FLIKKEN MAASTRICHT ✰ ONGESCHREVEN

-10-

Victor

Ik stond snel op en Angela volgde mijn voorbeeld. 'Je maakt een grap.... Alweer? Je kan echt niet zo met me om blijven gaan'

'Hoe met je om gaan?' zei ze hard.

Ik voelde de boosheid steeds verder omhoog borrelen. 'Doe niet alsof je niet weet wat ik bedoel. Je zit met continu op te geilen en dat weet je dondersgoed'

'Ik weet echt niet waar je het over hebt' 

Ik snoof. 'Je speelt met mijn gevoelens nu. Je doet altijd alsof je me wil, maar als het er op aan komt ga je weg.'

'Je bent mijn beste vriend, Vic! Ik kan geen friends with benefits zijn.'

Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Friends with benefits? Dat wil ik niet eens. Ik heb gevoelens voor je, Ang!' De woorden waren er al uit voordat ik het door had. 

'Je... je hebt wat?' stamelde ze.

'Ik heb gevoelens voor je' herhaalde ik fluisterend.

'Vic...' begon ze terwijl ze weer op de bank ging zitten. Ze gebaarde dat ik naast haar moest gaan zitten. 

'Als je een zin met mijn naam begint dan komt er meestal iets achteraan wat ik niet leuk ga vinden' zei ik terwijl ik uiteindelijk toch naast haar neerplofte.

Ze greep mijn hand vast. 'Victor, luister even naar me.' Ik knikte als teken dat ze door kon gaan met praten. 'Je bent één van mijn beste vrienden en ik wil dat niet kwijt. Je bent een knappe, lieve man en ik hou echt van je, maar gewoon als vriend... Snap je?'

Ik werd overspoelt door een gevoel van teleurstelling en pijn. De afgelopen dagen dacht ik echt dat er meer gaande was tussen ons, maar het bleek allemaal lust te zijn. Tenminste, voor haar dan.

'Waarom zoende je me dan als je geen gevoelens voor me hebt?' 

Ze staarde naar haar schoenen. 'Ik denk dat ik gewoon in de war was. Ik had wel gevoelens voor je toen je nog een relatie had. Er is zeker een bepaalde chemie tussen ons, iedereen kan dat zien.' 

Ze staarde me aan terwijl haar hand over mijn gezicht streelde. Ik probeerde wanhopig om haar niet te zoenen, maar het was zo ontzettend moeilijk om mezelf in te houden. 'Dit voel jij toch ook?' vroeg ik.

'Wat bedoel je?' 

'Deze spanning tussen ons' fluisterde ik terwijl ik mijn hoofd richting het hare bewoog. Mijn gezicht was zo dicht bij dat van haar dat ik de donshaartjes op haar gezicht bijna kon tellen. 'Vic...' begon ze. 'Stop daarmee' fluisterde ik.

'Maar...' 

'Geen gemaar'

Ze giechelde. 'Wat mag ik dan nog wel zeggen?'

'Helemaal niets' zei ik waarna ik mijn lippen op de hare drukte. Ik liet mijn handen onder haar shirt glijden en liet haar lippen geen moment los. Ik moest gewoon de warmte van haar huid voelen. Tegen alle verwachtingen in sloeg ze haar armen om me heen en ging ze op mijn schoot zitten. Ik kreunde toen ik de druk van haar lichaam op mijn inmiddels stijve geslachtsdeel voelde. Een seconde later vloog de deur open. Angela greep snel een pincet van de visagiste van het bureau.

 'Wat zijn julie aan het doen?' vroeg de visagiste verbaasd toen ze ons zo zag zitten. Angela zat nog steeds boven op me en deed inmiddels alsof ze mijn wenkbrauwen aan het doen was. 

'Wij... ik...' stamelde ik.

'Ik irriteerde me aan zijn wenkbrauwen, dus ik dacht ik werk ze even bij!' zei Angela enthousiast terwijl ze ondertussen nog meer druk uitoefende op mijn geslachtsdeel.

De visagiste keek verbaasd, maar leek het uiteindelijk wel te geloven. Ze installeerde haar spulletjes op het bureau en gaf aan dat ze over 10 minuten mijn make-up wilde doen. Ik knikte instemmend waarna ze de kleedkamer verliet en ik me weer tot Angela wendde.

'Ik heb je gewaarschuwd, Schijf...' kreunde ik zachtjes vlakbij haar oor.

'Misschien moet ik toegeven dat ik je toch wel erg leuk vindt' fluisterde ze.