SEX

306 54 6
                                    

For some odd reason, Evil decided to meet us at an ordinary place. 

Nang mapansin ko ang pamilyar na gusali kanina habang nasa himpapawid pa kami, I already became suspicious. So, when Joker and I shifted back to our human forms and found ourselves walking through the café's door, doon ko nakumpirma ang hinala ko.

I can't believe this shit.

"So, we're having a cup of coffee at Night Owl's? How interesting."

Napakibit-balikat na lang ang kasama ko. Hindi pa rin nawawala ang nakakalokong ngiti sa kanyang mga labi.

"Oh, I doubt that killjoy just wants a silly 'cup of coffee', Knight. Hindi na nga ako magugulat kung pinapunta niya lang tayo rito para ibuhos sa'tin 'yon. Hahaha!"

Agad na napatingin sa'min ang mangilan-ngilang mga mortal sa loob ng coffee shop---particulary at Joker. I sighed. Kahit kailan talaga agaw-atensyon ang siraulong 'to. He's insane!

'And you're mad,' a voice inside my head mocked.

Isn't that the same thing?

'If it's not spelled with the same letters, then no.'

Fuck.

Pinilit ko munang isantabi ang kabaliwang nakakadena sa pinakasulok ng isip ko.

No, that monster should be kept sealed away at all costs.

Nakita namin si Evil na nakaupo sa booth katabi ng bintana. Kamuntikan na akong matawa. Under the morning sunlight, the brat actually looks harmless! He calmly sat with a newspaper and a mug of black coffee in front of him. Nag-aalinlangan pa kami ni Joker kung kapatid nga ba namin 'to nang maaninag namin ang maliit na kuneho sa balikat nito.

Joker and I exchanged looks before laughing our asses off.

"HAHAHAHAHAHAHA!"

Ngayon mukhang nakuha na talaga namin ang atensyon ng lahat. Oh, well. It can't be helped!

"W-W-What are you two i-idiots laughing at?! I-I command you to stop!"

Agad kaming sinalubong ng matalim na tingin ni Evillois Neverwood. Hindi pa rin tumigil sa kakatawa si Joker. Lalo pang lumawak ang ngiti nito.

"Tsk, tsk, tsk! Ang aga-aga mukha ka na namang namatayan ng kuko... Frabjous! Alam ko na kung anong kailangan mo. Knock! Knock!"

"What the fu---!"

"Hey! Sabihin mo 'who's there?'! Dali na!"

Evil gritted his teeth in frustration, "I swear, if I hear you say another knock-knock joke ever again, I'll skin you alive."

"And you'll skin me alive because...? HAHAHAHA!"

Nagpatuloy lang sa bangayan ang dalawa. Masasanay ka na lang. Sa bibihirang pagkakataong tinototoo ng bunso namin ang mga "death threats" niya, hinayaan ko sila. Aside from the fact that we can't really die, it'll just be a waste of healing energy.

Dahil dito, kinuha ko na lang ang kape ni Evil dahil mukhang nanagis na siya sa kanyang kinauupuan.

"Mukhang nasasanay ka na kay Señor Fluffy, ah."

"I-I command you to shut up!"

"You know, it's hard to follow your 'commands' with a cute bunny sleeping on your shoulder," I plainly said and drank the coffee. Matapos ang naging problema ko kanina kay Sadako 2.0---I mean, Kleopatra---I knew I needed this.

Magsasalita pa sana si Evil nang bigla na lang gumalaw si Señor Fluffy.

Wide-eyed, Evil started trembling as the white bunny (now with a black bow tie) snuggled against his neck. Mukhang anumang oras ay hihimatayin na si Evil, kaya kinuha ko na ang kuneho sa kanya. But Señor Fluffy leaped out of my hands and squeezed himself into an empty cup on our table. His ears wiggled in delight as he continued his sleep.

✔The Knight's MadnessKde žijí příběhy. Začni objevovat