✔The Knight's Madness

OCTO

Sadako didn't ask me to go home with her---she dragged me.

Pagkatapos kong magbigay ng assignment sa kanila, isa-isa nang tumayo ang mga estudyante para umalis.

"Thanks Prof Everick!"

I smirked in response.

I don't have a degree in history, but I've lived through these events in the past---the Punic wars, assassination of monarchs, the bombings in Hiroshima and Nagasaki, the first landing on the moon, the world wars---yup, perks of being an immortal! So, taking over a stupid mortal history class is easy (plus a girl in the front row even winked at me after slipping a piece of paper with her phone number written on it).

Anyway, nang makalabas na ang mga kaklase niya, Kleo literally jumped out of nowhere and grabbed my hand.

"Tara na!"

Napapailing na lang ako.

'Damn. One of these days, she's gonna give me a heart attack!'

"Tsk. Sadako, slow down! Pwede naman tayong lumipad pauwi sa---"

"Tinatamad ka lang maglakad. Hindi porke't kaya mong mag-half transform, aabusuhin mo na ito. Besides, someone might see you. And your other brother might get angry at you again if you risk exposing your existence."

Natigilan ako sa kanyang sinabi. Walang dudang si Evil ang tinutukoy niya. Kaya nang lumiko kami sa isang pasilyo, I leaned closer to her until I was invading her personal space.

"You were even eavesdropping in our conversation yesterday? My, what a bad girl you are... Should I 'punish' you, mortal?" I purred into her ear.

Natahimik si Kleo.

Lalong lumawak ang ngiti ko. Mukhang tumatalab na ang charms ko sa kanya---

"Punish me? Hmm... Pwede naman, pero limitado lang ang torture equipment sa bodega ko at hindi pa dumarating 'yong in-order kong axe." Inosente niyang sabi. "I'm just curious... How do you immortals punish humans? Totoo bang kinakain ninyo ang mga laman-loob namin at ginagawang souvenir ang mga mata?"

What the fuck?

Napasapo na lang ako sa noo ko. Hindi ko alam kung immune ba talaga siya sa charms ko o talagang hindi talaga ito tumatalab sa mga Sadako version 2.0. Hindi ko tuloy alam kung matutuwa ba ako o hindi. Tsk!

"How interesting."

*

Sadako's room looks just like how I expected it to be...

Para isang horror house na naka-compress sa isang silid.

"Sweetheart, wala bang nakapagsabi sa'yong isang beses sa isang taon lang ang Halloween?" I teased.

"Wala bang nakapagsabi sa'yong nailibing ko nang buhay ang huling nilalang na tumawag sa'kin ng 'sweetheart'?"

"Touché."

To be honest, I've been to a lot of women's rooms before. But right now, I'm not sure if we're still on the same planet. Hindi ako nagbibiro, para talaga kaming tumagos sa isang portal nang pumasok kami rito! Walang bintana, walang ingay, at walang nag-aabalang alisin ang mga agiw.

Kung hindi nga lang siguro sinindihan ni Sadako 'yong mga kandila sa sahig, baka wala pa rin akong naaaninag sa paligid. Doon ko napansin ang mga horror at supernatural DVD's na naka-display sa isang cabinet, katabi ng ilang lumang aklat. A dozen letters wedged between the vintage pages.

"May dugo ka bang mangkukulam?"

Sadako peeked at me from under her bed---no, I don't know what the hell she's doing there---and simply answered, "Nope."