FLIKKEN MAASTRICHT ✰ ONGESCHREVEN

-20-

Angela

Het enige wat ik kon doen was staren. Staren naar zijn gespierde, stevige armen. Mijn ogen werden naar hem toe gezogen en gleden over zijn lichaam. Hij draaide zich plotseling om en keek me aan.

'Oh... eh... het spijt me' stamelde ik. Ik probeerde weg te kijken, maar mijn ogen werden wederom naar hem toe gezogen. 

Hij trok zijn wenkbrauw op en gek genoeg maakte het hem nog aantrekkelijker dan hij al was. Waarom had ik ook al weer zoveel gedronken? Ik strompelde zijn richting uit en struikelde over mijn eigen voeten. Hij ving me voordat ik tegen de grond aan klapte.

Ik had hem eerder naakt gezien. Ik wist precies hoe zijn brede borstkas overvloeide naar een strakke, enigszins gespierde buik. Toch verbaasde het me elke keer weer. Het verbaasde me hoe perfect iemand kon zijn. Victor is zo iemand die het beste en het slechtste in iemand naar boven brengt. Het beste met zijn verschijning. Zijn knappe gezicht met die lieve glimlach en ondeugende blauwe ogen waar je in kunt verdrinken. Dan komt het slechte. Hij legt de lat zo hoog dat geen enkele andere man aan hem kan tippen. Dat is precies het punt waar ik nu ben met Thijs.

'Kan je niet goed tegen alcohol?' grinnikte hij.

Ik glimlachte terwijl ik nog steeds in zijn armen hing. Als hij me niet gevangen had dan had ik nu languit op de grond gelegen. Mijn knieën voelde zo ontzettend zwak aan.

'Ik ben niet dronken' antwoordde ik met een dubbele tong.

'Ja en ik ben rechercheur. Oh wacht... stomme grap.'

Ik grinnikte. 'Weet je wat zo leuk is aan jou?'

'Nou?'

'Je grappen zijn zo slecht dat ik ze alleen snap als ik niet gedronken heb' 

Zijn gezicht was zo dicht bij het mijne dat ik zijn adem over mijn wang voelde. 'Is dat zo?' fluisterde hij.

Het enige wat ik nog kon doen was knikken. Ik was wederom verdronken in zijn blauwe ogen en zijn perfecte gezicht dicht bij dat van mij bracht me naar een andere wereld. Een wereld waarin alleen hij en ik nog bestonden.

'Ik wil je zoenen, Reinier' Het was de alcohol die sprak. Je weet wat ze zeggen over dronken mensen. Dronken mensen spreken altijd de waarheid. In dit geval zeker waar, maar deze dronken dame had het liever voor zichzelf gehouden.

'Waarom doe je het dan niet?' daagde hij me uit.

'Omdat ik dit moment niet wil verpesten'. Dat was de nuchtere Angela. Tenminste, zo klonk het voor mijn gevoel. Ik wilde dit moment ook écht niet verpesten. Er waren geen omstandigheden, geen verwachtingen, geen mensen, geen camera's. Alleen hij en ik. Wij samen en niet geheel onbelangrijk: Victor bijna volledig naakt binnen handbereik. Hij drukte zachtjes zijn voorhoofd tegen het mijne. 'Als je me niet kust, dan moet ik jou wel zoenen' dreigde hij.

'Waarom doe je het dan niet?' herhaalde ik zijn woorden.

Hij drukte zijn zachte lippen op de mijne. Emoties namen de overhand. Deel van mij voelde zich schuldig tegenover Thijs. De rest was een combinatie van lust en verlangen voor de man die me zo passioneel aan het zoenen was. Ik had veel mannen gezoend in mijn leven, maar niemand deed wat hij met me deed. Hij was by far de beste.

Ik voelde zijn tong over mijn lippen glijden, zoekend naar de mijne. Toen onze tongen elkaar raakten leek de zoen wel nog passioneler te worden. Mijn hand gleed over zijn borst richting zijn buik. Een kreun ontsnapte uit zijn mond. We kusten elkaar zo lang dat we na een tijdje moesten stoppen om op adem te komen.

'Dat was...' begon ik.

'De dronken Angela die eindelijk toegeeft dat er meer is tussen ons' vulde hij aan.

'Dat heb ik nooit ontkent!' protesteerde ik.

'Je hebt het ook nooit toegegeven' kaatste hij terug.

'Verpest dit nou niet'

'Ik ben geen speelgoed, Ang'

Ik streelde over zijn gezicht. 'Zo zie ik je ook niet, geloof me'

'Hoe zie je me dan?'

'Als een hele knappe man waar ik mijn handen niet vanaf kan houden en waar ik de nacht mee wil doorbrengen'

'Angela...'  probeerde hij te protesteren, maar ik legde mijn vinger op zijn lippen om hem het zwijgen op te leggen. 'Shh... Je bent geen speelgoed voor me. Je maakt me gewoon helemaal gek en ik verlang. naar je'

Een zelfverzekerde glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Dus als ik dit doe...' zei hij terwijl hij zijn hand in mijn broek liet glijden. Ik huiverde.

'Niet plagen.... Ik wil je' kreunde ik bijna wanhopig.

Ik duwde hem op de bank en ging op zijn schoot zitten. Met mijn handen friemelde ik door zijn haar en ik staarde in zijn hemelsblauwe ogen. Mijn duim liet ik over zijn wang heen glijden.

'Victor...' 

'Angela?'

'Ik wil niet dat je op de bank slaapt vanavond' gaf ik toe.

Hij glimlachte. 'Ik ook niet' 

Zo zaten we daar een tijdje. Hij in zijn boxershort en ik op zijn schoot met onze voorhoofden tegen elkaar. Hij begon zachtjes te neuriën en het geluid kalmeerde me.

'Ik wou dat ik een gitaar had' zei ik terwijl ik van zijn geneurie genoot.

'Hoezo?'

'Omdat ik het leuk vind als je zingt'

Hij keek me met een grijns aan waarna hij zachtjes verder begon te neuriën. 

'Nothing goes as planned, everything will break. People say goodbye in their own special way' begon hij zacht te zingen. 'All that you rely on and all that you can fake will leave you in the morning, but find you in the day' 

Ik genoot van zijn prachtige stem. Hij zong niet vaak in het bijzijn van anderen, maar elke keer als ik het hoorde kreeg ik kippenvel. Hij zingt met zoveel passie en emotie dat het je diep van binnen raakt. Alsof hij alles wat hij zong zelf had meegemaakt. 

'Oh, you're in my veins and I cannot get you out. Oh, you're all I tase at night inside of my mouth' 

Ik voelde mijn wangen rood worden toen hij me aankeek. Ergens diep van binnen hoopte ik dat hij over mij zong.

'Oh, you run away 'cause I am not what you found. Oh, you're in my veins and I cannot get you out.'

Ik voelde de tranen opwellen en al gauw rolde er eentje over mijn wang. Victor veegde deze zachtjes weg. 'Wat is er?' fluisterde hij.

Ik schudde mijn hoofd. 'Niks. Het is gewoon voor het eerst dat een man voor me zingt en je stem zorgt voor zo'n rustig gevoel van binnen...' 

Hij drukt een kus op mijn wang. 'Je weet dat ik alles voor je doe zolang het je gelukkig maakt.' 

- Het heeft wederom weer even geduurd, maar ik heb het op het moment helaas super druk met m'n studie. Het einde is gelukkig bijna in zicht, dus ik hoop snel weer wat vaker te kunnen updaten :). Het liedje wat in dit hoofdstuk 'gezongen' wordt is trouwens 'In My Veins' van Andrew Belle. xx -