I'm Just For You (Book One) | ✓

Chapter 36

Chapter 36

JAI'S POV

Pagkatapos ng klase namin ay niligpit ko na ang gamit ko dahil recess ngayon. Tahimik pa din ngayon si Caleb dahil sa nangyari kanina. Lumapit ako sa kanya.

"Cal, are you okay?" I asked kahit alam ko naman hindi. He just nodded.

"Cal, punta na tayo sa tambayan natin" Nakangiting sabi ni David.

"Dito lang ako sa classroom" Sabi niya pero nanatili ang mata niya sa labas.

"Cal, alam namin na hindi mo kayang gawin yun" Si Seth. Tumingin si Caleb samin, he smiled sadly.

"Cal, 'wag ka ng malungkot, Seth is right." I said.

"Mauna na kayo sa tambayan." Sabi niya.

Tumikhim si Kaizer. "Jairah, hayaan niyo muna sa Caleb." Sabi niya.

Tumango ako. "Sige." Bumaling ako kay Seth at David. "Dito na lang kayo kumain, samahan niyo dito si Caleb may pupuntahan lang ako."

"Sige, Jai, sasamahan namin si Caleb dito." Sabi ni David. I nodded and smile.

Nagulat ako dahil magkasabay nagtanong si Seth at Kaizer sakin.

"Saan ka pupunta, Jai?"

"Where are you going?"

I looked at them both. "May importante lang akong gagawin. Sige, bye." Sabi ko at tuamlikod na. Saktong paglabas ko ay nakasalubong ko si Vince. "Vince?" I called.

He looked at me. "Yes?"

Tumikhim ako. "Nakita mo ba si Sean?" I asked.

"Oh. Yes, he's in the second floor."

"Thank you!" Pagpapasalamat ko at umakyat na sa ikalawang palapag ng building.

Nakita ko si Sean nakaupo sa hallway at kaharap niya ang laptop niya. Lumapit ako sa kanya ta umpo sa kanyang tabi, he looked at me.

"Uhm, Sean, pwede mo 'bang imbestigahan ang tungkol sa nangyari kanina?" I asked.

Tumango siya. "Oh. Sure, I will just tell you if nakakuha na ako ng information."

"Sige, salamat." I smiled. "Ganon ba talaga si Caleb? Naging tahimik kapag napahiya?" Biglang tanong ko.

Tumango siya. "Oo. Naging tahimik talaga siya pero pagkalipas ng ilang araw babalik din yan sa natural. Madami kasi'ng nanghuhusuga sa kanya ngayon." He sighed.

"It's easier to judge than to believe"

Tumango siya. "You're right." Pagsangayon niya at binalik ang tingin sa laptop.

My phone rang. Agad ko yun kinuha sa bulsa ng aking palda, unregistered number.

"Excuse me, I will just answer this." I excuse. He nodded and smiled shortly.

Agad aking tumayo at nagpakalyo kay Sean. Sinagot ko na ang tawag.

"Hello?" I said pero walang may nagsalita sa kabilang linya.

"Who are you? I think wrong number k—" Hindi ko natapos ang aking sasabihin ng mag salita ang sa kabilang linya.

[Leigh...]

Boses lalaki.

"Who's this?" Taka kong tanong. Hindi siya nag salita.

I sighed. "I will end this call now." Imporma ko. Nagsalita agad ang sa kabilang linya.

[Don't end this call, Leigh. How are you? Narinig ko ang balita na muntikan ka'ng ma-aksidente?]

"I'm fine. Sumakit lang ang ulo ko kaya muntikan na akong mabangga." I said.

Bakit ko kaya sinsabi sa kanya 'to? Hindi ko nga alam ang pangalan. Hayst.

[Good to hear that you're fine now.] He said.

"Can you tell me your fucking name?" I asked.

[I won't and dont curse. I will just give you a clue about me,]

"At ano naman 'yun?"

[I love ice cream and pizza.]

"Tss. Hindi ko mahulaan kong sino ka. Ang dami kaya'ng tao na mahilig sa ice cream at pizza 'no."

"Bye, Leigh. See you around.] And the call ended.

I sighed. Ang hirap namang hulaan kung sino 'yun.

Humarap ako kay Sean. Tumikhim ako. "Sean. Mauna na ako." I informed him.

He looked at me. "Okay. I will just tell you kapag nakakuha na ang ng information abaout sa nangyari ka nina."

I just nodded at umalis na.