Decline • [bxb]

29

Masallah bu bölümü çok hızlı attım 🧿
1 bölüm daha gelecek ins

× × × × ×

• Murat
• Deniz
• Leyla

  "Kafede söylediklerim için üzgünüm."

  Leyla'nın bunu demesi Murat'a pek inandırıcı gelmemişti. Ancak özrünün inandırıcılığı için partinin bitimine doğru Deniz'le konuşabilmesi için yardım edeceğini söyledikten sonra ister istemez özrünü kabul etmişti. Bitimine doğru gidecek ve Deniz'le konuşacaktı.

  Saat iyice geçerken mesaj gelip gelmediğini kontrol etmek için tekrar telefonuna baktı. Gelmemişti.

  "Seni Deniz'le konuşturabilirim."

  Gerçekten konuşturabilir miydi? Bu durumdan emin değildi. Ama yine de bunu yapabileceğine inanmak istiyordu. Derin bir soluk vererek telefonuna bakmaya devam etti. Saat iyice geçiyordu. Ne zaman mesaj atacaktı?

  "Bugün konuşabilir miyiz acaba..." diye mırıldandı. Ya oraya gittiği zaman orada gördüğünde herkesin içinde yine kaçarsa? Belki de partide oldukları için kaçamazdı bu sefer. Bu ihtimalin hiç olacağını sanmıyordu ama umut etmekten zarar gelmezdi.

  Murat'ın telefonu mesaj gelmek yerine çalarken hızla açtı telefonunu.

  "Geleyim mi artık?"

  "Deniz burada yok."

  "Ne demek yok?"

  "Ya seni görünce kaçmasın diye ona biraz alkol içirmiştim. Baya önce birisine tuvalete gideceğim diyerek kimseye haber vermeden gitmiş."

  "Nerede o zaman?"

  "Bilmiyorum. Telefonunu açmıyor. Alkol yüzünden biraz sarhoştu başına bir şey gelecek diye korkuyorum."

  Oflarken "Tamam. Ora-" dese de Leyla "Keşke içirmeseydim. Ya yolda bir şey olursa?" diyerek lafını böldü. "Babası da evdeydi. Onunla hiç iyi anlaşamıyorlar. Eve öyle sarhoş giderse belki d-"

  "Sakin ol ve bana oranın adresini at. Gelirken etrafa bakınarak gelir bulurum onu."

  "Tamam."

  Dediğini duyunca telefonu kapattı ve odasından aşağı inerek ayakkabısını giydi. Ceketini de üzerine atarken oturma odasında onu izleyen annesine "Ben hemen geliyorum." diyerek evden çıktı. Telefonuna gelen mesajla konumun nerede olduğuna bakarken gözüne ilişen sol tarafında kaldırıma oturmuş ve evinin duvarına yaslanmış Deniz'i görmesiyle adımları yavaşladı. Kaçmak yerine kendi ayaklarıyla yanına gelmişti. Yutkundu ve adını seslendi.

  "Deniz."

  Deniz adını duyduğunda yerdeki bakışlarını Murat'ın gözlerine çıkardı. Ancak başka hiçbir şey yapmamıştı. Murat telefonunu cebine koydu ve ona doğru yürüdü. Deniz oturuşunu düzeltti. Yaklaşması iyi olmazdı.

  "Buraya neden geldim bilmiyorum..."

  Yanına ulaştığında sessizce onu oturduğu yerden kaldırdı. "Sarhoşmuşsun. Hadi odama gidip konuşalım." Deniz başını iki yana salladı. "Hayır."

  "Neden?"

  Murat vereceği cevabı beklemeden sol kolunu omzuna atıp, sağ elini de beline doladı.

  "Murat..."

  "Efendim?"

  "Bu çok tehlikeli."

  "'Ne' tehlikeli?"

  "Beni odana götürmen."

  "Neden?"

  "Çünkü çok yakışıklı gözüküyorsun."

  "Öyle mi?"

  "Hıhım, öyle... Bir de Murat."

  "Efendim."

   "Ya dayanamayıp seni yine öpersem?"

  "Sana hiçbir zaman beni öpemezsin demedim."

× × × × ×