" အထိန်းတော်မီ...မင်းကြီးကဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို စာကြည့်ခန်းမဆောင်ထဲ ခေါ်ရတာလဲ "
" ကျွန်တော်မျိုးမလည်း မသိပါဘူး... အရင်ကဆို ဒီအချိန်ရောက်တိုင်း မင်းကြီးက စာကြည့်ခန်းမဆောင်မှာ စာကြည့်လေ့ရှိပါတယ် သခင်လေး.. "
" အော်... "
ကျွန်တော်လည်း အထိန်းတော်မီစကားအား နားထောင်နေမိသည်။ ဒါဆိုဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်ရတာလဲ။ သူဟာသူ စာဖတ်စရာရှိတာမဖတ်ဘူး... ကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပြီး ဘာလုပ်အုန်းမလဲမသိ။ လူက အိပ်ချင်နေပါတယ်ဆိုမှ.... မင်းကြီးစုတ်ပလုတ်...။
ကျွန်တော် အထိန်းတော်မီနဲ့ စာကြည့်ခန်းမဆောင်ဘက်သို့ လိုက်သွားလိုက်သည်။
ခဏအကြာ လူနှစ်ရပ်စာလောက်ရှိသော တံခါးကြီးအရှေ့တွင် အထိန်းတော်မီ၏ ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားသည်။
" မင်းကြီး... သခင်လေးရောက်ရှိတော်မူကြောင်းပါ "
" ကြင်ယာတော်ကင်မ်ပဲ ၀င်လာခဲ့ပါ "
တံခါးကြီးအတွင်းပိုင်းမှ အေးစက်စက်လေသံဖြင့် တည်ငြိမ်စွာပြောလိုက်သော ဂျောင်ကုစကားသံကြောင့် ကျွန်တော်လည်း တံခါးအကြီးကြီးကို ဖွင့်ကာ အထဲသို့၀င်လာခဲ့လိုက်သည်။
၀င်၀င်ချင်းတွေ့လိုက်ရသည်မှာ ကျွန်တော့်ကိုပြုံးပြီး ကြည့်နေသော ဂျောင်ကုကို။ လက်ထဲမှာလဲ စာအုပ်တစ်အုပ်နှင့်။
" ကြင်မ်ယာတော်ကင်မ် ရောက်ပြီလား "
" အဲ့နာမည်ကြီးမခေါ်စမ်းပါနဲ့... နှစ်ယောက်ထဲရှိတာပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲခေါ်ကြတာပေါ့ "
ကျွန်တော့်စကားအဆုံး ဂျောင်ကုက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ကာ ကျွန်တော့်ကိုလဲ လာထိုင်ရန် လက်ဟန်ပြသည်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်တစ်သိ ဂျောင်ကုဘေးနား တစ်နေရာတွင်၀င်ထိုင်လိုက်သည်။
" ဒါနဲ့ ကျွန်တော်ကို ခေါ်တာဘာပြောမလို့လဲ "
" ကိုယ်က ပြောစရာရှိမှ ခေါ်ရမှာလား "
ချက်ချင်း ကျွန်တော့်မေးဖျားလေးကို ကိုင်ကာ မျက်နှာကြီးအရှေ့တိုးလာပါသော ဂျောင်ကုကြောင့် ရင်ထဲရထားအစီး၅၀၀လောက်ဖြတ်မောင်းသွားသလို ၀ုန်း၀ုန်းဒိုင်းဒိုင်း ဖြစ်သွားရသည်။
YOU ARE READING
𝑴𝒚 𝒏𝒂𝒎𝒆 𝒊𝒔 𝒌𝒊𝒎 𝒕𝒂𝒆𝒉𝒚𝒖𝒏𝒈
FanfictionKim Taehyung ဆိုတဲ့ဂနာမငြိမ်စွာတေးလန်တစ်ယောက် မိဘတွေရဲ့သဘောတူညီမှုတစ်ခုကြောင့် သူတစ်ခါမှမမြင်ဘူးတဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်ဖို့ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ လက်ထပ်မယ့်နေ့မှာပဲ Taehyungတစ်ယောက် ကြေကွဲကာ သူမသောက်နိုင်တဲ့ အရက်တွေသောက်ပြီး လမ်းဖြတ်ကူးရာမှ "အုန်း" ကနဲဆို...
