ရှောင်းကျန့်နှင့်သားတို့ မနက်ကတည်းကအိမ်ကထွက်သွားလိုက်တာ ညနေလောက်ရောက်မှ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။
ရောက်ရောက်ချင်းမှာပဲ အိမ်ရှေ့လမ်းကိုဘယ်လျှောက်လိုက်ညာလျှောက်လိုက်နှင့် လက်ထဲကဖုန်းတစ်လုံးကိုင်ကာ တစ်ယောက်ထဲအလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ရိပေါ်ကိုတွေ့ရလေသည်။
ရှောင်းကျန့်တို့ကိုမြင်သွားတာနဲ့ ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်တို့အနားကိုအမြန်နှုန်းနှင့်ရောက်လာလေသည်....
"ရှောင်းကျန့်!!! ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလည်းဟမ်! ဘာလို့ကျွန်တော့်ဖုန်းကိုမကိုင်တာလည်း ကျွန်တော်ဘယ်လောက်စိတ်ပူနေမလည်းဆိုတာခင်ဗျားမစဥ်းစားတာလား ရှောင်းကျန့်!"
"ဟို...ငါ..ငါတောင်းပန်ပါတယ် ရိပေါ်"
"ကျစ်! ခင်ဗျားဗျာ...ကျွန်တော်တောင်းပန်တာကိုလိုချင်တာမဟုတ်ဘူး ခင်ဗျားမနက်ကဘာဖြစ်တာလည်း ကျွန်တော့်ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြရမှာလေ ကျွန်တော်စိတ်ပူနေမယ်ဆိုတာလည်းခင်ဗျားမစဥ်းစားပေးဘူး"
"ငါ..ငါလည်းဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူးရိပေါ်..ငါတောင်းပန်ပါတယ် "
"ကျစ်! ထားလိုက်တော့ဗျာ..အခုကောညနေစာစားလာပြီးကြပြီလား"
"အင်း..ငါနဲ့သားစားခဲ့ပြီးပြီ မင်းရော"
"ကျွန်တော်ကဘယ်စားရသေးမှာလည်း ကျွန်တော့်မှာယောကျာ်းပူရ သားပူရနဲ့ ဇောကြီးနေတာ"
"ငါထပ်တောင်းပန်ပါတယ် ငါမင်းအတွက်ညနေစာပြင်ပေးမယ်နော်"
ရော့ သားကိုချီထားပေး...
ရှောင်းကျန့်ကသားကိုရိပေါ်လက်ထဲထည့်ပေးခဲ့ကာ သူကအိမ်ထဲဝင်သွားလေသည်။
ရှောင်းကျန့်ဝင်သွားမှ ကျန်ခဲ့တဲ့ရိပေါ်ကသားကိုမေးလေသည်။
"သားရေ..မင်းပါပါးဘာဖြစ်နေတာလဲ သားတို့ဘယ်တွေသွားကြတာလဲ"
"သားလည်းသိဘူးဒယ်ဒီ မနက်ကတော့ပါပါးစိတ်ဆိုးနေတာ ဘာစိတ်ဆိုးလည်းတော့သားသိဘူး ပြီးတော့သားတို့ပန်းခြံသွားလည်ကြတာ ညနေရောက်မှပါပါးကပြန်မယ်ဆိုလို့ပြန်လာတာ"
YOU ARE READING
A chance to change the past (Complete)
Fanfictionဟမ်!!.. ငါသေသွားပြီမဟုတ်ဘူးလား... ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးဒီအိမ်ကိုပြန်ရောက်နေတာလည်း!! ဘုရားသခင်က ဝမ်ရိပေါ်ဆိုတဲ့လူမိုက်ကြီးကို ဒုတိယအကြိမ်အခွင့်အရေးပေးတာများလား... ဟမ္!!.. ငါေသသြားၿပီမဟုတ္ဘူးလား... ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးဒီအိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေနတာလည္း!! ဘုရားသခင္က ဝမ္...
