OYUNCAK MÜZESİ (+18)

31.Bölüm: Bir Gece Yarısı

Oy vermeyi ve bolca yorum yapmayı unutmayın aşk bahçelerimmm❤️

Keyifli okumalar!

*DİKKAT! Bu kitapta intihar, psikolojik ve fiziksel şiddet, cinsellik, madde kullanımı, küfür gibi olaylar bulunmaktadır. İçerik olumsuz örnek oluşturabilir, rahatsız edici ya da tetikleyici olabilir. Yaşı küçük olanlar ve hassas kişiler için uygun değildir. Yetişkin okurlar içindir.

*

31.Bölüm: BİR GECE YARISI

*

NOA DAYTON

Ravebelg Kasabası

Adım sesleri yankılanıyor kulaklarımda...

Hırıltılı nefesi ensemde.

Soluğundaki ölüm kokusu boğazıma sarılıyor şimdi, boğuluyorum. Kasvetle dağlanan ciğerlerim sancıyor. Kalbimden boğazıma doğru yükselen çığlıklarımı bastıran bir güç var yanıbaşımda.

Kirpiklerimi bile aralamaktan korkuyorum.

Uyandığımı anlamasından korkuyorum.

Burada... Evimden çok uzakta ölmekten korkuyorum.

Bir fısıltı dolanıyor odanın içerisinde... Hayır, hayır... Kahretsin!

Oyuncak Katili benimle konuşuyordu. Uyandığımı anlamıştı çoktan. Karanlığa rağmen nasıl görebiliyordu beni? Gözlerimi açsam aydınlanacak mıydı her yer? Kendi karanlığımda mı saklanıyordum Oyuncak Katili'nden?

"Uyan benim kıymetlim," dedi daha net bir sesle, zihnimi okuyormuş gibi.

Kim olduğunu anlamak istemiştim o an. Merak etmiştim sadece ama bu mümkün değildi. Benimle kendi sesiyle konuşmuyordu. Eğer tahminim doğruysa telefonundaki bir uygulamadan söylemek istediklerini yapay zekayla söyletiyordu.

Mekanik bir erkek sesi odayı doldurdukça tüylerim ürperiyordu. Aynı şeyi tekrarlayıp durdukça çığlıklarımı bastırmam güçleşiyordu.

Uyan benim güzel Noa'm. Uyan benim kıymetlim... Uyan benim kıymetlim.

Bedenimin hala örtünün altında olmasına seviniyordum. Elimi usulca kıpırdanıp karnımın üzerinden indirdim. Paul'u uyandırırsam belki bu durumdan kurtulabilirdik. Onunla ilk kez uyuyordum. Belki de uykusu çok ağırdı, uyanmayacaktı. Bir şey yapmalı, onu uyandırmalıydım.

Oyuncak Katili'nin tam olarak odanın neresinde olduğunu bilmediğimden elimi çok yavaş hareket ettirerek örtünün altında, yan tarafa doğru kaydırmaya devam ettim.

Bir dakika...

Yatakta yalnızdım. Paul yanımda değildi!

Yoksa...

Boşluğa düşen elim kaskatı kesilmiş, ne yapacağımı bilemez halde nefesimi tutmuşken artık sadece ellerim değil tüm vücudum titriyordu. Oyuncak Katili'yle odada yalnızdım.

"Korkuyor musun?" diye sorduğunda yastığa iyice gömüldüm. Üzerimdeki örtü hışırdadığında şansıma bir küfür ettim. Uyandığımı artık o da biliyordu. "Buraya senin için geldim ve sen öylece yatacak mısın Noa?"