Decline • [bxb]

25

Uzun zaman oldu. Nasılsınız? Beni
soracak olursanız iyiyim şükür 🧘🏻‍♀
Bölümü yazabilmek için multideki
foto gibi telle bakıştım durdum.️

Veee hataları düzelteyim derken 23.
bölümün neredeyse yarısından çoğunu
değiştirdim. 23. bölümde maskeli
kısımları okumadıysanız tekrardan okursanız sevinirim🧘🏻‍♀️

GÖRGÜSÜZ GİBİ ŞUNU DA YAZAYIM
İLK KEZ BİR KİTABIM 25K OKUNMA
ALDI. TEŞEKKÜR EDERİMMM

Keyifli okumalar 🏃🏻‍♀️💜

× × × × ×

  "Gelme dememe rağmen geldin. Sana da zahmet oldu." dedi Deniz giriş kapısından zillerini çalarken. Birilerini kendisi isteyerek yapsa dâhi karşısındaki kişiyi yorabileceği konusunda biraz takıntılı birisiydi. Yüzüne böyle dense bile içinden çok farklı şeyler düşündüklerini düşünürdü Deniz her zaman. Murat'ın böyle düşünmeyeceğinden emindi ama yine de rahat edemiyordu.

  Murat ise cevap olarak sadece ufak bir gülümsemeyle yetindi. Deniz'i eve bırakmanın verdiği rahatlıkla "Seni bıraktığıma göre ben de gideyim artık." dedi.

  Deniz eskisine nazaran onunla biraz daha fazla zaman geçirmek istese bile, daha ilerisi için elinden sadece dediğini onaylamaktan başka bir şey gelmeyeceği için sadece kafasını salladı.

  "Yarın dersin var mı?"

  Deniz başını sallayarak reddetti. "Yok. Sanırım." Murat bunu duyduğuna sevinmişti. Aklına gelen şeyle "O zaman bugü-" dediği an kapının açılmasıyla cümlesi yarım kaldı. Tam zamanında açılmıştı. "Neyse..." diye geveleyerek "Sonra söylerim. Görüşürüz." dedi ve Deniz'in girmesini bekledi.

  Annesi ve babası evde olmadığı için onu yalnız kalmamak için çağırmak istiyordu. Daha önce konuşmaktan aklına gelmediği için şu an evinin önüne kadar getirdikten sonra evine çağırması da saçma bir durum olurdu. Kendisini susturması için kapının açılması iyi olmuştu. Bu durum onu rahatsız etmese de, farkında olmadan Deniz'in yanında iyice aptallaşmaya başlamıştı.

  Deniz meraklı bir insandı. Hâlâ içeri girmeyip yüzüne bakmaya devam edince kendini daha fazla tutmadan "Bizimkiler bugün evde olmadığı için bize gelir misin diyecektim. Ama şu noktadan sonra da bunu sana söylemek..." diyerek hafiften gözlerini kıstı. "Saçmalık olur."

  Deniz dediğini onayladı. Ancak yine de gitmek istiyordu.

  "Evine gelince söylediğim için sen de gelmek istemezsin zaten. Değil mi?"

  "Bilmem. İstemez miyim?"

  Murat bu sorusuyla duraksadı. İstiyor muydu yani gelmeyi? "İster misin?" Biraz tereddüt ediyordu ancak yine de vereceği cevabı merakla bekliyor, istemsiz de olsa bu durum heyecanlanmasına yol açıyordu. Deniz uysalca başını salladı. "İsterim."

  "O zaman gidelim mi?"

  "Gidelim."

  "Annene haber vermeyecek misin?"

  "Giderken yolda söylerim."

  "Ama zile bastın ve kapıyı açtı. Şimdi söyley-" derken Deniz "Kapıyı açsa bile 'kim o?' demediği ve ben de ses vermediğim için dışarıda oynayan çocuklardan birinin bastığını sanmıştır. Arada herkesin zile basıp kaçıyorlar zaten böyle. Biz de kapıda kimse olmayınca boşa kalktık diye basıp kaçanlara sövüyoruz." diyerek lafını böldü.

  "Emin misin?"

  "Eminim."

  "Gidelim o zaman." deyip başıyla yürümeleri için işaret yaptı. Deniz basamakları inip yanına gelince yürümeye başladılar. Deniz'i ilk kez evine çağırdığı için gergin ve heyecanlıydı. Ancak ona bunu belli edip korkmasını ve kendinden uzaklaşmasını istemiyordu. Heyecanını bastırmaya çalışarak, annesinin Deniz'i merak etmemesi için "Anneni şimdiden ara." dedi. "Merak etmesin seni."

  Deniz başını sallayarak onu onayladı ve cebinden telefonunu çıkardı.

× × × × ×

Hadi gitsinler bakalım (~￣³￣)~