FLIKKEN MAASTRICHT ✰ ONGESCHREVEN

-9-

Angela

Afgelopen nacht heb ik erg onrustig geslapen. Ik dacht veel na over het gesprek met Victor op de parkeerplaats. Het moment speelde zich telkens opnieuw af in mijn hoofd. Ik kon gewoon niet begrijpen hoe hij altijd zo ongelooflijk lief kon zijn, terwijl ik niet te genieten was. Dat was afgelopen avond ook zeker het geval geweest en hij verdiende dat absoluut niet.

Die dag stonden er veel scènes met Victor op het programma. Iets waar ik normaal erg naar uit keek en waar ik veel plezier in had, maar waar ik vandaag echt niet op zat te wachten. Ik schrok op uit mijn gedachten en realiseerde me dat ik me ontzettend moest haasten om nog enigszins op tijd te komen. Ik kleedde me snel om en haastte me naar de filmlocatie van die dag. Ik zag Victor net uit zijn auto stappen toen ik mijn auto parkeerde. 

'Goedemorgen!' riep ik vrolijk naar hem.

Hij keek even op, maar zijn gezichtsuitdrukking zei al genoeg. 'Goedemorgen' zei hij chagrijnig, terwijl hij naar binnen liep.

'Wow, iemand is slecht gehumeurd vandaag zeg' zei Jessica terwijl ze mijn kant op liep. Sergio liep vlak achter haar. 'Kijk maar uit, straks bijt hij nog' zei hij voordat hij een kus op haar wang drukte en vervolgens op die van mij.

Ik liep snel naar mijn kleedkamer en ging languit op mijn bank liggen. Mijn gedachten dwaalden weer af naar Victor en een glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik was kennelijk zo moe, dat ik in slaap was gevallen.

'Angela!' hoorde ik ergens ver weg.

'Hmm...' mompelde ik.

'Angela!' hoorde ik nu wat harder. Ik opende mijn ogen en keek recht in het gezicht van Victor. Hij hing over mij heen waardoor ik zijn gezicht ondersteboven zag. Ik giechelde om het grappige aangezicht en hij trok vragend zijn wenkbrauw op.

'Wat doe je hier?' vroeg ik uiteindelijk.

'Ik wilde mijn excuses aanbieden voor hoe ik tegen je deed op de parkeerplaats. Ik had last van een ochtendhumeur denk ik' zei hij terwijl er een klein blosje op zijn wangen verscheen. Hoe deze man nog zo oprecht en vriendelijk kon zijn met een ochtendhumeur was me nog altijd een raadsel. Ik zonk weer weg in mijn gedachten en Victor had dat overduidelijk door.

'Gaat het wel?' vroeg hij.

'Ja, ja prima' antwoordde ik ietwat twijfelend.

Hij glimlachte. 'Lieg niet tegen me. Je bent een open boek voor me, Ang' 

Ik lag nog altijd op de bank en hij leunde nog steeds over me heen. Zelfs ondersteboven zag zijn gezicht er mooi uit. Ik kon een gaap niet onderdrukken. 'Sorry, ik heb niet veel geslapen vannacht' verontschuldigde ik me. 

'Druk met andere dingen?' vroeg hij brutaal. Hij bedoelde overduidelijk iets anders. 

'Als je dat soort dingen bedoelt... nee, ik had het niet druk' 

'Ach, je bent niet de enige die een korte nacht heeft gehad. Schuif eens op!' zei hij waarna hij zichzelf languit naast mij op de bank installeerde. 

'Vic, wat doe je?

'Zoals ik al zei, ik heb ook een korte nacht gehad. Dit ziet er best comfortabel uit, dus ik kom even naast je liggen' was zijn simpele verklaring. Ik lachtte. Dit was zo typisch Victor. Zijn beredenatie sloeg kant nog wal, maar het maakte hem wel hilarisch.

'Of wil je dat ik weg ga?' vroeg hij onzeker.

Mijn blik ving de zijne. Ik was al vaak zat verdronken in zijn prachtige ogen, maar het gebeurde wederom. Zijn ogen waren zo ongelooflijk mooi. Alsof hij afkomstig was van een andere planeet. 'Blijf alsjeblieft' fluisterde ik.

'Als de dame er op staat'

Ik knikte. Ondanks het voorval van gisteravond wilde ik hem bij me hebben. Geen van ons bood snel zijn excuses aan, maar we konden ook nooit lang boos op elkaar blijven. 

'Vic?' 

Hij schoot in de lach. 'Hoe vaak ga je mijn naam nog zeggen? Zeg gewoon wat je wil zeggen'

'Houd je er niet van als ik je naam zeg, meneer Reinier?' plaagde ik hem.

'Ik hou er wel van als je mijn naam schreeuwt' deed hij er nog een schepje bovenop.  Hij streelde zachtjes mijn gezicht, terwijl hij dichterbij kwam. Mijn handen klampten zich aan hem vast en ik probeerde zo rustig mogelijk te ademen. Onze lippen waren maar een paar centimeter bij elkaar vandaan en ik wilde hem zo graag even proeven. Zijn hoofd kwam dichterbij en hij drukte zijn lippen op de mijne. Hij draaide zich waardoor hij bovenop me kwam te liggen. Ik voelde de warmte door mijn hele lichaam en mijn hart begon steeds sneler te kloppen. Ik sloeg mijn armen om hem heen zonder mijn lippen van de zijne te halen. Hij opende zijn mond en zoende me passievol. Mijn lichaam wilde dit, maar mijn hoofd wist dat het niet goed was. Ik plaatste mijn handen tegen zijn borst en duwde hem zachtjes van me af. 

'Vic, dit kan niet...'