I'm Just For You (Book One) | ✓

Chapter 52

I

Chapter 52

JAI'S POV

Si Kaizer ang nag-hatid sa akin sa bahay. Hininto niya ang kanyang sports car sa tapat ng gate ni tita Lynn.

Lumabas si Kaizer sa sports car niya, I unlock my seatbelt. Nagulat ako dahil pinagbuksan niya ako ng pinto. Napatingin ako sa kanya at nag-tama ang mga mata namin, he's smiling, bumilis ang pagtibok ng puso ko. Palihim akong napahawak saking dibdib kung nasan ang aking puso.

He's so handsome, he had a brown eyes and red lips, I think it's so soft. Tumikhim siya dahilan para mabalik ako sa huwisyo. Mabilis pa sa alas kwatro akong lumabas sa kanyang sports car.

I cleared my throat. "Uhm... Thank you sa paghatid."

He smiled. "May ibibigay ako." Tinanggal niya ang pagka-lock ng shotgun seat para ma-move niya iyon. May kinuha siya sa passenger seat, and its panda teddy bear, my favorite. So cute.

Tumikhim siya. He gave me the big panda teddy bear. "For you."

Tinanggap ko yun. "Thank you for this. I love it." Nakangiting sabi ko. "Kailan mo to binili?"

"Uhm... yan ang binili ko sa ticket na pinalunan ko kanina." He smiled. "Una na ako. Good night." Nagulat nalang ako ng bigla niya akong hinalikan sa noo.

I stilled.

I blushed. "G-good night." Sabi ko ng makabawi.

He smiled. Sumakay na siya sa sports car niya at pinausad na yun. Nang hindi ko na matanaw ang kotse niya ay pumasok na ako sa loob.

UNKNOWN'S POV

When I entered our mansyon I saw my mom sitting on the couch and reading the magazine. Tumabi ako ng upo sa kanya.

I heavy sighed.

"Ang lalim 'non anak, ah." Pansin ni Mommy, tinabi niya ang magazine na binabasa niya.

"I'm just tired."

"I know you're lying. Tell me what's your problem."

"She still don't remember me, Mom." Malungkot kong sabi.

"Paano kung tulongan mo siya para bumalik ang memorya niya, anak? Para hindi ka na malungkot."

"Mom, kung sasabihin ko sa kanya kung sino talaga ako sa buhay niya she will might forced her self to remember me and it will cause severe headache that can render her unconscious for a days. And this other memories might be blocked or forgotten."

Malungkot na ngumiti si Mommy. "So, hihintayin mo nalang na maalala ka na niya?"

I smiled sadly and nodded. "Even if it's hurts kakayanin ko. Kakayanin ko para sa kalagayan niya."

"I'm just here, anak, 'wag kang mahiyang sabihin ang problema mo." She hugged me. I hugged her back.

If the time comes that you will remember me, Leigh. Humada ka talaga sakin.