NIGHT BLOOD UNIVERSITY

x

BITE

"In the Room of Algea."

Room of what? Algea? If I am not mistaken, algea were the personified daemons of pain and suffering, body and mind, sorrow, and distress. Another punishment again huh? But this time-this punishment seems to be a serious one.

Students start to buzz around as if they are some sort of bees when they heard what the president of the supreme student government said. Even Demiana and Xy dared to let out a violent reaction. I just nod as a response.

"Hmm, okay." There you go again. The word 'okay' just slips out of my mouth and it happens most of the time. Ano bang magagawa ko? Wala naman talaga kasi akong pakialam eh.

Tatayo na sana ako ng hawakan ni Xy ang kamay ko. She stared at me; fear was evident in her pair of deep black eyes. Ganon din kay Demiana. I sigh. Why are these people so concerned?

"Quit staring at me like that. Now eat your food and go to your next classes. I'll just go visit death." Ngumisi ako tsaka ko na sila tinalikuran.

Nandito kami ngayon at naglalakad sa gitna ng masukal na kagubatan. Hindi ko alam kung saan ba ang punta namin ng mga nilalang na ito pero hindi nalang ako nagsalita at tahimik nalang ako na sumunod sa kanila. Napabuntong hininga nalang ako ng makita ko ang paglingon na naman saakin ni Azeya tsaka niya ako nginisihan na parang nauulol na aso.

"Ano ba Azeya? Ang pangit ng mukha mo ba't ka tingin ng tingin saakin?" Kaagad na sumama ang timpla ng mukha niya dahil sa sinabi ko. Inirapan ko lang naman siya tsaka ko ibinaling ang paningin sa president ng supreme student government na hanggang ngayon ay nauuna sa aming maglakad.

"Hoy lalake, malayo pa ba?" Inis na tanong ko dahil ramdam ko na ang pamamanhid ng paa ko dahil sa patuloy naming paglalakad. Kung bakit ba kasi hindi nalang ginamit ng mga engot na 'to ang kakayahan nilang mag teleport eh. Binigyan ako ng masamang tingin no'ng babaeng katabi niya na hindi ko lang naman pinansin. Pabida din kasi ang isang 'to eh.

"We're here."

Napatingin ako sa harapan namin at doon ko lang nakita ang isang napakalumang gusali na kung titignan mo ay parang kikilabotan ka talaga. There's blood stained on the wooden door of the building na ani mo ay ilang tao na ang namatay sa lugar na ito.

This place seems to have been abandoned a long time ago. Malamig din ang pag ihip ng hangin sa lugar na ito dahil sa mga punong kahoy at mga halaman na nakatanim sa paligid ng gusali. Waoh! This is one hell of a spooky place. Instead of feeling scared, I ended up being amazed. This place gives me chills and that's new to me. This was the first time that I felt some other emotion kaya naman ay imbis na matakot ay natutuwa pa ako.

"Hyrreti," Napatingin ako kay Veine na siyang tumawag saakin. Tinaasan ko siya ng kilay ng makita ko ang pagkabahala na nakapaskil sa mukha niya.

"I'm sorry," Sadness and guilt are evident in her eyes. I frowned. I really hate it when I see people having this kind of emotion on their faces. They're just giving other people easy access to their weaknesses.

"Nah, don't be, I'm perfectly fine." I said nonchalantly.

"Still acting like a brave cat huh? If I know, gusto mo ng umiyak ngayon dahil sa takot. You don't even have any idea what awaits you inside of that building." Nakangising saad ni Azeya. Tuwang-tuwa ah. I give her a grin.

"I don't weep for some lame adventure btch. We're not the same." Sagot ko sa kaniya na ikinabura ng pagkangisi niya. Sinusubukan talaga ako ng babaeng 'to eh. Just wait until this sh*t ends and I will make sure you won't be able to show that annoying smile of yours anymore, Azeya.