raakten me één voor één diep.

'But oh my heart was flawed, I knew my weakness...' ging hij verder maar hij stopte meteen toen hij een hard geluid hoorde. Ik stootte per ongeluk iets om van het kastje naast de deur en dat was met een luide knal op de grond gevallen.

'Angela? Hoe lang sta je daar al?' vroeg hij geschrokken.

'Lang genoeg'

Hij knikte en begon vervolgens weer wat op de gitaar te tokkelen. Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten.

'Vic...'

Hij lachte schamper. 'Als jij een zin met mijn naam begint dan betekent het nooit veel goeds' zei hij geïrriteerd.

Ik pakte zijn hand vast, maar hij trok hem weg. 'Het spijt me echt. Het was niet goed om je niet over Thijs te vertellen, maar ik begon verliefd op je te worden'

Hij rolde zijn ogen. 'Ik was al verliefd op je.'

Tranen rolden over mijn wangen. 'Het spijt me'. Het klonk veel wanhopiger dan ik had gewild.

Hij veegde de tranen van mijn gezicht en ik glimlachte dankbaar. 'Ik wil niet dat je huilt' zei hij lief. Hoe de wereld een man zoals hij verdiende was me nog altijd een raadsel. De meest oprechte en liefste man die er rond loopt.

'Ik wil niet dat je me haat' snikte ik. 

'Ik haat je niet. Je hebt me gewoon gekwetst'

'Dat is nog erger!'

Hij zuchtte en staarde naar zijn voeten. 'Weet je, ik wens je alle geluk in de wereld. Dat verdien je...' hij slikte hoorbaar voordat hij verder ging. 'Dat verdien je echt.'

Een nieuwe traan baande zich een weg over mijn wang. Ik sloeg mijn armen om hem heen en leunde met mijn hoofd op zijn schouder. Het voelde zo goed om bij hem te zijn. Tot mijn verbazing liet hij het toe. 

'Hoe zit het nu met ons?' vroeg ik. Ik was bang voor het antwoord. Bang dat hij me niet meer wilde zien. Bang dat hij me niet meer alles zou toevertrouwen. Bang dat hij geen vrienden meer kon of wilde zijn. Ik was bang. Doodsbang.

'Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Ik kan me geen leven zonder jou voorstellen'

'Ik ook niet...' Het grootste gedeelte van mijn leven had ik zonder hem doorstaan, maar hij was zo ontzettend belangrijk voor me geworden. 'Je bent mijn beste vriend' voegde ik toe.

'En jij die van mij'

Een last viel van mijn schouders. We stonden allebei op en ik omhelsde hem. 'Gaan we hieruit komen?'

Hij knikte en omhelsde mij nu ook. Ik voelde mijn knieën zwak worden en zijn warme handen op mijn lichaam zorgde voor tintelingen in mijn lijf.

'Victor...' zei ik toen ik me uit de omhelzing wurmde. 

Hij lachte. 'Je houdt er echt van om mijn naam te zeggen he?'

Ik glimlachte. 'Wat bedoelde je toen je zong 'I'll never be your chosen one?'' 

'Het is maar een liedje' probeerde hij.

Ik schudde mijn hoofd.  'Nee, het was meer dan dat. Vertel.'

Hij zuchtte diep. 'Ik ben zo vaak teleurgesteld in relaties. Je kent me. Als ik iemand leuk vind, dan ga ik er vol voor. Eindstand is dat het veel meer pijn doet als het gevoel niet wederzijds is. Het gebeurde ook vaker dat er nog een andere man in het spel was en het werkte gewoon nooit'

'Waarom?'

'Omdat ik nooit op nummer één stond.

Ik streelde zijn wang met mijn duim.

'Je zal bij mij atijd op één staan'

---

Het liedje wat Victor hier zong is van Mumford and Sons en heet 'Broken Crown'