FLIKKEN MAASTRICHT ✰ ONGESCHREVEN

-23-

Victor

Zoals ik had beloofd wachtte ik die avond op haar. De gedachte dat ze de hele dag alleen was met Thijs vond ik niet leuk, maar ik bewonderde haar voor het feit dat ze het netjes af wilde sluiten. Als ik in haar schoenen had gestaan dan had ik dat ook gewild. Al helemaal als de persoon waar je een relatie mee hebt, eigenlijk niets fout heeft gedaan. 

Ik wist beter dan wie dan ook dat Angela moeilijke relaties heeft gehad. Ze weet niet hoe ze met gevoelens om moet gaan en ze zorgt er altijd voor dat ze zichzelf distantieert van anderen. Ze heeft een muur om zich heen gebouwd. Als je haar eenmaal kent en je door die muur heen kan breken, dan heb je haar voor je gewonnen en doet ze alles voor je. Ze vertrouwd niet veel mensen en laat vrijwel niemand dichtbij komen. Gelukkig ben ik één van de weinigen die ze wel toe laat.

De afgelopen twee weken waren geweldig geweest. We leerden elkaar nog beter kennen. We spendeerden elk moment van de dag met elkaar en zelfs onze scènes samen gingen nog veel beter dan voorheen. Toen de terugkomst van Thijs dichterbij kwam begon ze zich anders te gedragen. Ze voelde zich enorm schuldig over wat ze hem aandeed. Het was niet hetgeen wat ik wilde horen, maar ik begreep het wel.

Ik staarde naar buiten. Ik had nog niets van haar gehoord en begon me zorgen te maken. Na nog zo'n anderhalf uur wachten besloot ik haar te bellen. Net toen ik mijn telefoon wilde pakken hoorde ik geklop op de voordeur. Ik haatte me er naar toe en trok de deur snel open. Daar stond ze dan. Als een hoopje ellende in de regen. Tranen liepen over haar wangen. Ondanks dat de regen met bakken uit de hemel viel, was het overduidelijk dat ze stond te huilen. 

'Wat is er gebeurt?' vroeg ik terwijl ik haar snel naar binnen trok. Ik nam haar in mijn armen. Elk deel van haar lichaam trilde. Haar gezicht sprak boekdelen maar tegelijkertijd wist ik helemaal niet wat er aan de hand was. Ze keek alsof ze veel pijn had, maar ik wist niet of dat van binnenuit was, zoals een gebroken hart, of dat hij haar had aangeraakt.

'Angela, alsjeblieft. Vertel me wat er is gebeurt.' smeekte ik bijna. 

Ze sloeg haar armen om me heen en snikte. 'Ik wil gewoon dat je me even vasthoudt' fluisterde ze zacht. Ik greep haar nog steviger vast. Ik voelde aan alles dat ze er niet over wilde praten en op dat moment besloot ik het daar ook maar even bij te laten. Het was vreselijk om haar zo te zien.

Ik begeleidde haar naar de bank in de woonkamer terwijl ze zich aan me vast bleef klampen. 'Er is één ding wat ik moet weten' begon ik toen ze eenmaal zat. 

Ze keek me met betraande ogen aan. Ze zag er gebroken uit. 'Wat wil je weten?'

'Heeft hij je pijn gedaan?'

Ze staarde naar de grond. ' Nee. Niet op die manier' 

Ik streelde zacht over haar wang. 'Vertel het me wanneer je er klaar voor bent. Ik ben er voor je en je kunt zo lang blijven als je wil' 

Ze knikte dankbaar. 'Vic?'. Van binnen moest ik lachen. Lachen omdat ze mijn naam in het begin zo ontzettend vaak had gezegd. Het begon als iets wat nooit veel goeds betekende, maar de laatste tijd voelde het goed als ze het deed.

'Waarom doe je dit allemaal? Je kunt alle vrouwen krijgen die je wil' snikte ze. 

Ik pakte haar hand en trok haar naar me toe zodat ik haar weer in mijn armen kon nemen. 'Omdat je mijn beste vriendin bent en omdat ik om je geef en ik beloof je dat als je hier blijft je veilig bent' 

'Het voelt zo raar... Ga ik niet te snel?'

'Lieverd, ik weet niet wat er tussen jou en Thijs is gebeurt vanavond. Wat ik wel weet is dat hij er voor je had moeten zijn. Hij gaat er spijt van hebben dat hij jou heeft laten gaan, dus maak je niet zo druk. Je bent een geweldige vrouw.'  

Normaal gesproken ben ik niet het type wat zijn gevoelens deelt, maar met haar is het anders. Ze kan zoveel meer en is zoveel meer dan ze laat zien. Ze lijkt een opgewekte vrouw zonder zorgen. Ze is zeker opgewekt, maar ze heeft wel zo haar zorgen. Ze is een twijfelaar, een nadenker en op dit soort momenten vreet dat haar van binnen op.

'Ik wil niet te snel gaan met je en ik ben bang dat dingen zullen veranderen tussen ons' zei ze met betraande ogen.

'Luister naar me' zei ik terwijl ik haar kin een stukje optilde met mijn wijsvinger. Ze weigerde maar gaf uiteindelijk toch toe en onze blikken kruisten elkaar. 'Je kunt me alles vertellen. Er is niets wat mijn gevoelens voor jou kan veranderen' 

Ze glimlachte. 'Helemaal niets?'

Ik knikte. 'Niets' 

'Hij vroeg me ten huwelijk' gooide ze er uiteindelijk uit. 

Mijn mond viel bijna open van verbazing. Als een reflex keek ik snel naar haar hand om te kijken of ze een ring droeg. 'Ik heb hem afgewezen, maar...' ze begon weer te huilen. Ik trok haar stevig tegen me aan en sloeg mijn armen om haar heen.

'Waarom ben ik altijd degene die eindigt met een gebroken hart?' snikte ze.

Mijn hart brak in stukjes. Niet omdat ze om hem gaf, maar omdat het haar zoveel pijn deed. Ik nam haar gezicht in mijn handen. 'Weet je nog wat je tegen mij zei toen mijn relatie over was en ik maandenlang door een hel ging?'

Ze schudde haar hoofd. 'Nee, dat weet ik niet meer' 

'Je kunt minuten, uren, dagen, weken of zelf maanden een situatie analyseren. De puzzelstukjes bij elkaar proberen te zoeken, proberen te rechtvaardigen dat wat had kunnen gebeuren ook daadwerkelijk gebeurt of je laat het erbij zitten en probeert je leven op te pakken. Het is een hoofdstuk uit je verleden, maar je hoeft het boek nog niet dicht te doen. Je kunt ook de bladzijde omslaan en er iets van maken' herhaalde ik haar woorden van destijds. 

Ik streelde over haar wang met mijn duim. 'Onthoud dat het oké is om verdrietig te zijn. Het is oké om te huilen. Zorg er alleen voor dat het verdriet je leven niet in beslag neemt. Je vindt je reden om te lachen echt wel weer.' 

Ze glimlachte door haar tranen heen en woelde met haar hand door mijn haar. 'Ik ben zo blij dat ik jou in mijn leven heb. Het klinkt misschien raar, maar dankzij jou voel ik me zoveel gelukkiger. Alsof ik er echt toe doe. Jij bent mijn reden om weer te lachen.' 

- Oeps, nu weten we nog steeds niet wat er gebeurt is... Aangezien ik het leuk vind om jullie een beetje te teasen wilde ik eerst graag vanuit Victor's point of view schrijven. In het volgende deeltje kom je er achter wat er gebeurt is tussen Angela en Thijs :) xx