FLIKKEN MAASTRICHT ✰ ONGESCHREVEN

-17-

Victor

De dag ging enorm langzaam voorbij. Ik realiseerde me nog steeds niet echt wat er allemaal was gebeurt binnen relatief korte tijd. Ik was me ervan bewust dat ik het bed had gedeeld met mijn beste vriendin. Twee keer zelfs. Iets wat ik normaal gesproken nooit zou doen, maar het was wel gebeurt en alles wat ik voelde was schuldgevoel en zelfmedelijden. Vooral zelfmedelijden. 

Het ergste van alles is misschien nog wel dat ik gevoelens voor haar heb. Natuurlijk wist ik al wel dat ik van haar hield, maar dit was anders. Dit gaat dieper dan vriendschap. Dieper dan wat ik ooit in mijn leven voor iemand heb gevoeld. Ik bleef het ontkennen tot gisteravond. Gisteravond was er niets wat ons tegenhield. Geen meningen van anderen, geen collega's, geen camera's. Niets. Totdat Thijs thuis kwam.

'Hey, jij!'  hoorde ik een bekende stem. Angela liep mijn richting op. Ik zat aan het water en bungelde met mijn benen over de rand van de kade. Angela kwam naast me zitten.

'Hey' mompelde ik.

'Gaat het wel goed met je? Ik heb je niet gezien bij de lunch.'

Ik knikte. 'Jawel. Ik heb gewoon niet zo'n honger, dat is alles'. Ik probeerde de brok in mijn keel weg te slikken, maar dat was zo luid dat ze het wel gehoord moest hebben.

'Weet je het zeker?' vroeg ze bezorgd.

'Hou je van hem?' floepte ik eruit voordat ik er over na had gedacht. Ik merkte dat het haar ook even van haar stuk bracht en er was dan ook een moment van stilte voor ze antwoord gaf. 'Ja. Ik hou van hem' 

Ik voelde mijn hart in duizend kleine stukjes breken. ' Mooi' bracht ik uit. 'Ga je het hem vertellen?' 

Ze trok haar schouders op. 'Ik weet het niet. Ik wil hem geen pijn doen'

'Soms is het beter om pijn gedaan te worden door de waarheid, dan gerustgesteld te worden met een leugen' 

'Misschien, maar ik weet gewoon niet wat ik wil' 

'En hoe ga je daar achter komen?' 

Ze trok haar schouders wederom op. 'Ik weet het niet. Misschien moet ik met jullie beide wat meer tijd doorbrengen om dat uit te vinden. Ik heb Thijs al heel lang niet gezien, dus misschien is het wel verandert tussen ons' 

'Je verdient iemand die er altijd voor je is, Angela. Niet iemand die je elke avond alleen maar kunt bellen' 

'En laat me raden, die man ben jij?' zei ze geïrriteerd.

'Waarom vat je het nou weer zo op? Ik geloof dat ik jou dat kan geven ja, maar jij kent je gevoelens en ik niet' 

'Ik weet het gewoon niet, Vic!' 

Ik rolde geïrriteerd met mijn ogen. 'Ik hou van je. Ik hou écht van je, maar ik kan niets met dit antwoord. Ik wil mijn leven opbouwen en ja, ik hoop dat jij daar onderdeel van wil zijn, maar ik ga niet op je wachten terwijl je met iemand anders bent. Dat ga ik mezelf niet aandoen' 

Ik zag de tranen in haar ogen opwellen. 'Maar ik wil je niet kwijt...' smeekte ze bijna.

Met mijn duim veegde ik de tranen van haar wangen. 'En ik wil jou niet kwijt' 

We zaten een tijdje in stilte aan het water. We wisten allebei niet wat we moesten zeggen, maar we genoten zichtbaar van de stilte en rust. 

'Wil je met me uit?' 

Ik geloofde mijn oren niet. Ik probeerde haar blik te vangen. 'Wat zei je nou?' 

'Wil je met me uit?' herhaalde ze zacht.

'Heel graag. Vanavond?' vroeg ik.

Ze schudde haar hoofd. 'Thijs... ik heb hem belooft thuis te zijn vanavond' 

Ik staarde teleurgesteld voor me uit naar het licht golvende water verderop. Opeens voelde ik haar warme hand op de mijne. 'Is morgenavond ook goed?' vroeg ze met een smekende blik.

Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Je bent ongelooflijk, Schijf' 

'Alsjeblieft?' smeekte ze.

'Oké, verras me' 

'Wacht, moet ik....?' begon ze aarzelend.

'Jazeker. Ik haal je op om 7 uur' fluisterde ik

'Woa... wacht... wacht even, dit klinkt bijna als een date met Floris Wolfs' lachte ze.

'Wat jij wil schat.' Ik knipoogde naar haar, drukte een kus op haar wang en liep weer richting de set.