Nephente[s] • JJK

[19]

"Günaydın."

Jeon Jungkook. Bu sefer daha çekingen bir ifadeyle bana selam vermişti. Kaçamak bir bakış attım. Sustuk.  Birkaç dakika sonra bana döndü: "Özür dilerim. Şey, seni biraz ektim."

Bir hafta geçmişti. Koskoca bir hafta. Ne otobüs durağından beraber okula gitmiştik, ne okulda konuşmuştuk, ne de beraber eve dönmüştük. Birkaç soğuk kelime haricinde aramızda hiçbir şey geçmemişti. Ve bir hafta sonra gelip benden özür mü diliyordu?

Hep benimle zaman geçirmesini istiyor değildim. Neredeyse bir kelime dahi etmemiş olması batıyordu. Hiçbir şey demedim. O da tekrar konuşmadı.

"Bomi'yi pek sevmediğinin farkındayım ama o iyi bir kız. Önyargılı yaklaşmaman gerektiğini düşünüyorum." dedi yaklaşık on dakika sonra. Neredeyse okula gelmiştik. O kadar sessizliğin ardından bana Bomi'den bahsetmişti. Cidden mi?

"Sakın bana onu kıskandığını söyleme." dedi ben yine cevap vermeyince. Otobüs durağa geldiğinde tepkisiz bir şekilde ayağa kalktım ve otobüsten indim. O da peşimden indiğinde yüzündeki zoraki gülümeyi bıraktı: "Cidden kıskandın mı?"

Derince nefes alıp verdim. Tavrılı bir şekilde ona döndüm: "Konu Bomi'yi kıskanmam değil Jungkook. Konu senin bana bir kelime etmeyi bırak, bir kere bile bakmaman. Bomi ile tanıştıktan sonra bütün teneffüsleri onunla geçirdin, sınıfa geldiğinde bir kere bile bakmadın bir merhaba falan demedin. Okul bitince veda etmedin. Bomi'nin davetli olmadığı akşam yemeğine Bomi'yi kattın. Bomi, bizim arkadaş grubumuza katılabilecek biri değil."

Şaşkın bir şekilde kaşlarını havaya kaldırdı: "Beni çok önemsemediğini, sadece benimle konuştuklarını başkalarıyla paylaşmayacağımı bildiğin için benimle konuştuğunu zannediyordum. Beni gerçekten, samimi bir şekilde sevdiğini ve önemsediğini, beni en yakın arkadaşın olarak gördüğünü düşünmüyordum. Seni rahatsız ediyormuşum gibi hissediyordum. Belki başka birileriyle takılırsam daha mutlu olursun diye düşünmüştüm. Ama sen, gerçekten beni seviyor, önemsiyor ve kıskanıyorsun."

Ben, ona soğuk mu davranıyordum?

Belki de en başından beri o yüzden birbirimize istesek de yaklaşamamış, istediğimiz kadar samimi olamamıştık. Şimdi fark ediyordum da okuldayken bir kere bile yemekhanede kendi isteğiyle bizim yanımıza oturmamıştı. Ya da bizim yanımıza doğru düzgün gelmemişti. Hep Taehyung veya Jimin ile takılmıştı. Eğer yanlış anlaşılmamak için sakladığım samimi davranışlarım beni ona karşı soğuk gösteriyorsa, Bomi ile arkadaş olmak istemesi gayet normaldi.

Ne yapıyordum ben? Kendi duygularımı saklamak için Jungkook'a soğuk bir tavır takınıp kendimi ondan uzaklaştırıyordum. Onu üzüyordum.

———
Otobüsü beklediğimiz anda karar verdim: Ne olursa olsun, Jeon Jungkook'un yanında olacaktım. Ne olursa olsun, onu bırakmayacaktım. Bir sürü arkadaş edinse de, onu bırakmayacaktım.
———

"Ben seni hiçbir zaman rahatsız edici bulmadım Jungkook. Aksine sen benim hep beraber vakit geçirmek istediğim kişisin. Tabii ki seni seviyor ve önemsiyorum çünkü sen de benim en yakın arkadaşımsın." dedim üzgün bir ifadeyle. Sadece kendimi düşünerek geçirdiğim bu vakitte, yediğim boklar yüzüme çarpıp çarpıp kendimi dövme isteğimi arttırıyordu. Rahatlamış bir şekilde bana baktı: "İyi o zaman. Bomi ile iletişimimi kesebilirim."

Kafamı sağa sola salladım ve "Hayır, benim yüzümden böyle şeyler yapmana gerek yok." dediğimde kahkaha atarak koluma girdi: "Arkadaş olarak gördüğüm birinin benimle flört etmesi hoşuma gitmedi. O yüzden iletişimi keseceğim. Senin yüzünden değil."

Yani ondan hoşlandığımı belli edersem benimle de mi iletişimini keser? Mükemmel...

"Biliyor musun, Bomi'nin niyetini benden önce anlayıp beni korurcasına sert bir şekilde benim yerime cevap verdiğin an hâlâ aklımda. Surat ifaden çok komikti." dedi birden kıkırdayarak. Ben de konu ne zaman buraya gelir diyordum...

Bir süre bu konu hakkında tatlı bir tartışma çıktı.

Ona karşı nasıl davranmak istiyorsam öyle davranacaktım. Duygularımı saklamayacaktım. Jungkook'un kolunu dürttüm: "Okul çıkışı bir yerlere gidelim mi?"