FLIKKEN MAASTRICHT ✰ ONGESCHREVEN

-5-

Angela

Die nacht had ik één van de raarste dromen die ik ooit heb gehad. Victor stond op het punt om mij te zoenen, maar helaas werd ik net voor het moment suprême wakker. Victor en ik hadden die dag een intieme scène op het programma staan en ik wist niet of ik nerveus was of dat ik er naar uit keek. We hebben wel eens eerder zo'n scène gehad, maar het was lang geleden.

Vandaag zou anders zijn. Fans verlangden al jaren naar een intieme scène tussen Eva en Wolfs en de schrijvers van het team vonden dit het juiste moment. Na alles wat er gisteren tussen ons was gebeurt, kon het niet anders dat het nog ingewikkelder zou gaan worden tussen ons.

Na een uurtje arriveerde ik op de set. We besloten om de intieme scène naar verder op de dag te verschijven, omdat het dan wat rustiger zou zijn op de set. De dag ging tergend langzaam voorbij en leek eindeloos te duren. Ik probeerde Victor zoveel mogelijk te ontlopen en het leek erop alsof hij hetzelfde deed. Normaal gesproken gingen we altijd samen lunchen, maar hij zat deze keer bij een groepje figuranten.

'Heeft hij ons nou ingeruild voor de figuranten?' vroeg Sergio zogenaamd teleurgesteld. Jessica giechelde. 'Het ziet er naar uit van wel, lief. Je komt wel over hem heen.' zei ze lachend. 'Waarom gedraagd hij zich vandaag zo vreemd?' vroeg ze vervolgens aan mij.

'Sergio? Ik denk dat jij dat beter weet dan ik. Hij is jouw vent, niet de mijne' probeerde ik grappig te zijn en om verdere vragen te ontlopen.

Jessice rolde met haar ogen. 'Nee, ik heb het over Vic. JOUW vent dus.' kaatste ze de bal terug.

'Hij is mijn vent niet. We zijn gewoon vrienden en ik weet niet wat er met hem aan de hand is.'

Sergio keek ondertussen onderzoekend naar Victor. 'Hij is een beetje chubby geworden de laatste weken, vinden jullie niet?' zei hij lacherig.

Ik schoot in de lach. 'Victor chubby? Ik wist dat je gek was Sergio, maar je moet er toch echt even door iemand naar laten kijken.'

Toen de lunchtijd bijna voorbij was stond Victor op en liep naar ons tafeltje. Ik voelde mijn hartslag stijgen en probeerde dat zo goed mogelijk te verbergen. Ik zag echter al aan Jessica's gezicht dat dat me totaal niet lukte. Ze schudde lachend haar hoofd. 'Overloper!' riep Sergio grappend naar Victor.

Victor lachtte. 'Sorry vriend. Heb je me zo erg gemist?' speelde hij het spelletje mee.

Sergio knikte. 'Je weet toch dat ik niet zonder je kan?'

We hadden de grootste lol en dat was het eerste moment die dag dat het voelde zoals vroeger. Alsof we elkaar nooit gezoend hadden. Ik vond het fijn als dingen waren zoals het altijd al tussen ons was. Vertrouwd. Ongecompliceerd. Ik kan het alleen niet vergeten. Ik kan het beeld en het gevoel van zijn heerlijke lippen op de mijne maar niet uit mijn hoofd zetten. Het was zo anders dan de vluchtige kusjes die we deelden als Eva en Wolfs. Ik heb nog nooit eerder zo'n verliefde kriebel in mijn buik gevoeld...

- Wederom een beetje kort, oeps -