Helloo! Biz geldiiik!
Kitabımızı final sanmanıza üzüldüm daha yürünecek yolumuz var, final için erken bu kadarını söyleyebilirim en azından.
Bölümleri 7 günde bir atıyordum ama artık 10 günde bir atacağım çiçeklerim. Emeğimin karşılığını alamamak biraz heves kırıcı. Okunma, oy ve yorum sayıları beni çok üzüyor o yüzden daha sakin daha detaylı yazmak için bölüm süresini 10 güne çıkardım.
31. Bölümü 8 şubat perşembe günü 22.00'da atacağım🥺
Oylamayı ve benimle yorumlarda buluşmayı unutmayın!
İyi okumalar çiçeklerim💜
🌑
Gözlerimi açtım, arabanın içindeydim üzerime baktım herhangi bir yara izi yoktu. Elimin tersiyle gözümden akan bir damla yaşı sildim. Rüya mı görmüştüm? Rüya mıydı bu gördüklerim?
Nasıl bu kadar gerçekti? Nasıl böyle gerçek hissettirebilirdi? Delirmek üzereydim.
Neredesin Cehennem Ateşi?
Sen yokken rüyalarım bile merhamet etmiyor bana. Sen yokken, ben de kendime merhamet etmiyorum. Seninle yeniden öğrendiğim merhameti, şefkati, affetmeyi bana tekrar unutturuyorlar. Ben, eskisinden de kötü bir adam oldum. Ben artık yeraltı dünyasının ölüm meleği olmaktan çıktım, direkt ölümü olmaya başladım.
24 yaşımda Alptekin olmayı bıraktım.
34 yaşımda Alptekin Çakıroğlu olmayı bıraktım.
24 yaşımda ilk kez bu yola adım attığımda canım çok yanıyordu Cehennem Ateşi, en az seninki kadar yanıyordu canım. O gece hastane koridorlarından geçerken her yaşımı orada bıraktım. Alptekin olarak girdiğim hastaneden Alptekin Çakıroğlu olarak çıktım.
34 yaşımdayım aradan geçen on yıl bana ne mi yaptı? Alptekin'i gömdü, senin ellerinle dirilttiğin Alptekin'i ben kendi ellerimle tekrar öldürdüm. Çok yol geldim Cehennem Ateşi, buradan dönüş yok artık. Öleni canlandırmak değil derdim, canlı olanı da öldürmek.
Sensiz geçen 4 yılda tanınmayacak hale geldim, bakma kendi kendime seninle konuşuyor gibi konuşmak beni biraz avutsa da gözlerimi açtığımda gözlerin, gözlerimin önünden silinip gidiyor. Ben, seninle konuşurken Alptekin'im, Alptekin Çakıroğlu'yum da sen yokken neden ölüm meleğiyim? Deliriyor muyum Cehennem ateşi?
En son Cenk Tekir'i delirtip depodan çıkmıştım, direksiyonun başına geçsem de Can zorla gelip kaldırmıştı beni. Zaten sonra da o rüyayı gördüm. Kabus demek daha doğruydu.
Cenk Tekir annesini ararken, İhsan'ı da ufak bir saldırıyla korkutacağız. Sonra apartmana baskın yapacağız, Cenk Tekir'e destek verenler kimlermiş öğreneceğiz.
"Abi" dedi Can.
"Efendim" dedim yolu izlerken.
"Cenk'in Halis Bey'le ilgili söylediklerine inanıyor musun?" diye sordu dikiz aynasından bana bakarken.
"İhtiyarla görüşmem gerekiyor, inanmasam da ihtiyardan duymam gerekecek" dedim başımı hafif sallarken.
"Halis Bey böyle bir şey yapmış olabilir mi?" diye sordu Can bu seferde.
"Bilmiyorum Can ama öğreneceğiz" dedim. Cenk'in bir lafıyla kalkıp ihtiyardan şüphelenmezdim. "Kadını, oğlunun olduğu hastaneye götürsünler, başlarında da bizden biri beklesin" dedim Can'a.
Telefonumu çıkarıp Şehmus'u aradım.
"Efendim" dedi Şehmus.
"Kadını oğlunun yanına götürüyorlar, bir kaç morluk dışında pek bir şeyi yok" dedim. Ben sözümü tuttum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTSAK
Mystery / Thriller"Ben; kışı yaşadığım bir akşam beni yakan rüzgarı da çok iyi tanıyorum, bir cehennem akşamı beni üşüten alevleri de"
